Το Μυστικό Της

{6}-Γιατί είπαμε συμφώνησα να έρθω;

Κεφάλαιο 6ο

"Άριελ,σήκω αμέσως!",τσίριξε η ξάδελφή μου από τον κάτω όροφο και εγώ πετάχτηκα από την καρέκλα μου.

Είχε πια βραδιάσει και εγώ καθόμουν στο γραφείο μου,κάνοντας τα μαθήματα που είχαμε.

Αλλά σιγά μη με άφηνε να διαβάσω.

Ούτε πέντε δεύτερα δεν πέρασαν και μια Σόφι εμφανίστηκε μπροστά μου ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου μου,φανερά αγχωμένη και ενθουσιασμένη.

"Σήκω,ώρα να ετοιμαστούμε!",φώναξε χαρούμενη και εγώ τη κοίταξα παραξενεμένη.

"Έλα μου;Να ετοιμαστούμε για που ακριβώς;",την ρώτησα σηκώνοντας το αριστερό μου φρύδι και μου έριξε μια τσιρίδα χαράς.

"Μα για το πάρτυ φυσικά,Άρι.Σε δύο ώρες θα έρθει να μας πάρει ο Λουκ με το αμάξι του.",είπε και εγώ τη ξανακοίταξα απορημένη.

Τι στο καλό λέει;

"Ω,έλα τώρα.Κάπου θα άκουσες για το πάρτυ καλωσορίσματος.",μου είπε σοκαρισμένη.

Α,αυτό εννοούσε ο καθηγητής σήμερα.

Μάλιστα.

"Ναι,φυσικά και το άκουσα.",είπα και εκείνη τσίριξε ενθουσιασμένη αλλά δεν πρόλαβε να κάνει δύο βήματα γιατί η φωνή μου την ακινητοποίησε,"Και δεν πρόκειται να πάω."

Πήγε να πάθει εγκεφαλικό.

Και εγώ,πως τα πετάω έτσι.

"Είσαι καθόλου με τα καλά σου;",με ρώτησε ξανά,τσιρίζοντας κάνοντας με να πάρω μια μορφή πόνου στο πρόσωπο μου για τα κακόμοιρα τα αυτάκια μου που δεν φταίνε απολύτως σε τίποτα.

"Εμ,φυσικά και είμαι καλά,Σόφι.Απλά,όχι μόνο έχω διάβασμα για τη Τετάρτη αλλά και--"

"Ω,έλα τώρα.",κλαψούρισε,"Αύριο δεν έχουμε σχολή και μπορείς να τα συνεχίσεις τότε.Τη τετάρτη έχεις μετά τις 9 μάθημα,οπότε δεν θα έχεις πρόβλημα.Έλα,σε σουπερντούπερ πλιζάρω;",με ρώτησε και με κοίταξε με αυτά τα puppy face ματάκια που κάνει όταν θέλει να της κάνουμε τις χάρες.

Αλλά εγώ δεν πέφτω τόσο εύκολα.

"Καλά.",ξεφύσιξα κουρασμένη και εκείνη τσίριξε από χαρά.

Η ίσως και να πέφτω.

"Σήκω αμέσως.Πρέπει να σε κάνουμε άνθρωπο.",φώναξε και τη κοίταξα δήθεν πληγωμένη από τα λόγια της.

"Ουάου,ξαδελφούλα,με κολακεύεις.",της είπα,βάζοντας το χέρι στην καρδιά και εκείνη ρόλλαρε τα μάτια της σε εμένα.