Mucizelere İnanır Mısın? (Düzenleniyor, 2. kez)

'SENİ SEVEN DERİN OLARAK'

.

.

.

"Basbayağı işte, en başından beri ben de onların düşündüklerini düşünüyorum. Yaptığın hataydı."

"Biliyorum hataydı." deyip sarıldım ona sıkıca.

"Mert, şimdi burada değil de arkadaşlarımızın yanında olmamız lazım."

"Haklısın." dedi benden ayrılırken. Cebinden telefonu çıkarıp Savaş'ı aramaya başladı.

"Savaş?"

"......"

"Özür dilerim, ben cidden öyle düşünmüyordum."

"........"

"Neredesiniz? Söyleyin biz de yardım edelim."

".........."

"Lütfen kardeşim."

"......."

"Tamam." deyip kapattı Mert telefonu.

"Ne oldu?"

"Savaş konum atacak şimdi."

"Gidelim o zaman."

"Hadi." deyip arabaya bindik.

DERİN'DEN

Mekana doğru yol alıyorduk. Kafamı başlığa dayadım ve düşünmeye başladım. Deniz'i düşünüyordum, Savaş'ı... Bebeklerini düşünüyordum hatta. Berk'in bana seslenmesiyle düşüncelerimden ayrıldım.

"Ne oldu Derin?"

"Yok bir şey. Deniz'i, Savaş'ı düşünüyorum."

"Anladım hayatım."

"Ne?"

"Ne, ne?"

"Hayatım mı dedin?"

"Evet ne dememi isterdin? Toprağım, devrem, bacım...?"

"Ne bileyim, şey oldu..."

"Sen ne olsun istiyon ya?"

"Biz olalım istiyorum Berk."

"Biz zaten biziz. O tatlı canını sıkma."

"Sıkmam." dedim gülümseyerek. O sırada Savaş aradı. Berk telefonu açtı.

"Efendim Savaş?"

"Mertler de geliyor."

"Ne? Nasıl yani?"

"Yardım edelim filan dediler. Ben de ne yapayım gelin deyiverdim."

"Bari silahını alsaydı."

"Ne silahı be?"

"Hani ben hakim, Yıldız da savcı ya."

"He bilmiyorum artık. Ben yaklaştım, siz?"

"Az kaldı bizim de on dakikaya oradayız."

"Tamamdır kardeşim." deyip kapattı Savaş telefonu.

"Berk?"

"Efendim Derin'im?"

Kalbim ağzıma gelmiş olsa da belli etmeyerek sorumu sordum.

"Silahını neden aldın?"

"Dosyada Yamaç'ın daha önce silahlı olduğunu söylüyor da ondan."

"Ha anladım. Daha önce kullandın mı hiç?"

"Hani geçen sene omzumdan vurulmuştum, hatta sen çok ağlamışsın bana bir şey olacak diye. Gerçi sözde bana karşı bir şeyler hissetmiyordun ya, hadi neyse."