ကိုလူချောနဲ့အမွှေစိန်တို့ရွာ(ကိုလူေခ်ာနဲ႔အေမႊစိန္တို႔႐ြာ){Complete}

part2.4

[Zawgyi]
ေအးခ်မ္းလွတဲ့ကုကၠိဳလ္တန္း႐ြာရဲ႕...သာယာလွတဲ့မနက္ခင္းေလး..
ေကာင္းကင္မွာမိုးရိပ္ေတာ့ဆင္ေနျပန္ၿပီ...
"ၾကည့္ရတာမၾကာခင္မိုး႐ြာေတာ့မယ္ထင္တယ္..."
လူေခ်ာရဲ႕အေျပာကိုအဝတ္လဲေနရင္းနဲ႔လြန္းလြန္းတစ္ေယာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္း..
"ကိုကိုရယ္မိုးတြင္းပဲမိုး႐ြာတာအစမ္းမွမဟုက္တာ..."
"မိုး႐ြာတာေတာ့မစမ္းဘူးေပါ့ကေလးရဲ႕...ကိုယ္ဟန္ထက္တို႔ဆီသြားစရာရွိလို႔ေလ..."
လူေခ်ာစကားေၾကာင့္မ်က္ေမွာင္ေလးကုတ္သြားေသာလြန္းလြန္း...အဲ့တာပါပဲ..လြန္းလြန္းကကိုယ္ဝန္ရွိေနခ်ိန္ဆိုလူေခ်ာကိုမ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္ခံလို႔မရေပ...
"ဘာသြားလုပ္မလို႔လဲကိုကိုက.."
"ေအာ္.ကေလးရယ္..ဟိုကအလုပ္ေတြကိုဒီအတိုင္းထားခဲ့ရတာမဟုက္လား...ဖုန္းလိုင္းကလည္းအဲ့ဘက္မွာပဲမိတာေလ...ဟန္ထက္ဆီကေဆးလဲေတာင္းရင္း..ဖုန္းဆတ္ၿပီးခိုင္းစရာရွိတာခိုင္းထားမလို႔..."
"ေအာ္...ၿပီးေရာ...အ့ဆိုခနေစာင့္.."
"ဘာလုပ္မလို႔လဲကေလးေလး.."
"လိုက္မလို႔ေလ..."
"ဟာ...႐ြာလမ္းကဒီအခ်ိန္ေခ်ာ္တာကိုကေလးလဲသိရဲ႕သားနဲ႔...မလိုက္ရပါဘူး.."
"ဘာ....ကိုကိုေနာ္..ဗိုက္ႀကီးဖူးတာကေလးတစ္ေယာက္ထဲမဟုက္ပါဘူး...႐ြာထဲကသူေတြလည္းဒီလိုပဲသြားလာေနၾကတာပဲ...အလကားေတြစိတ္ပူမေနနဲ႔...မရဘူး...လိုက္မွာ.."
"ကေလး!!ကိုယ္အခုအလကားေတြေျပာေနတယ္ထင္လို႔လား...မင္းတစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးရိမ္လို႔ေျပာေနတာ...မင္းကြာ....."
ေျပာင္းလဲသြားေသာလူေခ်ာမ်က္နွာေၾကာင့္္လြန္းလြန္းတစ္ေယာက္အနည္းငယ္တုန္လႈပ္သြားမိသည္...သူ႔ကိုစိတ္ပူမွန္းသိေပမယ့္...သူမွမခြဲနိုင္တာ...ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ...တခ်ိန္လံုးအနားမွာရွိေနတာေတာင္မွသူကမလံုေလာက္သလိုခံစားေနမိလို႔ေလ...
"ကို...ကို....ကေလးကေလ.."
"ေဆာရီး..ကေလး...ကိုယ္စိတ္တိုသြားလို႔...လာမင္းဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့..တခုခုသြားစားရေအာင္.."
"ကိုကို...."
သူ႔အားတျခားဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲေခါင္းငိုက္စိုက္က်ၿပီးေနာက္..သူ႔ပခံုးအားဖတ္၍မီးဖိုခန္းသို႔ေခၚလာလိုက္သည္...အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ထိုင္ခံုေပၚတြင္ထိုင္ေစလ်ွက္ထမင္းနဲ႔ၾကာစြယ္ၾကာရိုးေတြကိုအခ်ဥ္ဟင္းခ်က္ထားသည္ကိုခူးခပ္ေပးေလသည္...ၿပီးေနာက္ေရေႏြးတစ္ခြက္ကိုအေအးခံၿပီးယူလာကာလြန္းလြန္းေဘးတြင္ခ်ေပးေလသည္...အလုပ္ကိုတခုပီးတခုဆတ္၍လုပ္သြားေပမယ့္အခုထိစကားတစ္ခြန္းမွမဟေပ။....
