[Zawgyi]
လူႀကီးမ်ား၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ...သူတို႔မဂၤလာပြဲကိုရပ္႐ြာလူႀကီးမ်ားကိုအိမ္သို႔ဖိတ္၍အက်ဥ္းရံုးလက္မွတ္ေရးထိုးလိုက္သည္....။.ဤသည္ကလည္းလြန္းလြန္းရဲ႕ဆႏၵလဲပါသည္ေပါ့........ဟို၂ေယာက္ကေတာ့မ်က္နွာေတြကတင္းမာလို႔ေပါ့ခနသာလာၿပီးျပန္သြားၾကသည္...။
အခန္းထဲက မဂၤလာကုတင္ထက္ဝယ္ ေခါင္းအံုးေလးဖတ္ရင္း တစ္ေယာက္ေသာသူ အလာကို လြန္းလြန္းမွာ ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းေနရသည္။
သိပ္မၾကာလိုက္ အခန္းထဲသို႔ အျမန္ဝင္လာသည့္ကိုကိုက တံခါးကိုပိတ္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔တတ္လာၿပီး သူ႔အား ဖတ္ကာလွဲခ်လိုက္ေလသည္။
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုကိုကေလးေလးကိုပိုင္ဆိုင္သြားၿပီေပါ့.."
"အရင္ထဲကပိုင္တာပဲဟာ..."
သူ႔အေပၚအံု႔မိုးထားသည့္လူႀကီး၏ေမးေစ့ကိုလက္ျဖင့္ဆြဲလိုက္ရင္းေျပာလိုက္ေလသည္။
"ကေလးေလး.."
"ေျပာ.."
မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ ေျပာေနသည့္ကေလးဟာ အႏၲရာယ္ကို ဖိတ္ေခၚေနသည့္အလား အဆိုးေပါက္ေလးပင္ျဖစ္လို႔ေနသည္။
"ဒီညကဘာညလဲ.."
".မဂၤလာဦးညေလ..."
"အဲ့ဒီေတာ့..."
လူေခ်ာက ေျပာလက္စ စကားကိုရပ္ၿပီး အက်ိႌအားဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလသည္။
".ကိုကို..ဘာ..ဘာလုပ္မလို႔လဲ..."
"မဂၤလာဦးမလားလို႔စဥ္းစားေနတာ.."
"ဟင္...ကိုကို..အေမကေျပာတယ္မရ...."
ရွဴး ...
စကားေျပာေနေသာလြန္းရဲ႕နႈတ္ခမ္းေပၚသို႔လက္ညိႈးေလးျဖင့္ဟန္႔တားလိုက္သည္..။.ၿပီးေနာက္ၿငိဳ႕အားျပင္းတဲ့သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကကြၽန္ေတာ့္ကိုဖမ္းစားေနသလိုစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့....မ်က္လံုးကိုမွိတ္ခ်လိုက္သည္...။.ကြၽန္ေတာ့္နား နားကိုကပ္ၿပီးခပ္တိုးတိုးဆိုလာသည့္စကားက....
"ကိုကိုအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာသ္ိလား....ခြင့္ျပဳမယ္မဟုက္လား."
".ဟိုေလ...မရဘူးထင္...."
YOU ARE READING
ကိုလူချောနဲ့အမွှေစိန်တို့ရွာ(ကိုလူေခ်ာနဲ႔အေမႊစိန္တို႔႐ြာ){Complete}
Romanceယခုေရးသားထားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္သာျဖစ္ပါသည္.. .. ..
