(Magnus Haven #2) Bad Life, Bad Love (COMPLETED)

Chapter 2

Naalimpungatan ako dahil sa ingay ng phone ko. Saglit akong natulala bago kinuha iyon. Nanlaki saglit ang mata nang makita na si Aling Dora ang tumatawag sa akin.

Bakit naman siya tatawag sa akin nang ganito kaaga? "Hello? Bakit po?"

Humikab ako. Tumingin ako uli sa orasan at kinumpirma kung alas otso palang. Kakauwi lang namin kaninang three at deretso tulog na ako. Antok na ako kanina pang nandoon kami sa bahay ni Evan.

Nahihiya lang ako makiidlip sa kina Evan kaya tiniis ko iyon hanggang makauwi ako. "Freya, hija, nandito ka ba sa bahay niyo?"

"Opo. Bakit po ba?" Minsan lang ako tawagan ni Aling Dora. Kapag may kailangan siya o may tanong siya. May kailangan ba siya? Bakit hindi nalang niya ako hinintay sa labas mamaya?

"Naku! Nandiyan ka naman pala pero bakit hindi mo pansin 'tong kotse sa tapat mo? Nagagalit na si Kap at kagabi pa iyan nandiyan!"

Napatalon ako kaagad sa kama at mabilis na sumilip mula sa bintana. "Shit.." I cursed under my breath and immediately went into the bathroom.

"Pababa na po ako. Hindi ko po napansin kanina.." Sabi ko, alanganin kahit totoo naman. Kung kagabi pa nasa labas ang kotse ni Ian ay hindi ko talaga iyon mapapansin kasi sa likod ako ng bahay pumasok!

Alam ko kasi na makikita ko siya roon pero hindi ko naman inakala na matutulog siya ng buong gabi sa loob ng kotse niya. "O sige! Dalian mo at irita na si kap."

Hindi ko na siya pinansin at mabilis na nagpalit ng damit pagkatapos magsipilyo. Kinuha ko ang phone bago kumaripas ng takbo palabas. "Shit talaga.." Sabi ko at mabilis na lumapit sa kotse.

This is really Ian's! At nasa loob talaga siya! Damn it! May pasok siya ngayon!

"Ian! Gising!" Kinatok ko nang kinatok ang car window niya hanggang mapansin ko na gumalaw na ang kotse. Although I can't see him because it's heavily tinted, naramdaman ko na nagising na nga siya loob.

But he didn't open the door! I grabbed my phone again and called him. That's a good idea because he finally rolled the window down. And when he suddenly see me, he immediately opened the door and grabbed me for a tight hug.

I don't understand what he's trying to say while hugging me because all I ever feel now is... emptiness. "Did you really just sleep here?!"

He even has a portable aircon inside that keeps him hydrated! Darn it, did he planned this?! "You're not answering my calls and texts babe.."

"Because you deserved that!" I said and asked him to go home and get ready for his work even though he's late. Really late now.

But before I get even go inside my house, he grab me in my hand. "Freya, I'm sorry.."

He's looking at me with the same eyes that he used to give me every damn time before. I smiled too and grab his hand out of my body. Pangiti na sana siya pero mabilis naglaho iyon dahil sa ginawa ko.

"Go back to your work.." Bulong ko at sinara ang gate namin.

***

This is taking too long… but I still can't do what I need to do.

I should do it now before it's too late. I don't know what's pushing me back to do it. It's not like something I just need to do, this includes the freedom of mine.

I know why I need to do this. I know what I want. I know what I've been dying to do after everything. But why the hell it is taking so long?

"Huy, hindi mo nalog-out iyong IG mo noon." Tinapik ako ni Roni at parehas kami ni Juno na napatingin sa kaniya. Magkakatabi kasi kami ng cubicle at ako ang napapagitnaan ng dalawa.