Sınıfın Ardında (Tamamlandı )

*18. Bölüm*

Sonunda okul bittiğinde yavaş yavaş eşyalarımı toplamaya başladım.
Begüm çantasını tek omuzuna takıp bizi beklemeye başladığında bir yandan da telefonuyla uğraşıyordu. Sarp bizim sınıfa geldiğinde gözleri direkt Ada'yı buldu.
Ada ise Sarp'ı hiç fark etmeden eşyalarını çantasına ve dolabına koyuyordu.
Sarp yavaş yavaş Ada'nın arkasına geçtiğinde kollarını Ada'nın beline doladı.

"Sarp?" Sarp gülerek yüzünü Ada'nın saçlarına yasladı.

"Benim, korktun mu?"

"Biraz. Bir anda senin olduğunu düşünmedim, dalmışım."

Sarp hafif geri çekilip Ada'yı kendisine çevirdi.

"Benim olduğumu düşünmedin mi? Benden başka kim sarılıyor sana?"

Kızlarla göz göze geldiğimizde sessizce dışarı çıktık. Özel mevzularını baş başada halledebilirlerdi bence.

"Enisleri gören oldu mu?"

Akasya'nın sorusuyla Begümle ikimiz duraksadık. Evet Urazlar'ın çoktan yanımızda olmaları lazımdı.
Arkamızdan gürültü bir ses geldiğinde korkuyla o tarafa döndük. Sarp ve Ada koşarak bize doğru geliyordu. Ada yanımızda durdu ancak Sarp aynı kızla merdivenleri inerek uzaklaştı.

"Ne oldu?"

"Urazlar okulun arkasında ki meydan da düşman olduğumuz bir okulla kavga etmek üzereymiş. Enis aradı şimdi Sarp'ı."

Bizde hızla merdivenleri indiğimizde koşarak okulun arkasında ki meydana geldik. Nefes nefese durduğumuzda meydan çoktan savaş alanına dönmüştü bile.

Gözlerim korkuyla Uraz'ı aradığında çok geçmeden aradığını buldu.
O kadar hırsla kavga ediyordu ki karşısında ki kimse o bile karşılık veremiyordu. En sonunda yoldan geçenler zar zor onları birbirinden ayrıldığında koşarak Uraz'ın yanına gittim.
Gözleri beni bulduğunda şu anda bile hızlanan kalbime lanet ettim. İki çift mavi göze bu kadar hızlanması haksızlıktı ama.

"Bu iş burada bitmedi Uraz Doğan!"

Uraz önce elini belime atarak beni kendisine çekti. Ardından donuk ve umursamaz bakışlarını karşısında duran ağzı yüzü kan olmuş çocuğa çevirdi.

"Ben her zaman buradayım Alpay. Fakat bir daha benimle kavga etmeye gücün olacak mı? Bilemem."

Uraz'ın sesinin altında ki tehdidi ben bile anlamıştım.
Alpay denilen çocuğun bakışları bana kaydığında Uraz'a biraz daha sokuldum.

"O kafanı koparıp gözlerini oymadan çek o gözlerini."

Alpay sadece sırıtıp bir şey demeden arkasını dönüp uzaklaştı.

"Bacağım kadar boyu var pezevengin hala atar gider yapıyor, yavşak." Doruk'un sinirle söylediklerine hepimiz gülsekte Doruk sadece göz devirmişti.

Bizimkilerinde bir şey var mı diye bakarken kulağımın hemen dibinde hissettiğim sıcak nefesle yutkundum.

"Sanırım bana tekrar pansuman yapmak zorunda kalacaksın."

Hafif geri çekilip Uraz'ın güzel suratına baktığımda sadece kaşının ve dudağının patlamış olduğunu gördüm.

"Eh sana pansuman yapmak görevim oldu, yapıcaz artık."

Uraz hafif güldüğünde saçlarımada ufak bir öpücük kondurdu.
Eve doğru yürürken biz en arkada yürüyorduk.

"Uraz biraz konuşalım mı?" Uraz bir bana bir de yürüyen arkadaşlarımıza bakıp biraz uzaklaşmalarını bekledikten sonra bana döndü.