LIVID SERIES 3: ZEDEKIAH RHYS MONTERO✔

CHAPTER 21

CHAPTER 21

NAPASIMANGOT naman ito ng tumama sa kaniyang bunganga ang medical gloves, mabuti nalang at malinis ang gloves na 'yun at hindi pa nagamit.

"Sorry naman, akala ko kasi...."

"Tss. Manahimik ka nga diyan, kung ano ano nalang ang iniisip mo."Malamig na sabi ng Pinsan nito na ikinairap niya.

"Sorry na nga e. Anyways, bilisan mo diyan dahil malapit nang magga-gabi, lagot ako sa boyfriend niya."Sabi ni Elaine.

MAKALIPAS ang ilang mga oras ay dumating na rin ang resulta. Kinakabahan ako kung ano ang maging resulta.

"Your heart is very weak kaya minsan nahihirapan ka ng humihinga at minsan nanghihina ang iyong katawan. You also need a heart donor kung gusto mo pang mabuhay."Seryosong sabi niya na ikinabagsak ng balikat ko.

Nagsalita naman si Elaine. "Insan, mahahanapan mo ba siya ng heart donor?"Pakikiusap nito.

"I'll try my best."Seryosong sabi niya at tumango naman si Elaine at saka niyakap ko.

"You'll fight okay? Dapat maging magaling ka, 'wag kang susuko."

Ngumite naman ako."I won't, I promise. I will fight until my last breath."

Nakahinga naman ito ng maluwag at saka tumingin kay Doc. "Insan, aalis na kami ha. Thank you pala, make sure to find her a heart donor."

Tumango naman si Doc, we bid our goodbye at saka lumabas na sa hospital na pagmamay-ari nito.

NAKARATING na ako sa bahay, mga alas says na ng hapon ako naka-uwi. Mahina akong naglakad papunta sa kwarto ko para hindi ako makagawa ng ingay.

Napatigil naman ako sa paglalakad ng may nagsalita sa likod ko.

"Where did you just go?"Malamig na tanong nito na ikinangiwi ko.

Napakamot ako sa aking batok at saka dahan dahang tumingin sa kaniya.

"Pumunta kami ni Elaine sa Restaurant kanina, gutom kasi ako kaya nagpasama ako sa kaniya."Pagdadahilan ko sa kaniya na ikinataas ng kaniyang kilay.

"Sana sinabi mo sa'kin o tinawagan mo sana ako para masamahan kitang kumain."Sabi niya na mahina kong ikinatawa.

"Nako, 'wag na dahil busy ka naman sa trabaho mo."Nakangiting sabi ko na ikinaningkit ng kaniyang mata.

"I'll cancel all my appointments for you."Seryosong sabi niya na ikinalakas ng tibok ng puso ko.

Tumikhim ako. "Hindi na, dapat hindi mo pabayaan ang kompanya mo."

Umingos naman siya. "Tapos ikaw ang pabayaan ko? Ganun ba 'yun?"

Agad naman akong umiling."Hindi naman sa ganun....."

"Tss. Wala akong paki-alam kung mapabayaan ko ang kompanya ko basta 'wag lang na ikaw ang mapabayaan ko."Seryosong sabi niya.

"Oo na. Sige, punta na ako sa kwarto pahinga muna ako."Sabi ko sa kaniya na ikinanguso niya naman.

"Tabi tayo?"He said while giving me his puppy eyes.

"Tss.. Oo na."Pagsusuko ko.

Lagot ako nito kay Elaine pag nalaman niya na naging marupok na ako. Palagi ko pa naman 'yung inaasar na marupok siya pero ako pala ang marupok sa'ming dalawa.

Pumasok na ako sa kwarto ko at naramdaman ko naman na sumunod siya sa'kin. Hindi na ako nagbihis ng damit dahil pagod na pagod na talaga ang katawan ko.

Nanghihinang humiga ako sa kama katabi si Zede. Tss.. Pag-ito may gagawin sa'kin, kahit na nanghihina ang mga katawan ko, mababalibag ko talaga 'to.

Yumakap naman ito sa bewang ko at inilagay ang kaniyang mukha sa leeg ko.

"I miss you."

"Nagkita pa naman tayo kaninang umaga a."Nakangiting sabi ko sa kaniya habang marahang hinaplos ang kaniyang buhok.

"I know pero namiss talaga kita. Iba kasi ang feeling na kasama kita palagi e."

Ngumite naman ako." Sus...Hindi naman sa lahat ng oras ay ilalaan mo lahat ng oras mo sa'kin, dapat ring hatiin mo, sa trabaho at saka sa'kin."

Umingos naman ito. "Paki-alam ko naman sa Trabaho ko kung nandiyan ka naman? At saka aanhin ko 'yang trabaho ko kung wala ka naman?"

Umirap ako. "‘Wag ka ngang ganiyan, isa pa dapat talagang maglaan ka ng time para sa kompanya mo, madami ka pa namang kompanya."

Mahina itong natawa at mas lalong hinigpitan nito ang kaniyang yakap. "I love you."

" I love you too."Nakangiting sabi ko sa kaniya.

Napatingin naman ito sa'kin at saka bumaba ang kaniyang tingin sa labi ko, dahan dahan nitong ibinaba ang kaniyang ulo para magkalapat ang aming mga labi.

Siniil niya naman ako ng kaniyang mga halik na agad ko naman itong tinugon.

Bumaba ang kaniyang mga halik sa leeg ko, I moan when he bit my neck and leave a red spot.

Dahan dahang bumaba ang kaniyang mga kamay sa dibdib ko at saka napatigil naman ito kaagad at napamura.

Niyakap niya naman ako ng sobrang higpit.

"I'm sorry, I should've stop earlier. I'm sorry."

Ngumite naman ako. "It's okay. Matulog na lang tayo."

Napasimangot naman ito. "Are you mad?"

Agad naman akong umiling sa tanong niya at saka nginitian siya. "I'm not mad, okay?"

Mahina itong napatango habang nakayuko parin ang kaniyang ulo na nasa leeg ko parin.

I cupped his face at saka tiningnan siya, straight to his eyes." It's really okay kaya stop sulking. Let's sleep na, I love you."

Ngumite naman ito kaagad. "I love you too."

Siniil niya naman ako ng halik bago ito yumakap sa'kin at saka natulog.

Mahina naman akong natawa sa kaniyang mga sweet gestures.

Kung hindi nga rin siya tumigil kanina, naku lang talaga. Muntik ko nang makalimutan ang sinabi ko na dapat Marriage muna bago ang Made Love na 'yan.

Hays.. Naging marupok talaga ako pagdating sa kaniya.

Gusto kong makasama siya habangbuhay pero ang tanong buhay pa kaya ako sa mga panahong 'yun?

I don't want to leave him alone kaya nga gustong-gusto kong labanan ang mga sakit ko dahil sa kaniya.

Isa rin siya sa taong nagbigay kulay sa buhay ko, kung noon wala na akong paki-alam kong anong mangyari sa buhay ko, kung mamatay ba ako or kung mabuhay.

Pero ngayon, binabawi ko na ang mga ito dahil gusto ko pang mabuhay para sa kaniya.

Gusto kong labanan ang sakiy na 'to para makasama siya.

Pero, kaya ko ba talaga?