Flowers Are Dead 🌺 [BİTTİ]

~FEEL IN SPACE~

    Bir sabah hiç uyanmamayı diledim  .
  Neden mi? Bende bilmiyordum, sadece istiyordum. Hiç   kurtulamayacağım bir ızdırabın içinde gibiydim. Karabasan gibi, BOŞLUK gibi...  Hayır belki de biliyordum.
    
Ben hiç zorbalık gören birisi olmamıştım, veya maddi durumum kötü olmamıştım. Annem, babam ve abim hep beni desteklemeye çalışmışlardı. Hayatımda bağlanıcak birisi de istememiştim. Ama anlam veremediğim bu boşluk bir süredir her şeyden zevk almamı engelliyordu.

     Bu yüzden yazmaya başlamıştım. Duygularımı kağıda döküp, gerçekten ne hissettiğimi anlamayı seviyordum. En azından kendim hakkında emin olduğum az şeylerden biriydi.Gün içimde anlamadığım duygu patlamalarını çıkarmak için iyi bir yöntemdi.
 

   Nihayetinde asosyal olmıycak kadar sosyal, sosyal olamıycak kadar da asosyaldim. Bu nedenle yalnız takıldığımda pek rahatsızlık çekmeyen biriydim.
    Adım Beatrice, annem doğduğumda mutlu olmam için seçmiş bu adı. Onlara adeta saf bir mutluluk veriyormuşum. Tabi o zamanlar için yeterli bir sebep...

     Sıradan bir yüz, sıradan bir ses, sıradan bir hayatla doğmuşum yani aynaların ve duygularımın gösterdiği bu kadar. Hafif bir telefon bağımlılığıda eklersem tam olucam.
    
    Benim hakkımda sanırım bu kadar yeterli... Deil mi?
   
   Alarmımın sesi kulağımda çınlanırken, henüz uykumdan ayılmamıştım. Elimin tersiyle saatime vurmamın acısıyla sabah olduğunı daha iyi idrak etmiştim.
    Kahvaltı için mutfağa vardığımda kahvaltı hazırlanmış, abim çoktan yemeye başlamıştı. Annem mutfağa girdiğimi görünce tatlı sesiyle , enerji verici bir şekilde "günaydın" demişti. Bende olayı tekrarlamıştım. Tek fark ona sarılmam ve yeni kalkmış olmam sebebiyle sesimin kısık çıkmasıydı.
     Babam işi için erken çıkmıştı. Ben ve abimde birazdan çıkacaktık.
   
    Abimle bi etkileşimde bulunmadan metro durağına kadar gelmiştik. Veda edip metroya binmiştim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Okul yine aynıydı. Eğlenenlerin mekanı olmuştu hep zaten. Herkes daha dönemin ilk gününden kendi arkadaş grubuyla kaynaşmıştı. Birbirlerine ne kadar özlediklerini söylüyordu. Bunlar nedense bana yalnızca sahte samimiyet gibi geliyordu.
   
    Okulun girişinde bir grup daha görmüştüm. Gülüp eğleniyorlardı. Bu o kadar kötü görünmüyordu. Belki de hepsi erkek olduğu içindir. Biraz kıskanmıştım. Birini bekliyomuş gibiydiler. Ardından bekletmeden o kişi gelmişti. Uzun boyu ve siyah saçlarıyla biraz havalı bir tipe benziyordu.

   Bu biraz olsun içime sinmeyen bir tipti. Çünkü herkes bilir bu tipler her şeyde başarılı aşırı düşünceli tiplerdir. En sevmediğim.
 
    Bunu bir kenara bıraktığımda gayet samimi görünüyorlardı. Tokalaştıktan sonra nihayet sıralarına dönmüşlerdi. O anda içimden geçirdiğim "keşke erkek olsaydım"  Belki o zaman içimde anlam veremediğim hisler olmazdı.

      Dersten sonra ek derse gitmem lazımdı. Dersten sonra da doğruca eve..
       Saat akşam sekize geliyordu ve ben eve varmıştım. Annem yine yemekte ellerinin hünerlerini sergiliyordu. Abimde her zaman ki gibi kendini ve çevresini anlatmadan duramıyordu. Çenesi yine düşmüştü.
Bende yemeğim bittikten sonra odama çekilmiştim.
  
     Defterimin kapağını açmıştım. Bugün üçüncü açışımdı bu. Önce okulda daha sonra ek derste ve şimdi. Bir günde aynı yazıları tekrar okumak midemş bulandırmıştı, ya da belki de yemekte yediğim ıspanak. Hayır, annemin yemekleri her zaman içimi ısıtır..
     Sessizce defterimin kapağını kapatmış ve başımı masaya yatırmıştım, gözlerim kapanmaya daha dünden razıydı.
     
     Önümde bir şey canlanmıştı. Bu, okul kapısında gördüğüm siyah saçlı çocuktu. Hayalimde bile gülüşüp şakalaşıyorlardı. Tekrar kalbimi yoklamaya çalışıyordu bu duygu. Bunun adı kıskançlıktı.

     Bir an titreme gelmiş ve hayalim yok olmuştu. Onun yeride etraf karamaya ve kulağım uğuldamaya başlamıştı. Birden önümde tekrar üç silüet belirmişti. Hepsi başını yana 'hayır' anlamında sallıyordu. Babam olduğunu düşündüğüm kişi ise dişlerinin arasından ses çıkarıp beğenmediğini doğruluyordu.

      Korku ile kalkmış ve gözlerimi açmıştım. Soğuk terlemiştim. Etrafımı yokladıktan sonra rahatlamış ve bir sonraki çıkmaz gün için yatağıma girmiş,bir daha aynı hayali görmemek umuduyla tekrar gözlerimi kapamıştım.

   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Evet sonunda bitirdim. Umarım düzgün yazmışımdır. Yayınlamaya korkuyorum😒
   Artık shier olmak sıktı. Diğer bölümü ne zaman yazarım bilmiyom. Şimdilik sayonara~🐙🐙