LIVID SERIES 3: ZEDEKIAH RHYS MONTERO✔

CHAPTER 15

CHAPTER 15

GALIT na pinuntahan ni Zedekiah ang taong nanakit sa kaniyang minamahal. Lahat ng mga taong makasalubong ay nanginginig sa takot dahil sa kaniyang expression na parang gusto na nitong mamatay.

Lahat ng madaanan nito ay nagbigay daan dahil sa takot na kung anong gagawin ng binata sa mga ito pag hindi ito nagbigay daan.

Hindi nag-abalang magsasakyan ang binata dahil hindi naman masyadong malayo ang bahay ng taong nanakit sa kaniyang minamahal.

Nang nasa tapat na ito ng pinto ng bahay ni Conrad, galit nitong tinadyakan ang pinto nito at saka sinira para makapasok siya.

Nang masira na niya ito ay galit siyang pumasok, nakita niya si Conrad na hawak hawak ang bag ni Fheyra, dala sa galit na kaniyang naramdaman, sinuntok niya ito.

Napasuka ng dugo si Conrad ng suntukin siya ni Zede. Takot ang bumalatay sa buong mukha ni Conrad, nanginginig na ito sa sobrang takot.

Natatakot siyang mamatay ng maaga dahil tingin palamang ng binata ay nakakamatay na, tingin palang nito ay nakakatakot na, na kapag titingin ka sa mga mata nito ay parang katapusan mo na.

"You! I will kill you for hurting my baby!"Galit nitong sabi at saka inambahan ito ng suntok, napasapo si Conrad sa kaniyang panga at napangiwi sa sakit.

"I-Ibabalik ko nalang ang pera, wag mo na akong patayin.."Nanginginig sa takot na sabi ni Conrad at ngumise naman si Zede, isang malademonyong ngise.

"Do you think I'll let you go away after what you've done to my baby? You fucking hurt her! You stabbed her!"He said and fury visible in his eyes.

Conrad shivered, nasa isip nito ang pagsisisi kung bakit nito ginawa ang mga bagay na 'yun, kung hindi sana niya sinaktan ang babae, malamang hindi sana siya sasaktan ng lalaking may malademonyong tingin at ugali.

"P-Please, gusto ko pang mabuhay."Naiiyak sa takot na sabi ni Conrad pero nginisihan lamang siya ni Zede.

"Die!"Malademonyong sabi nito at saka walang pasabing sinaksak niya ang dibdib nito at mas lalong idiniin niya ito.

Hindi pa siya nakuntento ay hinugot niya ang kutsilyo at isinaksak ulit ito sa kaniyang dibdib.

"D-D-De-vi-l-l...."Huling sambit ng lalaki bago ito binawian ng buhay.

Walang emosyon na tumingin si Zede sa lalaki at saka pumunta sa banyo nito para maghugas ng kamay.

One thing playing on his mind.....Fhey....my baby....no...

NAPADILAT ako ng tumama ang sinag ng araw sa mukha ko, napabangon agad ako ngunit napaigik kaagad, unit unti kong naalala na nanakawan pala ako at ng mas malala pa ay nasaksak pa ako.

Dumating naman ang Doctor together with the results.

"Ms. Fheyra Ixy Valencia, your heart is already weak, you need to undergo some survey. You will need a heart transplant. The stabbed from your back has cause the trigerred to your heart, kung hindi ito maagapan agad ay may posibilidad na ikakamatay mo."Sabi ng Doctor na ikinanlamig ng buong katawan ko.

"D-Doc...pwede bang atin-atin lang 'to, ayokong malaman ito ng kahit sino, ayokong mag-alala sila sa'kin. Please?"Pakiki-usap sa kaniya.

"Okay, it's your story to tell and not mine."Nakangiting sabi niya na ikinahinga ko ng maluwag.

"Thank you, Doc."

Ngumite ito at saka lumabas na. Nanghihinang napahawak ako sa dibdib ko.

Mapait akong napangite, so that cause the triggered huh. Bakit ba ito nangyari sa'kin? Bakit ako pa? I want to live normally, to have a family and to be with the man I love. Is it wrong to ask for?

Saan naman ako kukuha ng pera pampagamot sa'kin? Kulang na kulang pa ang pera ko. Saan rin naman ako makakahanap ng donor sa puso?

Mamamatay na ba ako?

Napatigil naman ako ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito si Zede na habol hiningang napahawak sa kaniyang tuhod.

Napatingin ito sa'kin at saka niyakap ako ng mahigpit.

Dear Kamatayan,

Kung malapit na akong mamatay, pwedeng paki-extend muna? Gusto ko pa sanang makasama si Zede panghabangbuhay kaso lang malapit na akong mamatay. Pwede ba 'yun? Kahit ito nalang o, gusto ko lang naman siyang makasama. Please?

                                      Nagmamakaawa,
Ang babaeng bilang nalang ang araw:<

Gumanti naman ako sa yakap, inilagay nito ang kaniyang mukha sa leeg ko habang ang kamay niya ay nakayapos sa bewang ko.

Hindi naman nito matamaan ang sugat ko dahil ingat na ingat ito dahil baka matamaan niya ang sugat na natamo ko.

"Are you okay? What did the doctor says?"Masuyong sabi niya.

"Wala lang naman, okay lang naman daw ako, hindi naman masyadong malalim ang pagkasaksak ko."Sabi ko sa kaniya at naramdaman ko namang nakahing ito ng maluwag sa sinabi ko.

I'm sorry if I have to lie, I don't want you to worry about me. Call me selfish pero bilang ang araw ko.

I guess hindi parin sapat ang mga perang pinaghirapan ko.

"By the way, nakuha ko na ang bag mo."Sabi nito habang nakayakap sa'kin, mas hinigpitan pa nito ang yakap sa'kin.

"D-Don't tell me... Zede!"Pagbabanta ko na mas lalong ikinayakap niya sa'kin at mas isiniksik niya ang kaniyang sarili sa katawan ko.

"I'm sorry, I'm just mad...I wasn"t thinking straight... I know... I know that what I've done is bad... I'm sorry... Are you mad?"

Napabuntong hininga naman ako at saka masuyong hinaplos ang kaniyang buhok.

"You want an honest answer? Yes, I'm mad, you shouldn't do that. I told you already that killing is a sin, killing is bad. Pwede namang madaan sa usapan hindi sa patayan."Malamig na sabi ko sa kaniya.

"No...Please...I'm sorry, I know...I'm sorry, please forgive me...I won't do it again.. I promise, I won't kill anymore, I'll control my anger so that I can't kill...I'll stop this devil inside me..Please don't go."

Nanikip naman ang dibdib ko dahil sa pagmamakaawa niya.

I cupped his face at saka hinalikan ang kaniyang noo. "Hindi ko naman sinabing aalis ako hindi dahil sa wala akong mapupuntahan at mauuwian, ngunit dahil mahal kita."