Chapter 15

25 0 0
                                    

Hawak-hawak ko ang kamay ni Rajih habang tinatahak namin ang daan papunta sa lugar kung saan nakahimlay habangbuhay ang magulang ko. Pinisil ko ang kamay niya para kahit papaano ay gumaan ang loob niya.

"I'm okay," he assured me.

Pagdating namin sa lugar na iyon, binitawan ko siya at mabilis na lumapit sa puntod. I quickly brushed everything that's covering both of their names and looked at him. He's just watching me with those confused and sad eyes.

I grab the blanket I put inside my bag and put it in the grass. Umupo ako doon at tinawag siya. It's just one second until he's finally beside me.

I was about to grab the candles and matchrs inside me when he grabbed it. I let him do what he wanted, kinuha ko iyong bulaklak at pinitas iyon mula sa basket.

"Why are you doing that?" he asked in a small voice. I smiled and put down everything below their names.

I used to cut the flowers into their vases or pots before leaving the cemetery. Nakita ko lang sa isang pamilya iyon last year na pinuputol nila iyon. I don't usually do that because why bother?

Pero napansin ko na nawawala ang mga bulaklak na hindi pinitas from its bag pagkaalis ng bisita. Napapansin ko iyon tuwing bigla akong babalik tapos wala na iyong dala kong bulaklak.

After that, I learned to remove everything and just leave the flowers above the tombstone para hindi sila makuha. Sayang pera ko tapos ibebenta uli.

I explained it to him and he just nodded. Nauna siyang natapos at nilagay sa baba ang dalawang kandilang may sindi na.

I gently put my head to his shoulder and closed my eyes. Sinubukan kong alalahanin ang nangyari noon at masama pala na ginawa ko iyon dahil nanumbalik pati mismong sakit sa puso ko.

Tahimik ang paghinga niya sa aking tabi habang ako ay hindi mapakali na pigilan ang pagluha ko. Everything still feels it just happened yesterday. Na para bang kahapon lang ay kasama ko sila tapos biglang... sabay silang binawi.

Losing both your parents at the same time is something that no one wanted to experience. Kung isa nga lang ay sobrang sakit na, paano pa kaya kung dalawa at sabay pa?

"Naalala ko.." I started. "It's my graduation day when my parents come into my room. May dala silang cake at baloons. It's like a birthday to me but it's graduation celebration.." Natawa ako sa kwinekwento.

"Ang aga pa noon, nauna silang nagising sa akin kasi sila pa mas excited sa akin. Do you know how funny was that?" I feel he nod his head. "They could just surprise me after my graduation pero sabi nila ay gusto nilang mauna bago magcelebrate ang school namin.."

Damn. The pain is just too much to take. "Kung alam ko lang.. Kung napansin ko lang na may mali sa sinabi nila.. Sana hindi ko na sila pinilit na ituloy ang plano nila sa akin.. Sana hindi na sila nagising ng maaga para sabihin iyon.."

"I feel wrong the whole day. I don't know why. Natapos na ang graduation namin, no matter how I'm happy to say goodbye to my college friends, nandoon iyong hindi maipaliwanag na takot sa loob ko.."

"They both asked me what's up with me and I tried to conceal it with a big smile. With a happy heart.." Tear fell from my eye. "That was the biggest mistake of my life.. I didn't tell them what I felt when they were still alive.. Hindi na nila nalaman ang totoo kong nararamdaman sa huling pagkakataon.."

"Because after my graduation, kinuha sila bigla ni Lord." Hinila niya ako palapit sa kaniya. It feels good to lay down in him. Sobrang lambot ng katawan niya ang I won't hesitate to sleep in his arms.

"It's cliché to hear but death caused by accident isn't a shallow happening." I sobbed. "Papunta sila ng work nila, tulog pa ako dahil puyat ako sa after party ng batch namin. Maaga silang pumapasok, sabay. They always kiss me before leaving the house."

(Magnus Haven #2) Bad Life, Bad Love (COMPLETED)Where stories live. Discover now