Chapter 5

26 0 0
                                    

It's been weeks since Evan's birthday happened. But the feeling I got from someone stare's still here. And the fact that he's literally in front of me, so close to me, it's really breathtaking.

"Bakit? Tara na?" Louise asked him but Rajih didn't answer him. Binatukan lang siya nito bago in-excuse ang sarili.

Damn it. Iniwan pa talaga niya kaming dalawa?

Bumaba ang tingin ko at napaatras. "May kailangan ka ba?"

Again, he didn't answer. Pansin na hindi siya kagaya ng built ng mga kasamahan niya. He's more lean than the others and that's one of the things that makes him stand out from everything.

I saw his throwback pictures from his Instagram feed. He looks nice but he's mo attractive with his body now.

I don't know why I'm describing him when I shouldn't be. He's still a stranger to me, even though everyone knows who he is.

"Wala na.." Sagot nito. "Freya, right?"

Tumango ako at kinuha ang phone. I need to think what I need to do right now. Hindi ko maipaliwanag ang kabog ng dibdib ko kaya kailangan ko nang umalis sa harapan niya. Tutal tapos naman na ang gagawin ko at nasakto lang na nakausap ko iyong kabanda niya dito sa labas.

I acted like I got a message from someone. Kahit wala naman. "Oh! Sorry, I need to go. Kailangan na ako sa table ko."

Hindi siya sumagot. Ang ingay niya sa interviews nila pero bakit parang hindi naman siya ganoon off camera? I shake my phone in front of him and gave him apologetic smile.

"I'm done here, anyway." I paused. "If my boss wants to see me, just tell her I got back from my seat to fix things, okay?"

Hindi ko na hinintay ang reply niya at mabilis na tumalikod. Lakad-takbo ang ginawa ko para hindi niya mahalata na gumawa lang ako ng lame excuse para makalayo sa kaniya.

Akala ko hahayaan na na niya ako pero hindi pa pala. "Wait!"

Damn it. Napapikit ako nang marinig ko na tumakbo siya. Tumakbo siya palapit sa akin.

Ramdam ko ang presensya niya sa likod ko kaya humakbang ako uli. And that's a massive mistake I ever did kasi akala niya tutuloy pa ako sa paglalakad kaya hinawakan na niya ako sa braso ko.

I flinched and that made me step more away from him. Even him, he look stunned to what I did. I feel electricity in my body when he hold me. And that's not a good thing to happen.

"Hindi mo nakikita messages ko sa'yo?" Tipid niyang tanong.

I made an impassive emotion to my face. Of course, he'll say that because alam niya na sent lang ang messages niya sa akin. Hindi ko naman inoopen because Ian knows my account there, at malaki ang pasasalamat ko na hindi na niya pinapakialaman ang accounts ko. If he did, I'll be doomed.

Hindi ko iyon binubuksan kasi kapag nalaman ni Ian iyon, hindi ko kakayanin. Magiging mitsa lang iyon ng agaran kong pakikipaghiwalay sa kaniya. Kahit iyon naman na ang plano.

"Sorry.." Ginawa kong kasorry sorry ang boses ko. "I don't check my Instagram account anymore."

Nagulat siya saglit pero sumilay nanaman ang ngisi sa labi niya. Bakit ba kasi hindi pa ako tumakbo? Dapat tinuloy ko nalang ang pagtakbo ko kanina pa.

Ngunit ayokong masumbong sa boss ko at mawalan ng trabaho. He can do that, I think.. Kaya siguro titiisin ko nalang.

"You like my post, paanong hindi ka gumagamit?"

My heart drops. Pinakita niya sa akin ang phone niya, and the picture that I allegedly like was the one that he's wearing a blue green shirt and gray cap!

(Magnus Haven #2) Bad Life, Bad Love (COMPLETED)Where stories live. Discover now