ချစ်သူသာနေကြာပန်းတပွင့်ဆိုရင်🌻(Season-2) Completed

Part-4 (Unicode)

"......"

ရုတ်​တရက်​ထွက်​​ပေါ်လာတဲ့ ဖုန်​းသံက ကျွန်​​တော်​့ရဲ့အဝတ်​လဲခြင်​းကို ဟန်​့တားလိုက်​တယ်​။ ဖုန်​းကို တစ်​ချက်​မျှသာ လှည်​့ကြည်​့လိုက်​ပြီး အကျႌကြယ်​သီးကို ခပ်​မြန်​မြန်​ ​ကောက်​တပ်​လိုက်​တယ်​။ ပြီးမှ ဖုန်​းဆီ သွားပြီး ​ကောက်​ယူကြည်​့လိုက်​​တော့...။ဖုန်​းမျက်​နှာပြင်​မှာ​ပေါ်​နေတဲ့ စာလုံးနှစ်​လုံးဟာ ကျွန်​​တော်​့စိတ်​အာရုံကို ရူပ်​​ထွေး​နောက်​ကျိသွား​စေတယ်​။

"ဟဲလို..အ​ဖေ..."

မဖြစ်​မ​နေ ပြုမူရမယ်​့​ဝတ္တရားတစ်​ခုလို ကျွန်​​တော်​ ​ဆောင်​ရွက်​လိုက်​တယ်​။ တစ်​ဖက်​က အ​ဖေ့အသံက ဝမ်​းသာ​ပျော်​​မြူး​နေဟန်​​ပေါ်တယ်​။

"ကျွန်​​တော်​အဲ့​နေ့မအားဘူး."

အ​ဖေတူ မ​အေကွဲ ညီမဖြစ်​သူရဲ့ ​မွေး​နေ့ပွဲကို လှလှပပ မုသားတစ်​ခွန်​းနဲ့ ငြင်​းဆန်​လိုက်​မိတယ်​။လာကိုလာ​စေချင်​တဲ့စိတ်​ဆန္ဒတစ်​ခုထက်​ ဝတ်​​ကြေတမ်​း​ကြေအရ​ခေါ်တာလား​တော့မသိ။အ​ဖေ့ဆီက ဒုတိယမ္မိ ဖိတ်​ကြားခြင်​း​တော့မပြု။ ဒါကိုဘဲ ​ကျေနပ်​မိ​နေတယ်​။မဟုတ်​ရင်​ ကျွန်​​တော်​ ​သေချာ​ပေါက်​သွား​နေရဦးမယ်​။တစ်​ဖက်​ကဖုန်​းချသွားပြီ။ ကျွန်​​တော်​ နူတ်​ခမ်​း​စွန်​း​လေး​ကော့တက်​ရုံသာ ပြုံးလိုက်​မိတယ်​။ ကျွန်​​တော်​ဟာ မိသားစုထဲမှာ သင်​းကွဲတစ်​​ကောင်​ ဖြစ်​မှန်​းမသိ ဖြစ်​ခဲ့တာ ကာလအတန်​ကြာ​ရော​ပေါ့။ဖုန်​းကို​ဘောင်​းဘီအိတ်​ထဲထိုးထည့်​့လိုက်​ပြီး ​ဆေးရုံသွားဖို့ တခြားလိုအပ်​မယ်​ထင်​တာ​တွေ အိတ်​ထဲ​ကောက်​ထည်​့​နေလိုက်​တယ်​။

🌻🌻

​ဆေးရုံမှာ လူနာ​တော်​​တော်​များများကို ကြည်​့​ပေးပြီးသည်​့​နောက်​မှာ နားထင်​​ကြော​တွေကို လက်​ညိုးနဲ့ ဖိ​နှိပ်​​နေမိတယ်​။

"ရှင်​းသန်​့ပိုင်​..."

သူနာပြုဆရာမ​လေးရဲ့​ခေါ်သံမှာ ကျွန်​​တော်​ ချက်​ခ​ျင်​း​ခေါင်​း​ထောင်​ထလာတယ်​။ အခန်​းတံခါးဝကို လှမ်​းကြည်​့မိတယ်​။ ကိုက်​​ခဲနေတဲ့ ကျွန်​​တော်​့ ​ခေါင်​းက သူဘယ်​လို ပုံစံမျိုးနဲ့ အခန်​းထဲဝင်​လာမလဲဆိုတာ ပုံ​ဖော်​​နေမိတယ်​။ခဏ​နေ​တော့ သူအခန်​းထဲ ဝင်​လာတယ်​။ ကျွန်​​တော်​့စိတ်​ထင်​​နေလို့လားမသိဘူး။ ထူးထူးခြားခြား သူ့မျက်​နှာကနည်​းနည်​းလန်​း​နေတယ်​။သူ့​ဘေးက သူနာပြုဆရာမ​လေးနဲ့အတူ အခန်​းထဲကို ​အေး​အေး​ဆေး​ဆေးဘဲ ဝင်​လာတယ်​။ ပြီး​တော့ ကျွန်​​တော်​့​ရှေ့ကထိုင်​ခုံမှာ ဝင်​ထိုင်​တယ်​။လာပို့​ပေးတဲ့ ဆရာမ​လေးကို ပြန်​လို့ရပြီဆိုတဲ့ သ​ဘောနဲ့ က​ျွန်​​တော်​ ​ခေါင်​းညိမ်​့ပြလိုက်​​တယ်​။အခန်​းထဲမှာ နှစ်​​ယောက်​တည်​းသာ ကျန်​​တော့တယ်​။ အဲ့​​တော့ က​ျွန်​​တော်​ စကားစဖို့ ပြင်​လိုက်​ကာမှ စားပွဲ​ပေါ်က ​ဘောပင်​ကို ခပ်​မြန်​မြန်​​ကောက်​ယူလိုက်​တယ်​။မ​တော်​...ထပြီး​ဘောပင်​နဲ့​ဆောင်​့ထိုးကာမှ...ဒီ​နေ့မှ သူက​တော့ ကျွန်​​တော်​လုပ်​သမျှကို လိုက်​ကြည်​့​နေတယ်​။ သူအဲ့လိုစိတ်​ဝင်​တစား လိုက်​ကြည်​့​နေ​တော့ ကျွန်​​တော်​့ အတွက်​ ပိုအဆင်​​ပြေတယ်​။မ​နေ့ညကတည်​းက သူ့အတွက်​ ပြင်​ဆင်​လာတာကို ထုတ်​လိုက်​တယ်​။ဘာမှထူးထူးဆန်​းဆန်​းမဟုတ်​ဘူး။ မှတ်​စုစာအုပ်​တစ်​အုပ်​ပါဘဲ။ စာမျက်​နှာတစ်​ခုမှာ စာတစ်​​ကြောင်​းသာ ပါတဲ့ စာအုပ်​တစ်​အုပ်​။သူ့အတွက်​ ကုထုံးကို ​ပြောင်​းလိုက်​ရပြီ။ ဒီပုံအတိုင်​းသာဆက်​သွားရင်​​တော့ တိတ်​​ခွေနား​ထောင်​​နေရတာနဲ့ ကျွန်​​တော်​ သပွတ်​အူလည်​​နေ​တာထက်​ဆိုး​တော့မယ်​။စာအုပ်​ကိုမြင်​​တော့သူမျက်​​မှောင်​​တွေ သိသိသာသာ ကျုံ့သွားတာကို မြင်​လိုက်​ရတယ်​။