...
...
"......"
လူေခ်ာလည္းမိမိတို႔ဆီေလ်ွာက္လာေသာေပါက္စီလံုးေလးအားထမင္းစားခံုေပၚအသာထိုင္ေစ၍ထမင္းကိုေႏြးေအာင္အရင္လုပ္ၿပီးငွက္ေပ်ာ္သီးေလးျဖင့္ေသခ်ာနယ္ဖတ္ၿပီးေနာက္သားသားကသူ႔ဘာသာစားေသာေၾကာင့္လည္ပင္းေလးအားပဝါစည္းေပးၿပီးဇြန္းေသးေသးေလးတပ္၍ေပါက္စီေလးရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲသို႔ပန္းကန္ကိုခ်ေပးထားလိုက္ေလသည္...
ေပါင္ၾကားထဲပန္းကန္ေရာက္သည္နွင့္တၿပိဳင္နက္ေပါက္စီလံုးေလးက...သူ႔လက္ေလးျဖင့္ဇြန္းကိုကိုင္ကာပါးစပ္ထဲသို႔ခပ္ထည့္ပီးစားေလသည္...အျပင္သို႔တဝက္အထဲတစ္ဝက္ဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ခြင့္ေကြၽးမည္ျပင္လိုက္ရာသူ႔ဆီကစားမည္အထင္နဲ႔ပန္းကန္နဲ႔ဇြန္းအားအတင္းဆြဲထားေလသည္...သူ႔ကိုလည္းမ်က္လံုးဝိုင္းေလးမ်ားျဖင့္မထိနဲ႔ဆိုသည့္မ်က္နွာေဘးေလးျဖင့္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္လူေခ်ာလည္းသေဘာတက်ရယ္မိေတာ့သည္....ဖေအတူသားပဲ..ႀကီးလာရင္အေမႊစိန္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္...ဟူးးးး......
..
...
...
လြန္းလြန္းတစ္ေယာက္လူေခ်ာကအရင္ကလိုမဟုက္ဘဲမိမိအားပစ္ထားၿပီးသားသားကိုသာအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ဝမ္းနည္းလာၿပီး..မ်က္ရည္ကက်လာေတာ့သည္...
"ဟင့္.....ဟင့္.."
"...."
"ဟင္...ကေလး..ဘာလို႔လဲစပ္တာပါလို႔လား.."
"အီးဟီး..ကိုကို...ကေလးကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးမဟုက္လား....အဲ့တာေၾကာင့္ေပါက္စီလံုးေလးကိုပဲဂရုစိုက္ၿပီး...အင့္...ကေလးကို...ကေလးကိုပစ္ထားတာမွတ္လား..."
"မဟုက္ပါဘူးကေလးရယ္...ကိုယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရံုေလးပါ....မင္ိုနဲ႔ေတာ့...ကိုယ္ကဘာလို႔ေပါက္စီလံုးေလးကိုမခ်စ္ရမွာလည္း..."
လူေခ်ာတစ္ေယာက္ငိုေနေသာကေလးေတြရဲ႕ေဖေဖအားရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္ေတာ့အတင္းရုန္းကန္ၿပီး...
"ဟင့္...ေပါက္စီလံုးေလးမဟုက္ဘူး...လြန္းလြန္းေလ...အီး ဟီး..."
"အမ္....အင္း...အင္း...ၾကည့္ပါအံုးကြာကိုယ့္သားနဲ႔နာမည္မွားတာေတာင္စိတ္ေကာက္ရတယ္လို႔.."
"ကိုကိုးးး.."
"ကဲပါကြာမငိုနဲ႔ေတာ့...ကိုယ္လဲ႐ြာထဲမသြားေတာ့ဘူး...ေနသာမွသြားမယ္ဟုက္ၿပီလား...စားေတာ့.."
"ဟင္...."
"ေပါက္စီလံုးေလး.."
..
..
သူတို႔၂ေယာက္ရဲ႕အေခ်ာ့ဇာတ္လမ္းၿပီးေတာ့ထမင္းစားပြဲေပၚကေပါက္စီလံုးေလးကလြန္းလြန္းရဲ႕ၾကာစြယ္ဟင္းရည္ေတြပါသူ႔ဇြန္းေလးျဖင့္ခပ္စားေနေသာေၾကာင့္ဟင္းပန္းကန္တစ္ခုလံုးထမင္းဖက္ေတြဝင္ကုန္ေလေတာ့သည္....
"သားသား....အဲ့တာေဖေဖ့အတြက္ေလ.."
"ကဲပါကိုယ္အသစ္ထပ္ထည့္ေပးမယ္.."
