Κεφάλαιο 8ο
Θυμάμαι πόσο συνήθιζα να πιστεύω πως το να μεθάς είναι ότι πιο χαζό υπάρχει.
Πως έλεγα στον εαυτό μου ότι ποτέ δεν θα χρειαστώ αλκοόλ για να περάσω καλά και μετά δοκίμασα και σίγουρα τα πάρτυ έγιναν πιο διασκεδαστικά αλλά τα χείλι μου ακόμα δεν ικέτευαν για αυτή τη διαβολική γεύση.
Όχι.Τη στιγμή που κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο εθισμένοι σε αυτό είναι όταν είχα τον πρώτο μου χωρισμό στις 2 τα μεσάνυχτα κάνοντας τρέλες με τους φίλους μου,χορεύοντας γύρω με ένα μπουκάλι βότκα,φωνάζοντας τόσο δυνατά,ώστε να αγνοήσω τη σκέψη του.
Ναι,καταλάβαινα γιατί οι άνθρωποι λένε όλες αυτές τις ιστορίες για το μεθύσι όταν είσαι πληγωμένη από κάποιον.
Όμως δεν καταλαβαίνα γιατί εκείνη τη φορά,οδηγήθηκα σε εκείνη τη κατάσταση..
Οι ακτίνες του ήλιου ενοχλούσαν τα μάτια μου και μουγκρίζοντας προσπάθησα να τα καλύψω.
Όμως,κάτι εμπόδισε το χέρι μου από το να το σηκώσω στο πρόσωπό μου και όταν είδα ενα γυμνασμένο χέρι,γεμάτο τατουάζ γύρω από τη μέση μου,πάγωσα.
Έκατσα ακίνητη,προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό έκανα χθες και γιατί στο καλό άκουσα την ξάδελφή μου και ήρθα στο πάρτυ.
Μη μπορώντας να θυμηθώ τι έγινε,κοίταξα κάτω και είδα τον εαυτό μου μέσα σε μια αγορίστικη μπλούζα και ένα μποξεράκι,κάνοντάς με να γουρλώσω το μάτια μου και να πάρω μια βαθιά ανάσα απελπισίας.
Θα τη σκοτώσω τη Σόφι.
Προσπάθησα να γυρίσω,έτσι ώστε να δω τη μορφή του αγοριού αλλά το κράτημά του και το σώμα του τόσο κοντά στο δικό μου,δεν με άφησε.
Ξεφυσώντας άλλη μια φορά,έβγαλα τώρα πια το χέρι του που ήταν τυλιγμένο γύρω μου και το άφησα κάπου πίσω μου,κάνοντας να σηκωθώ.
Όταν πια ήμουν σηκωμένη και καθισμένη στο κρεβάτι,σηκώθηκα ώστε να τον αντικρίσω,μια φωνή όμως,βαριά και βραχνιασμένη με έκανε να παγώσω στην θέση μου.
"Που νομίζεις ότι πας πριγκίπισσα;",με ρώτησε και για δεύτερη φορά γούρλωσα τα μάτια μου στην γνωστή φωνή.
Πριν καν κουνηθώ,με έπιασε από τη μέση και με τράβηξε πάνω του.
Εγώ τσίριξα και πήγα να φύγω από το κράτημά του,όμως αυτός με κράτησε σταθερή δίπλα του.
BẠN ĐANG ĐỌC
Το Μυστικό Της
Lãng mạn❝Εχεις νιωσει ποτε λες και δεν εισαι ο πρωταγωνιστης της ιδιας σου της ιστοριας; Σαν να εισαι απλα ενας υποστηρικτικος χαρακτηρας, και οποιος παιζει αυτον τον ρολο, δεν εχει σημασια. Η ταινια θα ειναι και παλι η ιδια. Γιατι το σεναριο εχει ηδη γραφτ...