Lokantada bir tek garson var. Toplam yedi masaya yetiştirmekte zorlanmıyor.Hamdullah usta'nin yeğeniymiş. Çocukluğundan beri tam 19 yıldır burada garsonluk yapıyormuş. Adı bereket. Bereket'in iki çocuğu var, karısı geçen yıl trafik kazasında ölmüş. Trafik kazası dediysek öyle aşırı hız yapan arabasıyla takla makla atmamış. Caddede halk otobüsü çarpmış, oracıkta canını teslim etmiş kadıncağız.
Bildiğin fukara işi bir trafik kazası ve fakir bir ölüm. İşine ve ustasına çok bağlı Bereket. Şevkle yapıyor görevini. Müşterilerin gözlerinde bir damlacık memnuniyet okuyabilmek için sanat icra eder gibi estetik bir maharetle sunuyor yemekleri. Her şey çok güzel, ama özellikle etler bir harika.
68 parçalanmış beden.
Fiyatlar sizi şaşırtacak kadar ucuz. Üç kişi yedik içtik, tatlısı tuzlusu derken, bir hesap geldi, neredeyse itiraz edecektik, azdır diye. Beni en çok da şaşırtan Hamdullah usta'nin sakinliği oldu. Dükkan ne kadar kalabalık olursa olsun, o hiç istifini bozmadan, yüzündeki ifadeyi bir milim değiştirmeden, sipariş edilen yemekleri usulca tabaklara doldurup Bereket'e uzatıyor tezgahın arkasından.
Bir haftada üç kez gittim Hamdullah ustaya, bu sahneler azıcık dahi olsa hiç değişmedi. Hamdullah usta aslen Halepli. Dedesi Hatay'a yerleşmiş; altmış yıldan fazladır Hatay'dalar. Dededen babadan lokantacı esnafı olarak tanınırlar Hatay'da. Tarihi Hatay Çarşısında kumaş dükkanları var amcalarının. Savaştan önce çok sık gider gelirlermiş birbirlerine. Savaş başlayınca Halep'teki akrabaların hepsi diğer birçokları gibi Hatay'a kaçmışlar.
Hamdullah usta iki katlı evinin bahçesine bir çadır kurmuş, toplam 48 nüfus bir evde yaşamaya başlamışlar. Hamdullah usta bu durumdan dolayı evin alt katındaki kiracıdan rica minnet evi boşaltmasını istedikten sonra biraz daha rahat etmişler. Hiç evlenmemiş usta. Çocukken babasıyla birlikte Halep'e ziyaretlerinde tanıyıp deliler gibi aşık olduğu teyzesinin kızı Rukiye on altısında evlendirilince hayata küsmüş.
Sevmemiş bir daha kimseyi. Rukiye iki çocuğu, kocasıyla birlikte ustanın alt katındaki evde bir odada kalıyor. Onunla karşılaşmamak için her sabah neredeyse koşarak çıkıyor evden usta. Rukiye de unutmamış unutmamasına da, yapacak bir şey yok artık. Halen çok güzel, bakmaya kıyamıyor, görmeye doyamıyor. Görme dediysek, kaç günde bir tesadüfen karşılaşmalar esnasında bir saniyecik bakışmalardan başka bir şey değil zaten. " Hâdi!" Dese birlikte her şeyi bırakıp kaçacaklarmış gibi ve sanki bunu birlikte planlamışlar da herkesten saklıyorlarmış gibi tedirgin usta.
68 ölü ulan.
Eve herkes uyuduktan sonra sessizce girip usulca yatağa uzanmak dışında evle başını kesmiş bu yüzden. Olur da birisi ustanın bunları içinden geçirdiğini anlar diye ödü kopuyormuş. Yıllar sonra yeniden harlanan Rukiye aşkının alevleri dışarıdan fark edilir korkusuyla Bereket'le olan sınırlı konuşmalarını bile sıfıra indirmiş.
