Loving You

CHAPTER 57

Nag papaalam na kami kila onīsan ngayon ang araw ng pag uwi namin ng pinas.

"Onīsan thank you for everything,"sabi ko ng naluluha yumakap ako sa kanya naging close kami kahit ilang linggo lang akong namalagi rito.

"Ani o nakanaide(huwag kang umiyak kapatid ko) papangit ka,"he said
"Onīsan naman eh,"sabi ko

Lumapit ako kay tita at yumakap rin nagpasalamat ako sa pagkupkup nila sakin.

Nagpaalam narin sila ella.
Lihim kong nakita na may ibinigay na calling card si onīsan kay ella napangiti ako.

Hindi na kami nagpahatid sa airplane na sasakyan namin.
Buhat ni alexander ang maleta ko.

Katabi ko si alexander nakaunan ako sa balikat niya.
"Alexander baka magalit si ma'am gorgia pag bumalik ako,"alanganin kung sabi

"No wife mom is waiting for you,"sabi ni alexander.
Tahimik naman sa likuran si ella
"Iniisip mo ella si onīsan ba?,"tanong ko

Namumula naman siyang nagdeny
"Hindi ah bat ko iisipin ang police nayon,"sabi nito
"Well don't deny ella halatado ka,"sabi ni alexander

Natatawa kami ni alexander nagmamaktol si ella.
Unti unting pumipikit ang mata ko.

"Sleep jho gigisingin na lang kita pag nakarating na tayo,"sabi ni alexander
Nakatulog ako sa balikat niya.

Alexander pov.

Tulog si jho at ella medyo malayo pa.
Sobrang saya ko na nahanap na kita.
Hindi na kita hahayaang lumayo pa sa piling ko.

Hindi ko alam kung papano ko ipapakita kung gano kita Jamaal pero sisiguraduhin kung ipaparamdam ko sayo.

Naging miserable ang buhay ko ng mawala ka.
Sobrang sakit ang malayo ka sa piling ko kayo ng baby natin.

Sana hindi kana lumayo,sana maging matatag tayo sa anumang pagsubok na darating.

Hindi ko namalayang bumagsak ang luha ko.
Panay na ang pagluha ko sayo wife pero dahil yun sa mahal kita at ayaw kung mawala ka.

Hinaplos ko ang maamo niyang mukha.
Ilang sandali na lang lalapag na ang airplane madaling araw narin.

Nagising si ella bumaba na kami habang buhat buhat ko si jho na mahimbing parin ang tulog.

Jho pov.

Nagising akong nasa room na pamilyar sakin.
Ah nasa mansion na kami.
Tulog parin si alexander dahan dahan kung tinatanggal ang kamay niyang nakayakap sakin.

"Hmmm don't move stay here,"he said siniksik niya ang ulo niya sakin.
"Alexander 9: am in the morning na,"sabi ko

"Tsk I don't care I want to sleep stay here for 10 mins.,"he said
Wala akong nagawa nahiga ulit ako napatitig ako sa kanya.

Namiss kita namiss ko tong ganito.
Sana nga wala ng problem na darating nakakapagod din kasing lumayo ayaw ko ng umalis sa tabi mo.

"Anong iniisip mo wife,"tanong ni alexander
"Nothing hubby,"sabi ko
"Tss say it,"pagpupumilit ni alexander

"Alexander iniisip ko lang sana wala ng problem na darating,"nakayuko kung sabi inangat niya ang ulo ko.

"Jho wag mo ng isipin yun tsaka wag mo ng balaking lumayo pa kahit saang lupalop pa ng mundo ka magtago hahanap hanapin parin kita,"mahaba nitong sabi.

"Promise dina ako aalis,"sabi ko ng lumuluha
"Shh your crying again,"sabi ni alexander

Ganito ata talaga ang mga buntis palagiang emotional.
Nagyaya nakung bumaba nagugutom narin kasi ako.

I saw ma'am gorgia naka wheelchair.
Tulak tulak siya ng nurse.
"A-alexander k-kai..lan k-kayo d-dumating,"tanong ni ma'am gorgia

"Madaling araw,"tipid na sabi ni alexander
Napatingin San in si ma'am gorgia pero umiwas ano ng tingin.

Niyaya ko na si alexander sa komedor para kumain kasabay si ma'am gorgia na sinusubuan ng nurse pero tinabig ito ni ma'am gorgia.

Napailing ako sungit parin ni ma'am gorgia.
Natapos na kaming kumain ng nag boluntaryo akong ihatid si ma'am gorgia sa kwarto nito.

"H-how a-are y-you,"tanong ni ma'am gorgia
"Ayos lang naman ho ma'am gorgia ,"sabi ko

Nakita kung tumulo ang luha niya kaya umupo ako sa harap niya.
"Wag ho kayong umiyak,"sabi ko
"S-sorry j-jho s-sa n-nagawa k-ko s-sayo s-sana m-mapatawad m-mo a-ako,"sabi ni ma'am gorgia

"Ma'am gorgia matagal ko na po kayong napatawad,"sabi ko na naluluha kahit gaano kasama tong kaharap ko still napatawad ko pa rin siya.