Pov Toboe
Verbaasd keek ik naar Alex die de woonkamer in kwam en mijn blik ontweek. Heb ik iets verkeerds gedaan? vroeg ik haar via de mindlink.
Nee antwoordde ze zacht, maar ze bleef mijn blik ontwijken. Haar lange haar hing voor haar gezicht dus ik zag haar gezichtsuitdrukking niet, maar ik kon voelen dat ze ergens verdrietig over was.
Zou ze ons doorhebben? vroeg opeens mijn wolf in mij. Misschien weet ze dat het eigelijk helemaal niet zo goed gaat.
Misschien wel ja... zuchtte ik. Ik stond langzaam op van de stoel en ging naast Alex op de bank zitten. Ik trok haar zachtjes naar me toe. Gelukkig maar na enige aarzeling omhelsde ze me terug.
'Doe het alsjeblieft rustiger aan,' zei ze zachtjes. Haar stem was emotineel zodat ik haar steviger tegen me aan hield. 'Ik wil je niet kwijt.'
'Je raakt me niet kwijt, Alex,' zei ik zachtjes in haar oor. 'Al zou je het zo graag willen, je komt nooit van me af.'
Ze glimlachte iets en ze keek me aan. Over haar wangen gleden tranen die ik voorzichtig weg veegde.
'Als je wilt dat ik een dag helemaal niets ga doen,' zei ik liefdevol, 'dan zal ik een dag niets doen.'
Ze omhelsde me stevig en ik zoende haar zachtjes op haar volmaakte lippen. Ze drukte zich dichter tegen me aan terwijl ik haar op mijn schoot trok.
'Tortelduifjes!' riep Mitch toen lachend. 'Het eten is klaar!'
Blozend trok Alex zich terug en ze pakte mijn hand vast. Ze trok me mee naar de keuken waar ze zonder pardon op mijn schoot ging zitten.
Speels gromde ik naar haar en ze bloosde weer. Ik hield haar warm en veilig tegen me aan toen ik zag dat Mitch ons hoofdschuddend aankeek. 'Mag ik niet samen met mijn mate zijn?' vroeg ik grijnzend.
'Tuurlijk wel...' zei Mitch schamend en ik zag hem licht blozen. Hij schoof twee borden naar ons toe. Alex ging jammer genoeg van mijn schoot af.
We aten in stilte en lieten ons het eten smaken. Ik was opgelucht dat Mitch Alex en mij toch nog was komen helpen. Ook al verbaasde het me wel aangezien je geen andere Alpha hoort te helpen.
Ik schudde dat gevoel van me af en hielp Mitch de tafel af te ruimen. Hij was er eerst op tegen, maar ik hielp hem zelfs met afwassen.
Ik liep terug naar de woonkamer nadat ik alles had afgedroogd en terug in de kast had gezet en ik zag dat Alex tegen een kussen aan op de bank in slaap was gevallen.
Ik pakte haar glimlachend op en bracht haar naar de kamer waar ik verbleef toen ik herstellende was van mijn wonden. Heel even schoot er een pijnscheut door mijn armen en benen, maar ik nergeerde het.
Misschien is het toch slim om een dag in bed te blijven liggen zei mijn wolf en ik voelde hoe hij grijnsde.
Ik zuchtte weer, wetend dat mijn wolf alweer gelijk had. Ik legde mijn mate voorzichtig in het bed en stopte haar warm in. Ik zoende haar zacht op haar voorhoofd waarna liep weer naar beneden.
Mitch keek me glimlachend aan. 'Weet je,' begon hij toen ik op de bank zat, 'ik ben echt jaloers dat jij je mate al hebt en ik nog steeds zoekende ben.'
'Je vind je mate vast snel, Mitch,' zei ik met een glimlach. 'Misschien moet je eens op reis, misschien dat dat helpt om je mate te vinden.'
'Misschien wel ja,' zei hij nadenkend. 'Maar als ik weg ga, dan moet je op de roedel letten, oké?'
'Het zou me een eer wezen,' zei ik grijnzend terwijl ik pakte zijn uitgestoken hand met beide handen aan.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heeyy mensjes!!
Hoofdstuk 10!!! Ik ben zelf best trots op wat ik tot nu toe heb bereikt met dit boekk :)
Veel leesplezier en vergeet vooral niet de voten (dat is alleen maar op het sterretje klikken aan het einde van het hoofdstuk :p)
Met minimaal 3 votes komt het volgende hoofdstuk erop. Dus de tijd ertussen ligt helemaal aan julliee...
Groetjess..
