Chapter 20

33 0 0
                                    

My heart kept pounding inside my chest.

It's dark in my room and my tears won't stop from falling. Kanina ko pa sinusubukan kontakin si Rajih but I always get nothing. Kanina pa. Sinubukan ko siyang habulin pero hindi ko na nagawa dahil sobrang nanlamig ako sa ginawa.

Sinubukan kong pumunta sa building nila, ng label nila pero hindi raw napadaan si Rajih doon. Nagpunta naman ako sa bahay nila, ang sumalubong lang sa akin ay ang caretaker ng bahay nila. Wala daw sila lahat dahil umalis iyong kapatid niya.

Kumatok ako sa bahay nila Evan pero wala din daw siya doon. Even Evan, wala rin.

Bigo akong umuwi sa bahay. Umiiyak. Hindi malaman anh dahilan. Sobrang mali ng ginawa ko. Sobrang maling-mali. Hindi ko dapat siya sinampal.. Hindi ko dapat iyon ginawa.

Nang hindi uli sagutin ang tawag ko, doon na ako nagpatuloy sa pag-iyak. I cried my eyes until I feel okay again. No... I won't feel okay until I got a chance to talk to Rajih. Kakalma lang ako kapag nakita ko na siya uli.

May mali ba sa mga nasabi ko kanina? Did I really hurt his feelings?! But I just told him the truth! Wala namang masama kung makipag-usap ako kay Ian! I tried explaining him the reason but he's quick to jump at the conclusion!

Without asking me first!

I decided to call Roni. This is too desperate to do but I really have no choice. He's avoiding my calls and texts. Maybe if Roni called him in behalf of me, he'll answer my calls.

I am still crying while waiting for her to answer. "Late na lat-- Hey! Are you crying?!"

That triggered my tears to come out more. She's throwing me questions that I couldn't answer because my heart feels heavy. "Can you call Rajig, please?"

"H-hah? Ano? Bakit?" Hindi ko siya pinakinggan sa mga tanong niya. I quickly sent her Rajih's number. "Please tell him that I'm sorry and talk to me, please.."

"Freya.."

"Roni, please.." I begged.

I heard her sign before saying yes. She turned the call down and I waited for her to call Rajih. Five? Ten? Twenty minutes? No Rajih called me back.

***

Pumasok ako na wala sa mood makipag-usap sa lahat. The guard were shocked to see me creasing my forehead and giving them a small smile. Pagdating ko sa cubicle ko ay nandoon na ang dalawa.

They are all looking at me with such confused eyes. I just gave them a small smile before starting my days. I know Juno knows what happened last night. Roni probably told her about that and I don't see any wrong with that.

They were silent until lunch time came. "May dala kang food?"

"Too tired to cook." I massaged my forehead. Damn. Nasaan ka na ba Rajih?

"Bilhan ka nalang namin. Hintayin mo nalang kami sa canteen." Tumango ako at binigyan sila ng pera para pagbilhan sa pagkain na gusto ko. Tumayo na ako at nakasabay ko iyong iba pababa ng canteen.

Namataan namin si Evan na nasa table naming lahat at tahimik. Tinapik ako ng mga kasama at sinabing bibili na sila, mauna na ako kung wala raw akong balak bumili.

"Frey.." Saad niya nang makita akong papalapit. Umupo ako sa upuan na nasa harapan niya. "Kanina ka pa tahimik? Bakit?"

Umiling lang ako sa kaniya. Kukunin ko na sana ang phone ko nang may maalala ako. "Ah, Evan.."

Umangat ang tingin niya sa akin. He gave me a small smile. "Yeah?"

"Walang nagsabi sa'yo na.." I paused. Damn. No one told him na I was there at their home last night? Alam ko naman na wala siya roon pero malay kung.. baka nandoon si Rajih?

(Magnus Haven #2) Bad Life, Bad Love (COMPLETED)Where stories live. Discover now