Her şey çok güzel giderken bir anda bütün düzen tepetaklak olursa?
Babasının yaptığı bir hata yüzünden hayatı mahvolmuş iki kız kardeş ve kuzenleri. Beklemiyorlardı bunu hemde hiç!
Yeni taşınılan bir şehir, yeni bir mahalle yeni bir okul. Peki ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Akasya Akduman)
Begüm'ün Anlatımından
"Koşun!"
Hera'nın sesiyle gözümüzü bile kırpmadan kendi sokağımıza doğru koşmaya başladık. Uraz'a ve arkadaşlarına koşmadan bir bakış attığımda arkadaşlarının bize karşı bir atak yaptığını gördüm. Kendi kapımızın önüne geldiğimiz zaman nefes nefeseydik.
Ellerim zangır zangır titriyordu. Normaldi bu kadar şaşırmam. Her gün gözümün önünde hunharca dövülen üstüne üstlük birde çakıyla yaralanan biri görmüyordum.
"Eve girince hiç bir şey görmemiş gibiyiz. Tamam mı? Annem sorarsa çok güzel bir gündü(!) diyoruz yorgun olduğumuz bahanesi ile de odamıza çekiliyoruz."
Hera ile Akasya kafasıyla onayladığında çantamda ki anahtarları çıkartıp dış kapıyı açtım. Hiç birimizden çıt çıkmıyordu. Kendi dairemizin önüne geldiğimizde ayakkabıları çıkartarak evin kapısını çaldım.
Annem yüzünde ki büyük gülümseme ile kapıyı açtığında yalandan da olsa bizde gülümsemiştik. Ne kadar inandırıcı olmuştu bilmiyorum.
"Hoş geldiniz ballarım." "Hoşbulduk."
Bir ağızdan ama kısık bir şekilde mırıldandığımızda içeri geçtik.
Kendimizi okul kıyafetleriyle ortama odasına attık.
"İlk günden yorulmuşa benziyorsunuz." "Evet birazcık."
Annem gülümseyerek karşımızda ki tekli koltuğa oturdu.
"Arkadaş edindiniz mi?"
Edinmez miyiz annecim hemde en belalılarından.
"Evet."
Hera sesini neşeli tutmaya çalışarak konuştu. Ama becerememişti. Ardından annemin cevap vermesini beklemeden ayağa kalktı.
"Ben gidip biraz dinlenicem."
Akasya'ya kaş göz yaptığımda bizde ayağa kalktık.
"Ama yemek yemeyecek misiniz?"
İştah mı kaldı ki yemek yiyelim?
"Yok yedik biz. Sen kendine göre ayarla annecim bir şeyler."
Yemek falan yememiştik.
"Tamam bakalım. Bu arada yarın geç gelebilirim toplantı varmış yarın." "Tamam anne."
Odaya geçtiğimizde üzerimizi değiştirerek yataklara oturduk. Cidden biz bugün nelere şahit olmuştuk? Gözlerimi kapattığımda Doruk'un ve Enis'in o umursamaz bakışları, Uraz'ın ise hırçın yüz ifadesi gözlerimin önüne geliyordu.
Bakışlarım Hera'ya kaydığında boş bakışlarıyla pencereden dışarıya bakıyordu. Bugün okulda duyduklarını pek umursamamıştı ama okuldan sonra canlı canlı görmek onu epey şoka sokmuştu.
