Pov Alex
Langzaam opende ik mijn ogen, wat met heel veel moeite ging. Ik was de vorige avond in de stoel in slaap gevallen. Verbaasd keek ik om me heen toen ik merkte dat ik in bed lag.
Mijn arm ging automatisch naar de plek waar Toboe hoorde te liggen, maar in plaats van zijn lichaamswarmte nog te voelen, voelde ik alleen maar kou.
Met een schok zat ik rechtop. Aan het niet verkreukelde laken kon ik zien dat Toboe hier helemaal niet geslapen had. Ik stapte uit bed, kleedde me snel aan en rende halsoverkop naar beneden.
'Mitch!' riep ik toen hij niet in de woonkamer of keuken was.
'Ja!' werd er terug geroepen.
Ik rende richting de stem van hem en hoopte dat Toboe bij hem zou zijn. Mitch bleek in zijn kantoor te zitten, maar Toboe was er niet.
Een teleurgesteld en eenzaam gevoel kwam sterk in mij naar boven en ik zakte tegen de deurpost aan naar beneden.
'Alex?' vroeg Micht terwijl hij naar me toe snelde. 'Wat is er met je aan de hand?'
'Waar is hij?' fluisterde ik meer tegen mezelf dan tegen Mitch. 'Waar kan hij in hemelsnaam zijn?'
'Over wie heb je het Alex?' vroeg hij bezorgd terwijl hij naast me neerknielde.
'Toboe...' kwam er fluisterend uit mijn mond terwijl de eerste tranen over mijn wangen stroomden. 'Hij is weg.'
'Hoe bedoel je weg?' vroeg Mitch verbaasd. 'Is hij misschien niet buiten? Het hoeft toch niet meteen te betekenen dat hij weg is?'
Ik schudde mijn hoofd al voordat hij überhaupt was uitgepraat. Toboe zou nooit weg gaan en het tegen niemand zeggen. Er moet iets gebeurt zijn. Maar wat?
'Ik ga hem zoeken,' zei ik beslist en ik stond op.
Mitch hield me echter tegen. 'Wacht nog een tijdje,' zei hij zacht. 'Misschien komt hij vanavond wel weer terug en heb je je nergens zorgen over gemaakt.'
Ik knikte licht, niet wetend dat hij nog lang niet terug zou komen.
Sorryy, kort hoofdstukje...
Hopelijk wel leuk??
Vote and coment??
