Akşamın karanlığını yara yara Sincan cezaevine doğru gidiyorduk. Polis dolmuşunda cam kenarında oturtmadılar beni, yol boyunca somurttum.
Dolmuşta telsiz n seslerinden başka bir şey duyulmadı. Cezaevine girişte kadın gardiyanlar üstümüzü çıkarmamızı söyleyip arama yaptılar. Hepsi bizim cenahtandı, yoksulluktan çıkmayacaklarını biliyorlardı.
Araba hayali bile kurmaktan uzaktılar. Onların yoksulluğunun sebebi biz değildik ama yine de öyleymişiz gibi davranıyorlardı.
Altı aydır Cezaevindeyim. Sekiz arkadaşız koğuşta, hepsi bizim mahallenin cevval kadınları. İki ay sonra Mahkemeye çıkacağım. Annem her hafta görüşmeye geliyor. Temizliğe gitmeye başlamış tekrar.
Sevgi hanımın selamı varmış. Annem ilk görüşlerde ağlıyordu ama şimdi daha iyi. Geçen hafta doğum günüm vardı. Arkadaşlar bisküvi den yaş pasta yaptılar, araba şeklinde çok güldük.
Ben babamın kızıyım. "MUSTANG" hayalleri külüstür bir belediye otobüsünün altında son bulan adamın. İşçi bir kadın olarak girdim buraya. Hayatım boyunca hiç bir eyleme katılmadım.
Ama bizim mahallenin başka bir yüzüyle tanıştım burada. Belki çok kalmam Cezaevinde ama bu altı ay bile kendimi tanımaya yetti. Bir de önemli olan şey öğrendim burada; kararlı ve cesur bir şekilde yürürsen , bazen arabadan daha hızlı yol alabiliyorsu Benim Adım " TEMİZLİKÇİ NAZO" bekle beni Ankara.
