Το Μυστικό Της

{16}-Απέναντί του.

Κεφάλαιο 16ο

Ποσο μου έχεις λείψει..
Μου έχουν λείψει τα πάντα..

Το άγγιγμα σου,η φωνή σου, το σκοτεινό και μονιμος οργισμένο βλέμμα σου,η ζήλια σου..
Όλα..

Πάντα ειχαμε να πούμε κάτι,πάντα είχες να μου πεις ένα συγγνώμη..

Πάντα έβρισκες τον τρόπο να με τσατιζεις αλλά και να με ηρεμείς ταυτοχρόνως..

Ήξερες..
Ήξερες ότι κάτι ένιωθα για σένα,το ήξερες και σου άρεσε να με βλέπεις να το κρύβω.

Το πονηρό χαμόγελο σου, τα υπονοούμενα σου, όλα μου δημιουργούσαν αναστάτωση,έπρεπε να παλεύω καθε μέρα για να μην πέσω στα δίχτυα σου..

Μα ήμουν τόσο χαζή.

Προσπαθούσα να αποτρέψω κάτι που είχε ήδη γίνει.

Προσπαθούσα να μείνω μακρυά σου, μα ήμουν ήδη πολύ κοντά σου..

Προσπαθούσα να σε μισήσω,μα αυτο με έκανε να σε αγαπάω ακόμα πιο πολύ..

Προσπαθούσα να σε δω εχθρικά,ενώ ήδη είχες γίνει το αγόρι που ήθελα..

Χρόνο..
Χάσαμε τόσο χρόνο..

Εγώ..
Εγώ φταίω..
Γαμωτο..

Δεν ήξερα τι ήθελα..
Ή βασικά ήξερα πολύ καλά τι ήθελα μα δεν το παραδεχόμουν.

Έκανα τόσα λάθη..
Κάναμε τόσα λάθη..

Λες και το κατάλαβαν οι φίλοι του,ήρθαν μπροστά και τον έπιασαν από τον ώμο.

"Ντέιβ,ηρέμησε.",είπε ο Τζος αν θυμαμαι καλά από τα λόγια της ξάδελφής μου και τον είδα να βάζει το χέρι του απαλά στον ώμο του.

Αφήνω τον Ντέιβιντ και απομακρύνομαι σιγά σιγά γιατί όχι μόνο βλέπω τους πάντες να μας κοιτάνε,αλλά επίσης βλέπω τα φοβισμένα πρόσωπα των φίλων του να κοιτούν μια εμένα και μία αυτόν.

Εκείνος για μια στιγμή έκλεισε τα μάτια του και ξεφύσηξε,αλλά εκεί που νόμιζα ότι το έκανε.μονάχα για να ηρεμήσει,τον βλέπω να ανοίγει τα μάτια του και να εμφανίζονται τα μαύρα δικά του,κοιτώντας με λες και είμαι δολοφόνος.

Πιάνει σφικτά το χέρι του Τζο που ήταν στον ώμο του και το πετάει με δύναμη από πάνω του,κάνοντας τον να τρομάξει και να πετσχτεί προς τα πίσω αρκετά μακριά του.

Ω,τέλεια.

Τον βλέπω να με πλησιάζει,κάνοντας με να πάω μερικά βήματα προς τα πίσω,αλλά όπως ήταν αναμενόμενο είναι πιο μεγαλόσωμος από μένα με αποτέλεσμα να κάνει δύο μεγάλες δρασκαλιές και να με φτάσει κατευθείαν.