Behind Aeiou (#1 Ricafuente/Insanity Series)

Behind 20

Her/She:

Welcome Home

WARNING SPG!

"B-Bakit ka ba nandito?! Umalis kana!"
Iyak ko. Kasalukuyan akong sinusumpong ng sakit.

"Shh, it's okay." Yumakap sakin si Yosh at dahan dahang ini-sway ang katawan.

"I'd rather have bad times with you, than good times with someone else.
I'd rather be beside you in the storm,
than safe and warm by myself,
I'd rather have hard times together,
than to have it easy apart.
I'd rather have Aeiou, who holds my heart." Kanta niya saaking tenga.

Walong taon na ang nakakalipas ngunit malinaw parin saaking alaala ang ginagawa niya 'pag sinusumpong ako ng sakit. Napabuntong hininga ako.

Binubukas-sara ko ang ref, nagtataka kung bakit namamatay ang ilaw pag sinara at nabubuhay kapag binuksan.

"What the fuck are you doing?" Jarael asked entering my unit.

"Bunganga mo!" Saway ko sakanya, 4 years I've been here in Canada and I found out we're studying at the same university. Nag abogado ako dahil marami akong pinaglalaban, chos! Pagkatapos kong umalis ng bansa ay nagbakasyon ako dito sa Canada.

Kaiilangan kong magtake ng pre-law bago mag law. Nagcriminology ako sa PNPA o Philippine National Police Academy isang boarding school na hindi ka makakalabas unless summer. Oh taray may pa unless.

Puspusan talaga ang training. Grabe si  General Ngo, yung Trainer naming ngongo "Naas ang kamay na! Hana na!" Pagnarinig na namin yan ay gagawin na namin ang command dahil kung hindi bibingutin niya raw kame. Isa sa trainer si Junathan yung anak ni manong nando, mabait siya saakin dahil daw kundi dahil sakin ay batang hamog na siya. Tsaka mas maganda kasing mag aral sa sariling bansa lalo na pag public service.

Nang makatapos ay Lieutenant na agad ang ranggo ko at diniretso ko ng law dito sa Québec, Canada. Si Jae narin ang kasama ko, Pilipino rin kasi at hassle makipag english an sa mga Canadian. Yung ibang pilipino naman ay akala mo kung sinong mga pretty at hindi namamansin.

Nagtrabaho din ako sa police station, habang nag aaral. Self support ang peg ko, working student. Nagpapadala na rin ako kila mama para sa pag aaral ni Abcd at Zei. Sila mameh naman ay binibisita ko paminsan minsan, citizen na kasi sila dito.

I met my papa 8 years ago, hinanap niya pala ako. Siya ang nagbigay sakin ng motor at nagpapadala din siya saakin pero hindi kinukuha nila mameh, Galit ako sakanya but when he said sorry, i hugged him. I even cried when he said "Ang laki mo na anak, ang ganda mo pa." Iba talaga pag yung nagsabing maganda ka ay yung unang lalaki sa buhay mo. He's a retired police officer, may mga kapatid din pala ako sakanya at ako naman ang bunso sa side niya, ang mga kuya ko ay police na din na tinulungan akong makapasok sa PNPA. Its in our blood I guess. My mama is a undergrad criminology student din siguro sa campo nila ko ginawa? Charot! Kaya din siguro hirap akong magtiwala sa lalaki ay dahil kay papa. My papa was my first man, and the first man who left me. But now I feel complete, feeling ko buo na yung pagkatao ko.