"ကိုကို...သားေလးကေလတေန႔တေန႔စားလိုက္တာ...ၾကာရင္ဝက္ေပါက္ေလးျဖစ္ေတာ့မွာပဲ...အခုေတာင္တုတ္တုတ္ေလးျဖစ္ေနၿပီ...."
"ခ္ခ္...ေဖ..ေဖ..."
သားကလြန္းလြန္းစိတ္ဆိုးသည္အထင္နဲ႔သူ႔ပန္းကန္ထဲမွထမင္းမ်ားအားခြံ႕ရန္လက္လွမ္းေနေသာေၾကာင့္အလိုက္သင့္ေလးပါးစပ္ဟေပးလိုက္သည္...
သူခြံ႕ေပးသည့္ထမင္းကိုစားေနေသာလြန္းလြန္းအားၾကည့္ရင္းတခ္ခ္ရယ္ေနေသးသည္...
"အက္မယ္...ငါ့တူေလးကဘာေတြသေဘာက်ေနတာတုန္းးးး.....မြ.."
"ဦး....စား...စား..."
"ေအာ္...မန္မန္စားေနတာလားေပါက္စေလးက.."
"ကိုႀကီး...ေပါက္စီေလးပါဗ်...ေပါက္စမဟုက္ဘူး.."
"ေအးပါကြာ....မင္းကလည္း...."
"ကိုႀကီးကဘာလာလုပ္တာလည္း...သုူမ်ားမိသားစုေတြသာယာေနတာကို..."
"ဟ...ငါကဘာလာလုပ္ရမွာလဲထမင္းစားခန္းထဲလာပါတယ္ဆို...ခ်ီးလာပါတယ္ထင္လို႔လား..."
ျမတ္ထြန္းစကားေၾကာင့္ထမင္းစားရန္ဝင္လာေသာေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္နင္သြားေလေတာ့သည္...
"ဖြီးးးး.....အေသးေလးကလည္း..ဗိုက္ဆာလို႔ထမင္းလာစားပါတယ္ဆိုမွကြာ..."
"ဘာလဲ...ဘာလဲ...ေလာရွည္ေကာင္...မင္းက႐ြံ႕တာလား.....႐ြံ႕ရင္မစားနဲ႔.."
ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ခ်က္ခ်င္းမ်က္နွာခ်ိဳေသြးရင္း..
"ဟီး...ကိုယ္ကအေသးေလးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ခ်ီးလဲမ႐ြံ႕ဘူး...အျမတ္တနိုးနဲ႔သိမ္းထားအံုးမွာ..."
လြန္းလြန္းမ်က္နွာတျဖည္းျဖည္းမဲက်လာသည့္အတြက္ေၾကာင့္လူေခ်ာလည္းအျမန္ပင္ဟန္႔တားရန္ျပင္ရေတာ့သည္...ကိုယ့္ကေလးကဘာမွမစားရေသးတာကိုသူတို႔ကခ်ီးစကားေတြနဲ႔လာroေနေသာေၾကာင့္ပင္...
...
"အဟမ္း....မင္းတို႔ကကြာ..ဘလိုေတြ႐ြံ႕စရာလာေျပာေနရတာလည္း.."
"ေဘာ့စ္ရယ္...အေသးေလးယံုၾကည္ေအာင္လို႔သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုျဖစ္နိုင္ရင္ရင္ေတာင္ခြဲျပလိုက္ခ်င္ေသးတယ္..."
လြန္းလြန္းတစ္ေယာက္ေၾကာင္အိမ္ေပၚကဓားကိုသြားယူလိုက္ၿပီး...ေမာင္မ်ိဳးအားေပးလိုက္ေလသည္...
"ေရာ႕....ေမာင္မ်ိဳး.."
လက္ထဲေရာက္လာေသာဓားကိုၾကည့္ရင္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္...
"အကိုေလး...ဒါကဘာလုပ္ဖို႔လဲဟင္.."
"ခြဲျပမလို႔ဆို...ခြဲေတာ့ရၿပီ.."
"ဗ်ာ...အကိုေလးကလည္း...ဟီး...ဟီး..."
"ဟြန္႔.."
လြန္းလြန္းရဲ႕မ်က္နွာကေၾကာက္စရာေကာင္းေနတာမို႔ျမတ္ထြန္းတစ္ေယာက္ထမင္း၂ပန္းကန္ကိုဟင္းမ်ားထည့္ၿပီးေနာက္...
"အ....အဟမ္း...ဟိုတစ္ေယာက္ထမင္းအျပင္မွာသြားစားရေအာင္...ဓားႀကီးခ်ထားလိုက္ေလ..."
"ဟုက္...အေသးေလး.."
ထမင္းပန္းကန္ကိုယ္စီကိုင္၍အျပင္ထြက္သြားေသာ၂ေယာက္အားၾကည့္ရင္းအေနာက္မွလြန္းလြန္းတစ္ေယာက္ပြစိပြစိေရ႐ြတ္ေနေပသည္...
