𝙻'𝚜 𝚂𝚃𝙾𝚁𝚈 𝙰𝙱𝙾𝚄𝚃 𝓨𝓸𝓾 & 𝓜𝓮 [Jeje Era]

A SHORT STORY #10 (When I die)

A sʜᴏʀᴛ sᴛᴏʀʏ

ᴛɪᴛᴛʟᴇ: 𝓦𝓱𝓮𝓷 𝓘 𝓓𝓲𝓮
(Tagalog Story)

Lahat nang tao, may katapusan, sa ibat-ibang paraan ngalang, ang iba natatakot mawala sa mundo, wala namang nag uugat na tao dito, lahat pagdating nang araw babalik tayo sa ama natin na nasa langit.

Ako si Gretchen, nagtatrabaho ako sa isang maliit na karenderya sa may kanto, taga hugas ako nang pinggan, wala kasi akong tinapos kaya ito lang ang alam ko na trabaho.

Kadalasan kumakain dito ay mga constraction worker, minsan yung mga engineer nila dito rin kumakain pag may pagkakataon.

At dito ko nakilala si Manny, isa siyang engineer sa constraction site na pinapasukan niya di lang kalayuan sa karenderya na pinapasukan ko.

Mabait si Manny, madalas niya akong batiin kapag nakikita ko siya, pero dahil alam ko naman kung saan ang lugar ko kaya simpleng ngiti lang ang sinasagot ko sa kanya.

Kapag kumakain sila dun nang mga kasama niya, madalas siyang tinutukso nang mga ito na "kaya pala gusto ni manny dito" pero hindi ko lang pinapansin kahit na alam ko na sakin siya tinutukso.

Isang araw nang pauwi na ako, nakasalubong ko si manny.

MANNY: oh, gretch, ginabi ka ata?

GRETCHEN: ah, oo.. Madami kasing customer kanina kaya medyo madami akong ginawa.

Napangiti naman si Manny, at dun ko na pansin na may dalawang beloy pala siya, hindi naman kasi si manny masyadong palangiti.

MANNY: Napapansin ko madalas kang matamlay, may sakit ka ba?

GRETCHEN: ah, w-wala naman, pagod lang to, salamat.

MANNY: malapit ka lang ba dito? G-gusto mo ihatid na kita? Kasi nag aalala ako sayo baka mapano ka diyan.

GRETCHEN: nako, huwag na.. Salamat, ayun lang ang bahay ko oh, yung may waiting shed.

Napalingon din si manny sa tinuro kong bahay.

MANNY: ah, yun pala ang bahay mo? Ibig sabihin anak ka ni aling mirasol at mang ambo?

GRETCHEN: Paano mo kilala ang mga magulang ko?

MANNY: madalas kasi ako tumambay diyan sa waiting shed at madalas nakakausap ko silang dalawa.