20 - End

3.4K 245 8
                                    

....................

ကြၽန္ေတာ္အေဆာင္ျပန္ေရာက္ဖို႔အရမ္းအလ်ွင္လိုေနပါတယ္။ က်ေတာ့္ကေလးအထင္လြဲၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ဆိုးေနၿပီလဲလို႔ေတြးရင္း ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနပါတယ္။ ခုအေျခအေနက စိတ္ေကာက္ယံုတင္မကေလာက္ပါဘူး စိတ္ပါဆိုးေနေလာက္ပါၿပီ။

က်ေတာ့္ရဲ႕လုပ္ဇာတ္ႀကီးေၾကာင့္ အခုလိုဒုကၡေတြ႕ေနရတာဆိုမွန္ပါလိ္မ့္မယ္။ ဝတီဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းၾကားလို႔ ကေလးအထင္လြဲေနေၾကာင္းသိသိခ်င္းဖုန္းဆက္ေပမယ့္ ကိုင္မဲ့သူမရွိပါဘူး။ ယုခိနဲ႔က်ေတာ္က ဘာဇာတ္လမ္းမွမရွိေတာ့တဲ့ ရိုးရိုးသူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ က်ေတာ့္ရဲ႕ေလာဘတႀကီး ပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ အကြက္ခ်ၿပီးစီစဥ္ခဲ့တာပါ။ ေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ႔ သူမျပန္ခင္၁ရက္ရုပ္ရွင္လိုက္ျပေပးဖို႔ သေဘာတူညီမႈေၾကာင့္ ယေန႔လိုအေျခအေနျဖစ္ရတာပါ။

'ရူးခ်င္ေနၿပီ ဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္ရတာလဲ'

ဖုန္းကိုကိုင္ၿပီးဟိုေလ်ာက္ဒီေလ်ာက္လုပ္ေနတဲ့က်ေတာ့္ေၾကာင့္ အလုပ္တြဲလုပ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကေတာင္ မ်က္စိေနာက္လာပါတယ္။

"ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနရင္လည္း ျမန္ျမန္ျပန္ကြာ"

သူ႔စကားအတိုင္းျပန္ခ်င္ေနေပမယ့္ တကယ္တန္းလုပ္လို႔မရတာကဆိုးပါတယ္။ Hotel အတြက္ေျမကြက္က ဒီေန႔မသြားလုိ႔မရပါဘူး။ မဟုတ္ရင္ တျခားသူလက္ထဲပါသြားမွာျဖစ္လို႔ ဒီေန႔အေရာက္သြားကိုသြားရမွာပါ။

"ျပန္လို႔မရလို႔ညစ္ေနတာေပါ့ကြ မနက္ျဖန္အၿပီးကိစၥျဖတ္ေနာ္ မဟုတ္ရင္ မင္းတစ္ေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ့လိုက္ ငါကေတာ့ျပန္ကိုျပန္မွာ"

"ေအးပါကြာ မ.ယ.က ႀကီးကလည္း "

ပံုမွန္စိတ္နဲ႔ဆို သူနဲ႔အတူလိုက္ရယ္မိမွာဆိုေပမယ့္ ခုအေျခအေနရမရယ္နိုင္ပါဘူး။ က်ေတာ့္ကေလး စိတ္ဆိုးလြန္ၿပီး ျပန္ေခ်ာ့လို႔မရရင္ ဒုကၡဆိုတဲ့အေတြးႀကီးထဲနစ္လို႔ေနပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ေျမကြက္အတြက္ေရွ႕ေနေတြနဲ႔ စာခ်ဳပ္ၿပီးၿပီးခ်င္း က်ေတာ့္ကေလးရွိရာကိုအျမန္ေျပးလာပါေတာ့တယ္။ ေငြေခ်ဖို႔ကိစၥကိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႔အတူလႊဲခဲ့လိုက္ပါေတာ့တယ္။

Love You (Zawgyi+ Unicode)Where stories live. Discover now