Pov George (opa van Alex)
Zo kwaad als het ging hadden bijna al mij mannen naar de mate van mijn kleindochter gezocht. Zonder resultaat.
Mijn Beta en zijn kameraden hadden hem ernstig verwond en ik had Alex horen gillen van de pijn die er door haar lichaam was gegaan.
Ik had gegrijnsd en was nog naar hem toe gegaan. Hij had er zo slecht bij gelegen dat het bijna niet mogelijk was geweest om hier weg te komen.
Foto: hoe erg de Beta Toboe had verwond
Toch was hij weggekomen en het was door ons zo laat ondekt, dat we hem nu kwijt waren.
Zijn geur was tot op de grens met de Warmans nog goed ruikbaar geweest, maar toen we emaal over de grens waren, roken we hem niet meer.
Nu lagen we in de struiken net op onze grens te kijken naar hoe de wolven van de Warmans rond liepen.
We verstonden echter niets van wat ze zeiden en ik vond dat best raar. We hadden ze altijd al kunnen verstaan, maar waarom nu ineens niet.
Dat komt door mij, klonk opeens een zwakke stem door mijn hoofd heen.
Zonder dat ik liet merken dat ik in gesprek was, bleef ik rondkijken. Wie ben jij? vroeg ik aan hem.
Ik ben de mate van jouw kleindochter, antwoordde de stem brutaal en ik werd langzaam kwaad door de spottende toon die ik hoorde. Dus al je me wilt hebben, oudje, dan moet je goed zoeken. Maar als je dan eindelijk bent op de plek waar ik nu ben, dan zal ik allang weg zijn.
Heb het lef en kom hier heen, zei ik, mijn woede bedwingend. Dan vechten we het hier nu uit.
Probeer me maar eerst te vinden, dan doen we dat vechten daarna wel. Ik gromde zacht van kwaadheid.
Pov Saskia
Mitch liep voor mij heen en weer te ijsberen en een diepe frons verscheen steeds weer op zijn voorhoofd.
Glimlachend keek ik hem aan en toen hij me zag keek hij me verbaasd aan. 'Waar lach je om?' vroeg hij terwijl hij zich achter het bureua op een stoel liet zakken.
'Niets,' zei ik nog steeds glimlachend. 'Ik vind het alleen grappig om te zien hoe jij je zo druk maakt over dingen die Toboe allang heeft opgelost.'
'Wat?!' vroeg hij verbaasd. 'Zoals wat?' Van zijn gezicht was verbijstering af te lezen en hij zou 'ontploffen' als hij het niet zou weten.
'Hij heeft me verteld dat de Blood Shadows hier zijn, inclusief hun Alpha,' legde ik uit. 'Hij heeft me ook verteld dat ze hier nu zijn vanwege hem, omdat hij een mate bij de Blood Shadows heeft en toevallig ook de kleindochter is van de Alpha.'
Ik had zijn gezicht, onder het verhaal, van fronsend, naar dieper fronsend, naar kwaadheid en verduidelijking zien gaan, maar ik wist niet of hij kwaad was op Toboe.
'Je weet dat Toboe hier niets aan kan doen, toch?' vroeg ik dus maar voor de zekerheid.
Hij knikte licht en ik haalde opgelucht adem. 'Maar toch...' zei hij na een tijdje aarzelend.
'Wat?' Meteen was mijn opluchting weg. Wat nou als hij Toboe weg zou sturen?
'Ik ga Toboe niet weg sturen,' zei hij glimlachend en ik moest grijnzen omdat hij mijn gedachten had gehoord. 'Ik vertrouw erop dat hij ze wel weg kan houden, dus dat moet goed gaan. En daarbij hebben we ook onze wachters nog en Toboe's vrienden dus dat moet goed komen.'
Ik knikte en stond op. Nog voor ik echter zijn kantoor had kunnen verlaten werd de deur hard open gesmeten en keek ik in de rode ogen van de Beta van de Blood Shadows.
