Zawgyi
ပစၥဳပၸန္ကိုပဲတည့္တည့္ၾကည့္လို႔ေျပာေပမယ့္ Jung Kook က Tae Hyung ကိုပါထည့္ၿပီး အနာဂတ္အထိကိုေတြးထားခဲ့ဘူးတယ္၊ ေမ်ွာ္လင္ခ်က္ဆိုတာေလးက ေရာင္နီေတာင္မသန္းလိုက္ေသးခင္ေနျပန္ဝင္သြားၿပီတဲ့လား၊ နာက်င္စရာေတြကို သိမ္းမွတ္မထားခ်င္ေပမယ့္ မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းလွတဲ့ႏွလံုးသားက အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြဆိုသိပ္အမွတ္သည္းေခ်႐ွိတာ။
အခန္းထဲမွာေနရတာမြန္းၾကပ္လြန္းတာေၾကာင့္ လသာေဆာင္ဘက္ကို Jung Kook ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္၊ ေကာင္းကင္ကၾကည္ၾကည္လင္လင္႐ွိေနေပမယ့္ မိုးစက္ေတြကေတာ့ တစ္ဖြဲဖြဲက်ေနခဲ့သည္၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈမ႐ွိတစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ရြာေနတဲ့မိုးစက္ေတြက ၾကည္လင္ေနတဲ့ေကာင္းကင္နဲ႔အၿပိဳင္လြတ္လပ္သည္ဟုထင္ရသည္၊ သိုေသာ္လည္း Jung Kook ရဲ႕စိတ္တို႔ကမၾကည္လင္သည့္အျပင္ အေတြးစတို႔ကလည္းမလြတ္လပ္။
ဘာရယ္မဟုတ္မိုးစက္ေတြကိုသာေငးၿပီးမ်က္ေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ေနမိသည္၊ အဖ်ားမေပ်ာက္ေသးတဲ့ Jung Kook က မိုးေရစက္ေတြေၾကာင့္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာကာ ဝတ္ထားတဲ့အေပၚထပ္အက်ႌအပါးေလးကို ခပ္တင္းတင္းေစ့လိုက္မိသည္၊ ေခါင္းထဲမူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္လာေပမယ့္ အခန္းထဲလည္းမျပန္ခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ ထိုေနရာမွာပဲ ရပ္ၿပီးေတာ့သာေနေနမိသည္၊ ေငးခ်င္ရာေငးေနတဲ့ Jung Kook က လသာေဆာင္အစြန္းဘက္ကခံုမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Tae Hyung ကိုအခုထိမျမင္ဘူး။
"အင္း......."
ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေၾကာင့္ Jung Kook ေခါင္းေလးလွည့္သြားတယ္၊ ဘုရားစူးရပါေစရဲ႕ သူအခုမွ ခံုေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Tae Hyung ကိုသူျမင္သြားတာျဖစ္သည္၊ အေတြးေတြဘယ္ေလာက္မ်ားလိုက္သလဲေနာ္ Jung Kook လည္း ဒီအိမ္ေရာက္လာကတည္းက စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕၊ ေတြးခ်င္ရာေတြးေငးခ်င္ရာေငးနဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလဆို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘာလုပ္လို႔လုပ္မိေနမွန္းေတာင္မသိဘူး။
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Tae Hyung ေဘးကို Jung Kook က တျဖည္းျဖည္းကပ္သြားတယ္၊ လက္ပိုက္လ်ွက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Tae Hyung ပံုစံကအပူအပင္ကင္းကင္းပဲ၊ Jung Kook အိပ္ေနတဲ့ Tae Hyung ခံုေဘးမွာထုိင္ခ်လိုက္ရင္း လြမ္းေနရတဲ့ ခ်စ္ရသူမ်က္ႏွာကိုတစ္စိမ့္စိမ့္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
