(Magnus Haven #2) Bad Life, Bad Love (COMPLETED)

Chapter 23

That made my stomach flinched.

The pain is unexplainable. Akala ko masakit na iyong ginawa ni Ian sa akin. Hindi pa pala. Mas masakit pala ito. They are different, iba si Ian sa akin noon. Iba si Rajih sa akin ngayon. But the pain from my current is too much to take.

I feel like I almost throw up because my stomach continues to swirl inside me. Hanggang wala na akong masuka. Hanggang wala na akong maramdaman.

Hindi ko na sila pinakinggan na magsalita dahil mabilis akong tumayo at tumakbo palabas. Napalakas pa ang tawag sa akin ni Ian, probably enough for Rajih to know my existence.

I didn't look back, mabilis akong lumabas at naupo sa bench sa tabi. Doon, napasampal ako sa sarili at napatakip sa mukha habang patuloy na bumabagsak ang mga luha sa aking palad.

Sobrang sakit lang. Hindi niya ba ako napansin? Hindi niya ako pinapansin. Nililibot niya ang paningin, nakita ko ngang tumingin siya sa gawi nila Evan, pero sa gawi namin? Hindi.

Wala na sigurong mas sasakit pa sa hindi ka na pinapansin. Shall I end this relationship? Shall I leave him, just like what I did to Ian? He's literally like what Ian did, he's giving me reasons to leave.

I wanted to stay. He knows that I really wanted to be with him forever, stay beside him but.. how am I supposed to do that when my mind is drowning from thoughts of leaving him?

Someone sat beside me. Tumalon saglit ang puso ko dahil baka siya iyon, but it's not. Mabilis akong sumandal sa kaniya at doon umiyak. I don't care if stares will thrown at us.

Gusto ko lang umiyak. Gusto ko lang ilabas ang nararamdaman ko. Kasi ang sakit-sakit. Ayaw na ba niya sa akin? Ayaw na ba niya sa aming dalawa?

Puwede namang sabihin nalang niya. Oo, mahirap kung mangyayari pero kung doon siya masaya, kung doon niya gusto, wala na akong magagawa.

Tutal alam naman niya na suportado ko siya sa kahit anong meron sa kaniya.

But I don't want to lose anyone in my life.. again. I've lost Ian before… Ilang buwan pa lang, tapos mawawala na rin sa akin si Rajih? I don't think I could swallow that truth.

It's the hardest pill to swallow. To watch you partner cross different path.

"Shhh.." Tahan niya sa akin. "Kausapin mo nalang siya, okay? Kailangan niyo lang mag-usap.."

"B-but he's clearly don't want me.. Ayaw na niya siguro sa akin.." Hagulgol ko sa kaniya.

Wala na siyang sinabi sa akin. "Try your best. Come inside again, chase him, ask him what's up with his ass and there, you'll get the answer you've been wanting to heard."

He offered his panyo to me. Kinuha ko iyon at ginamit to wipe tears away from my cheeks. But it's no woth. Dahil wala ring humpay ang pagbagsak ng mga sumunod kong luha.

"He's looking at you, Frey.." He said, fixing my hair. "When you're looking at your lap, he looks at you."

Napaangat ako ng tingin sa kaniya. What? Nakatingin siya sa akin kaninang hindi ako nakatingin? "Pinapanood kita buong performance nila. Alam ko na gusto mong tignan ka niya. You think he disappointed you because he never looked at you but.."

He sighed. "He looked at you. Many times. Lagi ka kasing yumuyuko, doon siya kumukuha ng pagkakataon para tumingin sa'yo. He's still into you, Frey.. Huwag mong hayaang mabalot ka ng takot at pangamba na ginagawa ng isipan mo."

I don't know if that could help to ease the pain I'm feeling.. but I think.. he did. Mabilis ko siyang niyakap para ipakita sa kaniya na sobrang thankful ako na pinanood niya ako habang busy akong panoorin si Rajih.