My Innocent Dream Boy

CHAPTER FOURTEEN

"Anong.. Anong ibig mong sabihin?" Inaamin ni Deanie. Natatakot siya sa maaraing matuklasan niya. Natatakot siya dahil sa tiwalang ibinigay niya dito.

"Deanie, i never lay my hands to Katelyn. Kahit kailan hindi ko siya sinaktan." Pagpapaliwanag dito. She stop her self for sobbing but she failed.

Anong ibig sabihin nito? Anong sinasabi niya?

"Hindi. Hindi totoo yan." Sabit nito at pinaandar ang sasakyan at nagsimulang magmaneho.

Nanginginig ang buong katawan niya, kailangan niyang umuwi. Hindi. Hindi pwede.

"Deanie you've been fooled by Katelyn. Siya lang ang may gawa sa mga pasa niya. Lahat ng ito ay plinano niya. Lahat ng ito ay pinagplanuhan niya para makaganti sayo." She step the break at mabuti nalang walang ibang sasakyan sa likod.

Inihinto niya ito sa isang eksenita at tumingin kay Ronjohn na may namumuong luha.

"Tumigil ka. Hindi totoo yang sinasabi mo." She force herself to believe na hindi totoo ang lahat ng sinasabi niya.

Ang bigat bigat ng pakiramdam niya. Sobrang bigat na halos sasabog siya sa inis at galit.

"Hindi kita mapipilit Dean." Yumuko ito at pinahiran ang luhang tumulo sa mga mata nito. "Sa laki ng kasalanan ko sayo, alam kong mahirap akong paniwalaan. Pero Dean sinsabi ko sayo ang mga ito para hindi lang ako paniwalaan mo. Kundi para sabihin sayong mag iingat ka. Ginagawa ko 'to dahil.. dahil sa pinsan mo. Dahil mahal ko siya. At ayokong masaktan pa siya dahil sa paghihiganti niya sayo na ako naman ang may dahilan." She clearly see how sincere Romjohn is.

And one thing is running in her mind right now.

She need to take Sam and herself away from that woman. Away from her cousin.

Bumaba na si Ronjohn at nagpaalam kay Deanie. Hindi paman nakakaalis si Deanie ay tumunog nalang bigla ang cellphone niya.

Calling...
-tita Say

Tinitigan niya ito saglit bago sinagot. Huminga siya ng malalim at pumikit.

"Hi tita." Masiglang bati niya dito kahit pinipilit niya lang ang kanyang sarili.

"Deanie. Pumunta ka dito sa bahay ni Sam as soon as possible. Maghihintay ako." Seryoso ang boses nito. Umu-o siya at mabilis na nagpatakbo papunta sa tinitirhan nila Sam.

Hindi niya alam pero parang kinakabahan siya. Kinabahan siya dahil sa loob ng dalawang buwan na nakakausap niya ang ina ni Sam ay hindi ganuon ang tono ng pananalita nito.

Parang may kakaiba. Parang may kakaiba siyang nararamdaman.

Dumating siya sa Veldzki Compound na nanginginig ang tuhod. She's afraid of something that she doesn't know.

Tumatakbo siya papasok sa loob ng bahay. Nagtanong siya sa isang maid nila at nagtanong kung nasaan si maam Say.

Naabutan niya ito sa garden, nakaupo at umiinom ng kape.

Napatingin siya sa isang upuan kung saan nakaupo ang pinsan niya. Her jaw tighten when she seen her smiling. A different and cringe smile from her cousin.

Nabaling ang tingin niya kay Sam na ngayon ay hindi tumitingin sa kanya at nakayuko lang at tahimik na nakaupo.

"Tita..." Lumapit siya sa tatlo ng dahan dahan. Tumingin siya sa ina ni Sam na ngayon ay nakatingin na sa kanya.

Walang bahid ng ngiti o galak ang nakikita niya sa mga mukha nito. Nang makalapit na siya sa kanila aynaoansin niyang nakatingin na si Sam sa kanya.