Chapter 25

27 0 0
                                    

I stand still.

My heart froze.

Napahawak ako nang mahigpit sa bag ko pagkakita ko sa TV. If Roni didn't tell me about this, I'll be screwed at their building, tutal doon naman ang punta ko.

What I'm seeing now is enough to ruin my whole life. This is much worse than what Ian did to me before. This is much worse when I found out that Ian has a boyfriend.

This is much worse when I got the news that my parents are dead already.

I was crying the whole time at the taxi. The driver offered me a box of tissues because of my tears. I gladly accepted it and continue crying.

Bakit? Bakit.. ang bilis? Bakit may bago na? Parang ako pa kahapon… tapos ngayon ay may iba na.

Rajih, akala ko ba ako lang? Akala ko ba ako lang at wala ng iba? But why am I seeing these kind of news of you with someone else? Bakit biglang may iba na?

Am I that easy to change? Ganoon na ba ako kasobrang hina para ganoon kabilis palitan? Parang kailan lang.. Parang noong isang araw lang.. hawak niya pa ako.

Tapos biglang meron ng iba.

I thought letting him rest for a while is a good idea, but I never knew that he'd found someone else.

Ang sakit. My chest is clenching in unexplainable pain.

Sinubukan ko uli siyang tawagan, ngunit mas lalo lang napupunit ang puso ko kapag hindi niya sinasagot. He changed his passwords, he changed everything he told me about his acckunt, but he never blocked me. He didn't do what I did to Ian before

I could still see his accounts, but the difference is, I am nowhere to be found in any of his accounts. He deleted the picture he took and posted, he deleted me from his life.

Ian was right. The pain is really too much when everything has changed. Parang natanggal iyong natirirang plug na magdudugtong sa buhay naming dalawa.

Nahuli ba ako? Nahuli lang ba ako kaya nangyari 'to? Kung kinausap ko siya kinabukasan, mangyayari pa ba 'to? Kung hindi ako nakipag-hiwalay noong gabing iyon, masasaktan ba ako ng sobra ngayon?

Siguro tama lang si Ian. Sobrang tanga ko sa parte na ginawa ko iyon. Masyado akong pinangunahan ng emosyon ko noong gabi, ngayon, wala akong masising ibang tao kundi ang mismong sarili.

***

"Sorry, Ma'am. But only employees and artists are allowed to go up. You can call any contact you have para sabihan kami na paakyatin ka namin. With that, you're free to go upstairs. Thank you."

Did the universe conspired to really hurt me this day? First, news of Rajih having someone else, pangalawa ay ang hindi niya pagsagot ng mga tawag ko, tapos ngayon ay hindi ako pinapayagan na umakyat sa office ng label nila?

"Please? You can just call Rajih Mendoza, tell him my name. Bababa iyon, miss, please.. Help me.." O beg. Even though begging can make me throw up now.

Alam kong inis na siya sa akin dahil kanina pa ako nagpupumilit pero pinipigilan niya lang ang sarili. "Pasensya na po talaga. Hindi po namin puwedeng gawin iyon dahil wala po iyon sa protocol namin. Ang magagawa ko lang po ay sabihan kayo na puwede kayong umakyat o hindi, depende sa sasabihin ng hinahanap niyo."

Napabagsak ako ng ulo sa table niya. Damn it. Sobrang sakit na ng puso ko, ng ulo ko, ng mata ko pero ayaw talaga akong hayaan ng kalawakan na makausap ko si Rajih.

Bigo at sawi akong umalis sa kaniya. Nakatingin sa akin ang guards na may pag-aalala. Ngumiti lang ako sa kanila at lumabas na.

Saan ko siya hahanapin ngayon? Wala siyang pasok ngayon, I doubt if he's at school, hindi iyon magsstay kung wala silang practice for their school's event.

(Magnus Haven #2) Bad Life, Bad Love (COMPLETED)Where stories live. Discover now