PUSUDAKİ GİZ

PG-18

"Biz napıyoruz?"

KARAN'DAN;
Leyal benden gideli tam 1 hafta olmuştu. Onun gözlerinin içine baka baka yalan söylemek, ona onu başkasıyla aldattığımı göstermek beni yerle bir etti. Tam bu sefer doğru insanı buldum, hayatım yoluna girecek derken Barlas yine hayatımı mahvetmeyi başarmıştı. Canımdan çok sakındığım Leyal'imi benden almıştı.

Leyal hayatıma çok hızlı bir giriş yapmıştı, kısa zamanda çok şey yaşamıştık. İlk defa Feza'dan sonra biri aklımdan hiç çıkmıyordu. Leyal benim aklımı başımdan almıştı. O kadar güzel, duruydu ki..  Ama ben onu pisliğin içine bulaştırmıştım. Kalbini paramparça edip öylece bırakmıştım. Onu asla aldatmadım, aldatmamda.

Aramızda sözlü birşey olmasa da bir ilişki içerisindeyiz demesekte kalplerimiz biliyordu. Öyleydik. Bizdik. Onu aldatıyormuş gibi yapmamın sebebi Barlas evin kamera kayıtlarından Ayza'nın yüzünü bulmuştu. Ve tabi sonrasında kimliğini de. Ayza'ya ve diğerlerine zarar vermekle tehdit etti beni. Ayza benim için bunca fedakarlık yapmışken ona kardeşim demişken tehlikeye atamazdım. Ve Leyal'e de bir zarar gelmesine müsaade edemezdim.

                            ❄❄❄

ALDATILMA GÜNÜ;
Telefonum çaldı arayan Barlas'tı."Evet bedel ödeme zamanı geldi.Herşey dün konuştuğumuz gibi Leyal'i onu aldattığına inandır. Üstünde dinleme cihazı olacak ve kızı sana yollayacağız. Sen mutlu olmayı haketmiyorsun. Özellikle aşkı asla haketmiyorsun Karan Öcal."dedi. Ve benim dinlemekten başka çarem yoktu.

Helga adında yabancı bir kız geldi.Saçları Leyal'inki gibiydi. Dinleme cihazını üzerime yerleştirdi. Ve benden bir tişörtümü istedi. Şerefsiz Barlas herşeyi planlamıştı. Yarım saat sonra kapı çaldığında Helga açmaya gitti, konuşmalarına kulak kesildim. Ama net duyamıyordum. Biraz sonra kapıya gittiğimde Leyal gözlerinde hayal kırıklığıyla bana bakıyordu. Çok istedim o an ona sarılmak "Affet beni güzelim buna mecburdum seni aldatamam ben." O an içimden kendime binlerce kere küfür ettim. Ona daha önce hoşlandığımı demediğim için, onu ağlattığım ve ağlatacağım için.

Umursamaz bir tavır takınmaya çalıştım. Helga'ya içeri geç desem de beni dinliyordu duvarın orada. Herşeyim rapor ediliyordu. Leyal'e diyeceklerimi dedim paramparça ettim, kapıyı kapattım. Kapının önünde yığılıp kaldım. Kıyametler kopuyordu içimde. Hayatım yine boka sarmıştı. Dinleme cihazını öfkeyle söküp fırlattım.

Helga Leyal'in gittiğinden emin olduktan sonra gitti. Şimdi nasıl çıkacaktım bu işin içinden diye düşünmeye başladım. Akşam olmaya başlamıştı. Telefonum çalınca zor güç kalkıp açtım. Arayan Ayza'ydı. Leyal'e ulaşamıyordu yüksek ihtimalle diye düşündüm. Ve düşündüğüm gibi çıktı. Ayza da bana bağırıp telefonu kapatmıştı. Leyal Bursa'ya gitmişti. Bursa.. Ben gideceği yeri söylemez diye beklerken şaşırtmıştı. Öylece kendimi banyoya attım.

                         ❄❄❄

ŞİMDİKİ ZAMAN
İşte herşey böyle olmuştu. Bu olayın üzerinden bir hafta geçmişti. Etrafımdaki herkes bana nefret kusuyordu. Leyal'i bu kadar üzdüğüm için ve bende bir o kadar kendimden nefret ediyordum. Kendimi bu süreçte eve kapatmıştım. Şuan tek ihtiyacım olan şey Leyal ve ona herşeyi anlatmaktı.

Birden telefonum çalmaya başladı. Arayan Doğay abiydi. "Efendim abi?"dedim.
"Duyduklarım doğru mu? Leyal'i aldatmışsın. Karan sen böyle biri değilsin bana hemen neler olduğunu anlat çabuk."dedi. Beni gerçekten tanıyordu. Çağılgilde inanmamıştı ama inandırmak için elimden geleni yapmıştım. Çağılgil gerçeği öğrenirse tekrar düzeltmeye çalışacaklardı herşeyin düzmece olduğunu anlatacaklardı. Ama Doğay abi daha büyük olduğu için daha mantıklı davranabilirdi.