ဒီေန႔တေန႔လံုး နားခ်ိန္ဟူျပီး မည္မည္ရရမရွိေသး။ မနတ္ကတည္းက ေဆးခန္းထိုင္ရသည္။ ေန႔လည္က်ေတာ့ ေဆးကုမၸဏီ တစ္ခုႏွင့္ ခ်ိန္းထားတဲ့ Appointmentတစ္ခုကို တက္ရသည္။ အခု ဆရာဦးျမင့္ေမာ္ႏွင့္အတူ Unicelf က ဦးေဆာင္က်င္းပတဲ့ အစည္းအေ၀းတစ္ခုတက္ေနရသည္။ ကေလးသူငယ္ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ပ်ိဳးေထာင္ေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ဆရာ၀န္အသီးသီး၏ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြၾကား ဦးေႏွာက္က မရမက လိုက္မွတ္ရသလို လက္ကလည္းLap top ေပၚ အမွီလိုက္ေရးမွတ္ရသည္။
"...."
ရုတ္တရက္ဖုန္းကထျမည္လသည္မို႔ ကၽြန္ေတာ့္အာရံုက စားပြဲေပၚအမွတ္တမဲ့ ဖုန္းဆီကို ေရာက္သြားသည္။ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ ေပၚတြင္ေပၚေနေသာ တစ္လံုးတည္းေသာ စကားလံုးေလး။
လက္ခုပ္သံေတြၾကားမွာမို႔ ဖုန္းသံက ထင္သေလာက္မက်ယ္သြားေသာ္လည္း ေဘးနားတြင္ထိုင္ေနေသာ ဆရာဦးျမင့္ေမာ္ကေတာ့ သတိထားမိသြားဟန္ရွိသည္။ ဆရာ့ကို အားနာသမူျဖင့္ ေခါင္းညြတ္ျပလိုက္ျပီး ဖုန္းကို ကမန္းကတန္းေကာက္ယူျပီး ဖုန္းခ်လိုက္ကာ Silent လုပ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ အစည္းအေ၀းမွာ မနည္း ျပန္အာရံုစူးစိုက္လိုက္ရသည္။
"သား..ဘုန္းရွိန္ဟန္။"
ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြတံု႔ခနဲ ရပ္တန္႔လို႔သြားသည္။ ဖုန္းျပန္ဆက္ဖို႔ ျပင္ေနရာမွ ဖုန္းကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ခ်လိုက္ျပီး ဂ်ဴတီကုတ္အိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္လိုက္သည္။ ဆရာက ကၽြန္ေတာ့္အိတ္ကို တစ္ခ်က္အၾကည့္တြင္အနည္းငယ္ မလံုမလဲ ျဖစ္သြားသလို ျဖစ္သြားသည္။
"ရွင္းသန္႔ပိုင္လား။"
ဆရာ အဲ့လို တည့္တိုးမေမးေလာက္ဘူးလို႔ ထင္မိတာ တပ္အပ္မွားေလျပီ။
"ဟုတ္ကဲ့။ဆရာ။ရွင္းသန္႔ပိုင္။"
ရယ္သြမ္းေသြးျပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပင္ျပန္ေျဖလိုက္ေလသည္။
"အဲ့ကေလးေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား။ ဘယ္လိုေနလဲ။"
"ေျပပါတယ္။ အခု ဆယ္တန္းျပီးလို႔ Nursingဘက္တက္ေနတယ္။ အရင္ကထက္စာရင္ အမ်ားၾကီးတိုးတယ္လာတယ္ေျပာရမယ္။"
YOU ARE READING
ချစ်သူသာနေကြာပန်းတပွင့်ဆိုရင်🌻(Season-2) Completed
General FictionUNICODE VERSION: နေကြာပန်းနှစ်ပွင့်ကိုသူတစ်ချက်လေးစောင်းငဲ့ကြည့်တယ်.. ခပ်ဖွဖွလေးပြုံးရင်းနဲ့... "နောက်ဆိုနေကြာပန်းယူလာရင်နှစ်ပွင့်ဖြစ်စရာမလိုတော့ဘူး..ဆရာ" ကျွန်တော့်ဆီသူ့အကြည့်တစ်ချက်ရောက်လာပြီးနောက်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ဆွံ့အနေမူကိုသူအခွင့်ကောင်းယူသွားခ...
