Το Μυστικό Της

{15}-Ξέρουμε όλοι ποιος θα νικήσει.

5,5 μήνες πριν την καταστροφή..

Κεφάλαιο 15ο

Γαμώτο.

Είναι τόσο τρελό τι μπορεί να σου κάνει η αγάπη.

Στα αλήθεια πας από το να είσαι μόνη, μη καλοδεχούμενη από πολλούς και να είσαι εντάξει που δεν αρέσεις σε κανέναν, στο να ερωτεύεσαι κάποιον με όλη σου τη ψυχή.

Είναι αυτό το είδος αγάπης που είναι τόσο αθώο..
Είναι αυτό το είδος αγάπης που ήθελα πάντα..να είμαι γύρω σου και να νιώθω το άγγιγμά σου..

Αγαπούσα τον τρόπο που τα χέρια μας ταίριαζαν τόσο τέλεια όσο ένα τέλειο κομμάτι του παζλ..
Τον τρόπο που ένιωθα όταν με φιλούσες..
Τον τρόπο που ένιωθα το χέρι σου να σφίγγει τη μέση μου ή να αγκαλιάζει τη πλάτη μου..

Είναι αυτή η σπίθα που άναβε στο στομάχι μου κάθε φορά που μου μιλούσες, με κοίταζες ή με άγγιζες..

Όσο βρισκόμουν μαζί σου ή γύρω σου, ήταν σαν ναρκωτικό..
Και ξέρω πως ποτέ δεν θα ξεπεράσω αυτή τη δόση..
Γιατί ξέρω..
Ξέρω πως αυτό είναι το καλύτερο αίσθημα που μπορώ να νιώσω..

Αλλά εξακολουθούσε να είναι ναρκωτικό..
Και το ναρκωτικό σε τρελαίνει..
Χωρίς καν να το καταλάβεις..

"Καλημέρα παιδιά.",φώναξε ο κ.Αλνέστο μόλις μπήκε στην τάξη και όλοι του απαντήσαμε το ίδιο.

"Πέρασαν ήδη 2 εβδομάδες από τον χωρισμό των ομάδων μας.Λοιπόν ακούω.Πως τα πηγαίνουμε;",ρώτησε όταν βρέθηκε μπροστά μαε και εγώ κοίταξα την ομάδα μου χωρίς να μιλάω.

Δεν λέω αυτόν τον καιρό τα παιδιά ερχόντουσαν σπίτι της Σόφι για να εξακηθούμε μιας και δεν είχα βρει ακόμη καπου να μείνω.

Όμως ήμασταν ακόμα πολύ αγχωμένοι.

Βλέπω τον Ντέιβιντ να χαμογελάει πονηρά από την άλλη άκρη της αίθουσας μαζι με την παρέα του.

Έκανε ένα βήμα μπροστά και κοίταξε τον καθηγητή με.αυτοπεποίθηση να ρέει από παντού στα λόγια του.

"Ω ελάτε κύριε.Γιατί ρωτάτε;Αφού ξέρουμε όλοι ποιος θα νικήσει.",είπε και σταύρωσε τα χέρια μπροστά του.

Φόραγε αμάνικη αθλητική γκρι μπλουζα με μια μαύρη βερμούδα από κάτω.
Επίσης,πρώτη φορά τον έβλεπα να φορά μπατάνα στα μαλλιά του.Μια άσπρη με μαύρα σχέδια πάνω.