Pov George
Ik had een perfect plan bedacht. Wat ik van plan ben ga ik jullie niet zeggen, want ik weet niet of jullie het aan Toboe of Mitch gaan door vertellen.
Ik zeg alleen dit: "Niemand, behalve ik, komt er ongedeert vanaf." Nu zul je misschien denken waar heeft die oude man het over, maar dat wordt snel duidelijk.
Nu zat ik nog achter een stap papierwerk die ik nog had liggen van voordat ik heel die Toboe had ontmoet. Het was aardig veel, maar voor mijn plan moest ik geduld hebben dus dat kwam me nu wel goed uit.
Er werd op de deur geklopt. 'Binnen!' riep ik en ik legde mijn papieren weer goed op het bureau. Verbaasd keek ik op toen er een kleine jongen aarzelend naar binnen kwam.
'Wat kan ik voor je doen, jongeman?' vroeg ik vriendelijk toen hij bij de deur bleef staan. Het was een jongen die ik niet kende en ik vroeg me af of hij überhaupt wel van mijn pack was.
'Ik... eh...' stamelde de jongen. 'Ik ben van de... eh... Warmans pack...' Hij was steeds zachter gaan praten en ik moest mijn best doen om hem te verstaan.
Heel even was ik van plan, toen ik hoorde dat hij van de Warmans pack kwam, om hem mijn kantoor uit te smijten, maar ik kon het ook naar mijn hand draaiden.
'En waarom ben je hier?' vroeg ik nog steeds vriendelijk. 'Weten je papa en mama dat je hier bent?' Ik zag dat de jongen me ongemakkelijk aankeek.
'Ik heb geen papa en mama meer,' zei hij zacht en keek naar beneden. 'Maar ik kom hier niet om onderdak te vragen,' ging hij na een tijdje wat harder verder. 'Ik kwam zeggen dat er een huis bij ons is afgebrand en dat de mannen die het gedaan hebben, er nog steeds kunnen zijn.'
'En je bent hierheen gestuurd door je Alpha?' vroeg ik nog voor de zekerheid. De jongen knikte en ik knikte ook. 'Oké,' zei ik glimlachend tegen hem. 'Bedankt voor het vertellen. Wij zullen erop letten.'
De jongen knikte weer en liep mijn kantoor weer uit. Meteen toen de deur dicht was, pakte ik de telefoon en toetste een nummer in. 'Stap één geslaagd,' zei ik grijnzend. 'Zet de volgende stap in werking!' En met die woorden hing ik op.
Pov Jason
Zo snel ik kon rende ik terug naar mijn pack. Ik wist dat mijn Alpha heel kwaad zou zijn als hij erachter kwam dat ik naar de Blood Shadows was geweest.
Ik moest een heel groot stuk open vlakte oversteken en ik begon automatisch sneller te rennen. Mijn aardig korte benen raakten al snel uitgeput.
Halverwege de open vlakte moest ik langzamer, wetend dat ik het anders niet vol zou houden. Ik zag, tot mijn opluchting, de bosrand al dichterbij komen.
Meteen toen ik onder de bomen was, voelde ik me weer veilig en deed het weer wat langzamer aan. Uiteindelijk liep ik op mijn gemakje terug.
Een bruine wolf kwam me tegemoet toen ik de grens met de Warmans weer over ging. Hij veranderde voor mij en geschrokken bleef ik stil staan.
Toboe kwam dichterbij en keek me verbaasd aan. 'Wat deed je bij de Blood Shadows?' vroeg hij verbaasd. 'Mitch had iedereen toch gezegd dat we hier moesten blijven?'
Beschamend keek ik naar beneden. Ik wist was Mitch had gezegd. 'Ik vond dat zij het ook moesten weten,' zei ik na enige tijd. 'Zodat zij er ook rekening mee konden houden.'
'Dat snap ik wel,' zei Toboe zacht. 'Maar-' Gegrom klonk om ons heen. Meteen veranderde Toboe weer naar zijn wolf en ik rende bang naar hem toe.
Onbekende wolven omsingelden ons op ons eigen grondgebied. Toboe gromde terug en stelde zich als een sterke Alpha op. Hij hield zijn staart hoog terwijl ik me onder hem verschool.
'Wat doen jullie hier?' gromde Toboe kwaad.'Jullie horen niet eens op dit grondgebied te wezen!' Hij bleef grommen, maar stopte meteen toen een grote wolf op ons af kwam.
'Ga terug naar waar je vandaan komt!' gromde Toboe toen de grote wolf nog maar twee meter van ons af was.
'Dat kan ik ook tegen jou zeggen,' antwoordde de wolf. 'Volgens mij kom je hier ook niet vandaan.'
Verbaasd keek ik van de een naar de ander. Waarom voelde ik dat ze elkaar al langer kenden dan vandaag?
Ik zakte verder door mijn poten toen de wolf nog een meter dichterbij kwam. Waarom deed Toboe niets? Hij had hem toch allang aan kunnen vallen?
'Wij komen terug te nemen wat van ons is,' zei de wolf, denk ik, antwoord gevend op de vraag die Toboe eerder gesteld had. 'En niemand houd ons tegen om hem mee te nemen.'
'Hem?' vroeg Toboe verbaasd. 'Ik kan me niet herinneren dat er iemand bij de pack gekomen is.' Heel even wendde hij zijn blik van de wolf af. Meteen sprong de wolf op hem terwijl ik angstig van hen weg rende.
Twee wolven kwamen richting mij terwijl Toboe en de wolf doorvochten met de overgebleven wolven om hen heen. Bang kijkend liep ik naar achteren.
'Laat hem met rust!' riep Toboe kwaad. Ik stond bang voor een boom, vol angst kijkend naar de twee wolven die steeds maar dichterbij kwamen.
Ik werd naar beneden gedrukt door de wolven. Ik schreeuwde het uit toen nagels zich door mijn vel boorden. 'Ik ga mee als jullie hem met rust laten!' riep Toboe toen. 'Laat hem met rust, dan ga ik met jullie mee.'
De wolf keek Toboe grijnzend aan. 'Maar hij gaat ook mee,' antwoordde hij. 'We moeten namelijk niet hebben dat hij aan de Alpha doorgeeft dat we de toekomende Alpha meenemen.'
Ik werd bij mijn middel opgepakt. Ik kreunde bij elke stap dat de wolf zette. Ik belandde hard voor Toboe op de grond neer. Voorzichtig voelde ik een tond over mijn wonden strijken.
Verbaasd keek ik naar de wonden die begonnen te helen. Kom op me rug zitten, zei hij in mijn hoofd. We moeten gaan.
Met tegenzin klom ik op de rug van een andere wolf, die door zijn poten was gezakt zodat ik erbij kwam. Hij keek de wolf vragend aan.
'Als hem iets overkomt,' dreigde Toboe, die door vier wolven omsingeld was, 'dan mocht je willen dat je nooit geboren was!'
'Dat zien we dan wel weer,' zei de wolf grijnzend waarbij ik op de rug zat. Meteen na die woorden voelde ik me minder veilig op zijn rug. Ik keek Toboe nog bang aan voordat de wolf onder mij begon te rennen.
Een weer wat langer stukje zoals beloofd. Ik ga proberen elke dag te updaten.
Hope you like it.
Vote and coment???