"သူမ်ားထမင္းစားေနတာကို႐ြံ႕စရာေတြလာေျပာသြားၾကေသးတယ္.."
"ကဲပါကေလးရယ္...ထမင္းစားေတာ့အဆာလြန္ကုန္မယ္...ဟိုမွာသားစားတာနဲ႔ကုန္ေတာ့မယ္..."
ထို႔ေနာက္ေပါက္စီလံုးေလးအားတစ္ၿပိဳင္နက္ထဲအၾကည့္ပို႔မိေတာ့....လြန္းလြန္းထမင္းပန္းကန္ထဲမွထမင္းကိုလက္ျဖင့္နွိုက္စားေနေလသည္...
"အလည္ေလး...သူ႔ထမင္းေတြေတာ့သူမစားဘူး.."
....
.....
.....
.....
အိမ္ေရွ႕ကြပ္ျပင္တြင္ထမင္းထိုင္စားေနေသာ၂ေယာက္..
"အေသးေလး.."
"ဝြန္းးးး...."
"ဟား...ဟား...ပလုပ္ပေလာင္းနဲ႔ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ.."
"ဘာ...မင္း...အဟြတ္...ဟြတ္..."
ေမာင္မ်ိဳးရဲ႕Roဆန္မႈေၾကာင့္..ျမတ္ထြန္းတစ္ေယာက္.မ်က္နွာႀကီးရဲၿပီးထမင္းသီးသြားေလသည္...ေမာင္မ်ိဳးလည္းထိုအခါမွလန္႔သြားၿပီး...ေရတ္ိုက္ရင္းနဲ႔ေက်ာေလးအားအသာပြတ္ခ်ေပးေလ၏...
"အေသးေလး...ရရဲ႕လား.....ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္...ကိုယ္တစ္ကယ္အသည္းယားသြားမိလို႔ပါ..."
"ဘာ...ဖြီးးးးးးးး"
ေသာက္လက္စေရပါထပ္သီးသြားၿပီးမ်က္ရည္ပင္ဝဲတတ္လာေလသည္...
"အေသးေလးရယ္....ကိုယ္ထပ္ၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္...မင္းရွက္တာေလးကေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနလို႔ေျပာမိတာပါ.."
"အဟြက္...မင္း...မင္း...ထပ္မေျပာပါနဲ႔လား...."
..
..
"ခြီး....ခြီးးး.."
အပင္ေနာက္ကက်ိတ္ရယ္သံေၾကာင့္ၾကည့္မိေတာ့...မိသ်ွားး.....
"ဟင္...မမေလး...အဲ့မွာဘာလုပ္ေနတာလဲ.."
"ေခ်ာင္းေန...အဲ..ပိုးေကာင္ရွာေနတာပါ...အဟင္း..ခြီးးး"
"မမေလး.."
"ခြီး...ဟား..ဟား...ဘာမွမဟုက္ေတာ့ဘူး...သြားၿပီ..သြားၿပီ.."
"ဟြန္...အဲ့ဟာမေလး...ေလ်ွာက္ေမႊေနတာ...ငါ့တူေလးႀကီးလာမွသူ႔ကိုလိုက္ေမႊခိုင္းရမယ္.."
ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္အခုနကေက်ာကိုသက္ခ်ေပးရင္းဖက္ထားသည္ကိုမလႊတ္ေပးမိသလို...ဟိုကလည္းသတိမထားမိဘူးေလ...
"သက္သာသြားၿပီလား....အေသးေလး.."
"အင္း.....ဟင္...ဖယ္...ဖယ္ေတာ့ေလ...ငါဝၿပီ..သြားေတာ့မယ္.."
"ဟင္...အေသးေလး...ကြၽန္ေတာ္မဝေသး...အဲ...မစားရေသးဘူးေလ.."
"မစားရေသးရင္..ကိုယ့္ဘာသာစားေပါ့...ဘာလဲဝါးေကြၽးရအံုးမွာလား.."
"အင္း.."
"ဘာ...!မင္း...ေတာ္ပီကိုယ့္ဘာသာေနခဲ့ေတာ့.."
..
..
ထြက္သြားေသာေက်ာျပင္ေလးအားၾကည့္ရင္းစကားလံုးလွလွေလးနဲ႔ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ေျပာတတ္ေသာအေသးေလးပါလားဟုမွတ္ခ်က္ခ်မိသည္...
..
...
...
ဟဲလိုလ္..အခ်စ္ကေလးေတြ..
ေပါက္စီလံုးေလးရဲ႕အခ်စ္ေတာ္မ်ားကလာပူဆာလြန္းလို႔
ကိုယ္ထင္လာျပၿပီေနာ္😍😘😘😘ခ်စ္ယူ