Herşey her zaman yolunda gitmez öyle değil mi ?
Acaba bizim kilerin işleri yolunda mı ?
Bir birine tutunmaya çalışan. Hayattan beklentisi olmayan insanlar da var.
Kör olan gözünün önündekini göremeyenlerde.
Sırf popüler olmak adına ismini cismini...
Bu bölüm sırlarla dolu... Bu arada bundan sonra çok az bulacağınız hikaye geçişleri yapıcam . Ondan sonra hep ana karakterlerin ağzından anlatıcam. Çünkü her karakterin ağzından anlatmak beni biraz zorluyor... Kusura bakmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Notun ikinci sayfası;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayır bu bu olamaz. Siktir lan! Ece umarım sen değilsindir... Nolur nolur! nutella olsun.Ne olur. Sonra kutunun üstündeki fotorafı gördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkasında "Kahve'yi Sade sevdiğini söylemiştin... Yarın sabah saat tam 9.30' da burda elimde ; birisi sade diğeri ekstra şekerli iki kahveyle seni bekliyor olacağım." Yazıyordu. Tamam Nutella olma ihitmalide vardı . Bana saplantılı olan Ece olma ihtimalide. Ama ... Yazdıklarının arasındaki çok küçük bir ayrıntıdan kim olduğunu anlayınca yüzümün aldığı hali görmeyi bende çok isterdim...
Alda AYDIN'ın ağzından;
Dilan gitmiş onun hemen ardından Seher de gitmişti. İrem zaten Tolga'yla dersi ekmişti. Ben mi? Ah ben evet... Ben de matematik dersinde kafamı duvarlara vururyorum! Ben okuldan çıkamıyorum. Eğer çıkarsam babam beni direk özel okula yatılı bir şekilde gönderir. Bu arada bahsetmem gerekir mi bilmiyorum ama babam AYTAŞ holding'in iki başkanından biri. Diğeride Hilmi YEŞİLTAŞ diye biri. Çok da umursadığım yok aslında. Çünkü genel olarak babamı ve annemi umursamıyo- rum. Ben sadece magazinde ve kendi ünlerinde kullanmak için yaptıkları bir şeyim. Önemsiz . Verimsiz. Amaçsız...Ben düşüncelerimle boğuşurken zil çaldı. Birden bire yanıma oturan Başar'ı görünce yerimden sıçradım. Oha üstü başı darmadağın dı... Birisi çok fena hırpalamış belli ki. Dudağından aşşağıya doğru süzülen ince kanı elinin tersiyle sildi ve bana döndü. "Kim yaptı diye sormalımıyım? Ama eğer sen bu haldeysen karşıdaki komalıktır." Diyerek onun enerjisini yükseltmeye çalıştım. Güldü. Sonrasında dudağı acımış olacak ki gülmeyi kesti ve "Aslında ilk defa bir kızdan dayak yedim. Ve elide baya ağırdı. Hayır ne var yani bir kere öptüysem? Off..." Dedi ve kafasını sıraya koydu. O an iki ders önce olanlar aklıma geldi. Seher'i birden bire öpmesi ve Seher'in bize bunu tiksinerek ve üzülerek anlatması... Birden bire elimle ensesine tokat attım. Ama baya baya osmanlı tokadıydı. "Ahh!!! Resmen darp ediliyorum. Ulan. Bari sen vurma be ofhhh!!" Dedi. "Daha beterlerini hak ediyorsun. Hiç bir kıza böyle davranma gibi bir hakkın yok senden hoşlansa bile bu hareketinden sonra artık yüzüne bile bakmaz. Sen elinde olan en değerli insanı kaybettin. Seher'i kaybettin. Ve benide kaybediyorsun. Kendine çeki düzen ver Başar . Yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim... " dedim ve masadan kalktım. Son bir ders kalmıştı. Oda Matematikti. Ofhhh. Biraz hava almak için bahçeye çıkmaya karar verdim. Tam okul binasından çıkarken göz göze geldiğim tıpkı benim kilere benzeyen su yeşili gözleri görünce içimden sessiz bir küfür savurdum...
Evettt bu bölümde bayaaaa kısaydı ama bu aralar çok fazla olay oluyor. Yani hikayede ve hala hediyeyi kim yolladığını bilmiyoruz. Ama Miraç bey biliyor. Sizce Ece'mi yoksa Seher'mi? Ve sizce Miraç kimin olduğunu hangi yazıdan anladı.
Bir sorum daha var Alda kimi gördü. "Kesinlikle Ateş değil. Ciddiyim."
Bu arada AYTAŞ Aydın ve Yeşiltaş ın birleşimi. Anlamayan varsa açıklık getireyim...
