Το Μυστικό Της

{17}-Το κάρμα είναι σκύλα.

Κεφάλαιο 17ο

Το πιο θλιβερό πράγμα στην ιστορία μας ήταν ότι στην πραγματικότητα μπορούσαμε να το κάνουμε να δουλέψει.

Αν νοιαζόσουν για μένα όπως το έκανα εγώ,θα πάλευες για μένα.

Αλλά δεν το έκανες.

Οπότε είναι ξεκάθαρο,έτσι;

Ήμουν σωστή κάθε φορά που έλεγα ότι σε αγαπάω περισσότερο.

Εσύ πάντα το αρνιόσουν και έλεγες ότι εσύ με αγαπούσες πιο πολύ,αλλά υποθέτω ότι τώρα ξέρουμε.

"Δεσποινίς μου,θα σας δώσω μια κρέμα για το χέρι σας και παρακαλώ να τη βάζετε δύο φορές τη μέρα για μια εβδομάδα.Είναι για να μη σας τσουζει,ευτυχώς είναι απλά ένα ελαφρύ έγκαυμα.Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τίποτα.",μου είπε η νοσοκόμα της σχολής όσο καθόμουν στο κρεβάτι του ιατρείου της.

Ο Άλεκ βρισκόταν όρθιος δίπλα μου,κοιτάζοντας την νοσοκόμα αγχωμένος,στερεώντας τα γυαλιά του καλύτερα στο πρόσωπό του.

Εγώ απλά έγνεψα θετικά και είδα την νοσοκόμα να χαμογελάει δειλά.

"Θα στο δέσω ελαφρά με επίδεσμο ώστε να μη το βλέπει ο ήλιος,αλλά μόλις βάζεις τη κρέμα σε παρακαλώ μη το καλύπτεις.",συνέχισε όσο μου τύλιγε το χέρι και εγώ για άλλη μια φορά έγνεψα θετικά.

Ο Άλεξ δίπλα μου ξεφύσηξε και ανακάτεψε τα μαλλιά του νευρικά βλέποντάς με.

Ξέρω τι σκεφτόταν.

Όταν η νοσοκόμα τελείωσε τη δουλεία της,έφυγε από το δωμάτιο και εγώ σηκώθηκα ώστε να βάλω τη ζακέτα μου.

Εκείνος γρήγορα έτρεξε να με βοηθήσει αλλά εγώ σήκωσα ψηλά το χέρι μου ως νόημα να μη το κάνει.

"Δεν φταις εσύ.",είπα όσο την έβαζα προσεκτικά και εκείνος από το πάτωμα γύρισε να κοιτάξει εμένα.

"Μα τι λες--"

"Είπα,δεν φταις εσύ.",ξαναείπα και εκείνος ξεφύσηξε για άλλη μια φορά.

"Μα εξαιτίας μου στο έκανε αυτό.Αν δεν ήμουν εγώ,αν δεν--αν δεν μου α-άρεσες δεν θα στο έκανε αυτό.Μου κάνει μπούλινγκ από πάντα.",είπε δειλά και εγώ απλά τον κοιτούσα.

Ώστε όντως του αρέσω.

"Άλεκ,ξ-ξέρεις ότι εγώ--"

"Ξέρω,Άριελ.Μου είπε η Σόφι.Δεν ψάχνεις για την αγάπη αυτή τη στιγμή.Το κατάλαβα.Για αυτό δεν είπα τίποτα. Εξάλλου,τι ευκαιρίες θα είχα;!",με διέκοψε και εγώ σούφρωσα τα φρύδια μου στα λόγια του.