PUSUDAKİ GİZ

PG-11

"Öyle diyorsan öyle olsun sümüklü."

AYZA'DAN;
Doğay abi hemen kolumdan çekiştirip,kapıyı kapattı."Ayza yanlış anladın bak."
"B-ben hiçbirşey duymadım."
"Duyduğunu ikimizde biliyoruz Ayza.Tek isteğim kimseye anlatma."
"Neden"
"Çünkü bu Karan ile ilgili ve onun meselesi.Sen şimdi içerdekilere bunu söylersen Karan'ın özeli dökülmüş olur."
"Ama ben..."Cümlemi tamamlayamadan içeri Leyal girdi.Gülerek"Ne bu suratlarınız ışık görmüş tavşan gibi"
Doğay abi gülerek "Aynen abicim senin ışıldamandan hep bunlar."
"Hadi odaya geçelim o zaman birazda onlar faydalansın ışığımdan."dedi.Leyal önde ilerlerken Doğay abi ağzını oynatarak "Lütfen!" Dedi.Tamam anlamında gözlerimi kapatıp açtım.

Dediği gibi özel bir meseleydi ve Karan'ın yerine kendimi koyduğum da bilinmesini istemezdim asla.O sebeple bende kimseye söylemeyecektim.İçeri geçerken kapı çaldı.Leyal hemen kapıya koştu.Karan gelmiştir diye düşündü kesin.Ama gelenler Mehir ve Çağıl idi.Gelip yanımıza oturdukların da "Neredesiniz bu saate kada ne yaptınız?"
"Valla Mehir doymadı ya"deyince Mehir Çağıl'ın karnına yandan yumruk vurdu.
"Yazıklar olsun Çağıl ya ne var 73 tane midye yediysem."şuan bilindik bir şekilde biz normal Doğay abigil şok içindeydi.
"73 ne Mehir senden hiç beklemezdim.105 yemiş kızsın sen.Düşük kaldı. "Berkin'in bunu demesi üzerine Koca bir kahkaha attım.
"Alışsan iyi edersin Enişte.Mehir yiyip yiyip kilo almayanlar grubundan."
"Onu farkettim valla Ayza ya"Gene şen şakrak bir şekilde konuşurken konu Karan'a gelmişti.

Leyal sert bir tepkiyle yerinden kalktı ve"Gitsek iyi olacak saat sabah 3 oldu."Herkes tavrının az çok neden olduğunu biliyordu.Doğay abi
"Leyal Karan gelecek.Önemli olmasa şuan aramızda olurdu eminim."
"Hah Karan mı?Banane abi Karan'dan.Ölse umrum olmaz."demişti.Kim bilir içerisinde ne denli savaşlar veriyordu.Son ilişkisi onun için kolay olmamıştı.Yeniden birine güvenmesi,bağlanması zaman alabilirdi.
"Tamam.Sen öyle diyorsan öyledir."
"O zaman bize müsaade."
"Yok müsaade falan herkes kalsın işte burada."
"Yarın babaanneme gideceğim buradan gitmem zor olur benim için."
"Sabah bırakırız seni biz demi Doğay."
"Yonca haklı Leyal bırakırız biz erkenden seni eve."
"Kuzum boşuna iş çıkmasın şimdi."
"Yok birtanem Doğay alışıktır erken kalkmaya."
"Peki madem."Dedi ve herkes bir tarafa dağıldı.

Öğrendiğime göre Eriz ve Çağıl aynı evde kalıyormuş.Çağıl'ın maddi durumu gayet iyi olduğu için Eriz'in de burada  kalmasını istemiş.Hal böyle olunca evde şuan herkese yetecek oda var ikili kalmak koşulu ile tabii.

Beni düşüncelerimden ayıran şey çalan zildi.Aramızda olmayan tek kişi Karandı.Leyal bu sefer kapıyı açmak yerine yatağa girdi ve uyumaya çalışır gibi gözlerini sımsıkı yumdu.O an beklenmedik birşey oldu ve Karan odaya girdi.

"Insan bi kapıyı çalar.Ya üzerimi değiştiriyor olsaydım."dedim.
"Haklısın kusura bakma.Leyal'i merak etmiştim de ben."
"Uyuyor."
"Nasıldı bugün."
"Iyi."
"Tamam.Sağol."dedi ve çıktı.

LEYAL'DEN;
Odadan çıkmasıyla hıçkırığımı serbest bıraktım.Ayza hemen yanıma geldi ve bana sarıldı.
"Ne zaman ağlayacaksın diye bekliyordum bende."
"Ayza ben ben ona açamam kendimi.Geri çekmem lazım ama yapamıyorum.Bana yol göster bir şey söyle ne olur."
"Canım beni biliyorsun bu işlerde berbattımdır.Hepsi aynı işte ne diyebilirim ki."
"Farklı ben bunu farkediyorum.Ama ya yanlış düşüncelerdeysem."
"Nasıl yani?"
"Yani o bana karşı aynı şeyleri hissetmiyorsa."
"Onu da o zaman düşünürüz güzelim.Anı yaşa."
"Teşekkür ederim."deyip öptüm.

Saat epey geçti ama hala ağlıyordum sessiz sessiz.Ne yapacağım konusunda fikrim yoktu.Anı yaşamalıydım evet ama ya anı yaşarken geleceği tamamıyla unutursam o zaman ne olacaktı.Yanımda ki kıpırdanmayı hissettiğimde hemen gözlerimi yumdum.Ayza uyanmıştı.Yataktan kalktı ve odadan çıktı.Dışarıdan da sesler geldiğinde bende kalktım ve odadan dışarı attım kendimi.Lavaboya gittim ve elimş yüzümü yıkadım.Gözlerim ağladım için çok şişmişti ama şuan düzeltebileceğim bir makyaj aletim yoktu.Bende akışına bıraktım.