Tinitigan ko siya ng masama nang ibaba niya ang tray na puno ng pagkain. Wala akong gana pagkakita ko pa lang. Ang gusto ko ay tanggalin niya itong kadena dahil sobrang pula na ng pala-pulsohan ko sa sakit.
"Eat." sabi niya at kinuha ang upuan tsaka siya umupo at de kwatrong humarap sa akin.
Niluwagan niya ang neck tie, ewan ko kung galing siya sa trabaho o papunta pa lang.
Seriously? paano ako kakain?
Sumalubong ang dalawang kilay niya at napansin na naka-tali ang mga kamay ko.
Lumapit siya sa'kin at hinawi ang buhok ko ngunit iniwasan ko ito. "Ano bang gusto mong mangyari?" at patuloy siyang tinitigan ng masama.
Nag-igting ang panga niya, "I want you to feel the pain, is it hurt?." diretsong sambit niya.
Tinignan ko siya ng hindi maka-paniwala. Pain? Anong klaseng tao 'to? kaya ba ginagawa niya 'to? bakit gusto niyang maramdaman ko ito?
"Six years ago, I already felt the pain...burden rather." pinantayan ko ang tingin niya. "Kung ang tinutukoy mo ay ang tungkol kay ganna," Huminga ako ng malalim, "Pwede nating pag-usapan, hindi ko naman siya ipagkakait sayo." at tinalikuran siya
'yon lang ba ang gusto niya at kailangan pang humantong dito? Oo hindi ko ipagkakait ang anak ko sa kaniya but once i get my daughter, gagawin ko ang lahat hindi niya lang makita ito. Selfish? no I'm not.
In six years I tried to forget him, and still forgetting him.
Isa lang ang nasa isip ko ngayon, hinahanap na siguro ako ng mga ka-trabaho ko at si ganna sa school niya, wala akong maisip na paraan para makalayo dito pero kailangan kong malaman sa kaniya kung nasaan ang anak ko. Ang isiping inilayo niya ito sa akin ay hindi ko matanggap.
Kumalabog ang pintuan at sinilip ko ito ay wala siya. Tinapunan ko lang ng tingin ang tray na nakalapag sa ibabaw ng bed.
Hanggang ngayon ay kumikirot pa 'din ang tagiliran ko,sinubukan ko itong galawin pero lalong sumakit.
Nakahiga lang ako at patuloy na niyuyugyog ang kadena, nangangalay na 'din ang kamay ko. Napalunok ako.
"I can't do this anymore." bulong ko, inis at halo halong emosyon ang binuhos ko sa pagyugyog dito, naiirita na ako.
Nagsisimula na naman ang mga mata ko sa pagluha kaya minabuti 'kong pigilan ito.
Narinig ko na naman ang mga yabag ng paa na ayaw kong marinig.
Siguradong siya na naman iyon.
Narinig ko ang pagbukas ng pinto, at unti unting lumapit sa akin. Hindi ko pa 'din magawang humarap.
"Love." sambit niya at nanghina na naman ako, fuck liam!
"You need to eat." pagmamakaawa niya, wait ano? siya? nagmamakaawa?
Lumubog ang kama, hindi ko pa 'din siya pinapansin.
Malambot at tila ba para akong isang babasaging vase nang hawakan niya, parang hindi niya ako sinaktan.
"I'm sorry, Gee." sabi niya.
Sa pagsabi niya no'n ay hinarap ko siya, naka white t-shirt na lang siya at cargo pants, pero napako ako nang may tumulong luha sa kanang mata niya. Napakuyom ako,
"Stop," sabi ko. Nilayo ko ang tingin ko, "Itigil mo na kung ano man itong pakulo mo. I already forgot you since THAT day, I have no feelings for you anymore." sabi ko, ang sakit. Para bang tinutusok ng milyon milyon ang puso ko.
Nanlaki ang mga mata niya, yinapos niya ako ng yakap at natamaan niya ang tagiliran ko.
"Ma-masakit." Pagtukoy ko sa tagiliran.
He's hugging me, fuck! what should i do? I want to push him away, i really wanted to.
"STOP LIAM! GET OFF!" I don't care what i am saying, all i want is to get away from him.
Hinarap niya ako at basang basa ang mukha niya sa luha.
"WHY?"
Pilit kong pinipigilan ang nararamdaman sa kaniya.
"Let's talk, get these thing off." matigas na sabi ko.
Sinunod niya naman ang sinabi ko at lumuwag ang mga kamay ko, medyo hindi ko pa ito magalaw at dahan dahang hinahaplos ko ito, sobra ang pula at may konting sugat.
Matamlay na tinignan niya ako, nanlalambot ako sa mga tingin na 'yon at umiwas agad.
"Gee, let's talk" at hinawakan niya ang kamay ko ngunit nilayo ko ito.
"Don't touch me" sabi ko, kahit nagawa na niya.
Nag-igting ang panga niya at malalim na naman ang pag-hinga niya, naiinis ba siya?
Pero wala akong pakialam.
"Why are you doing this?" tanong ko. Naalala ko ang ginawa niya saakin, inaalala ko pa lang ay para akong binubugbog.
"Because you deserve."
natulala ako sa sinabi niya, i deserve? Yun na ata ang pinaka-masakit na narinig ko sa buong buhay ko, mas masakit pa sa ginawa niyang pisikal na pananakit.
Emotionally and Physically, hindi ko alam na deserve ko palang maramdaman ang mga sakit both emotinal and physical, para bang pinipiga yung puso ko.
Tulala pa 'din ako, hindi ko siya magawang titigan o dapuan man lang ng tingin dahil OO! NASASAKTAN AKO.
Gusto kong tumayo at tumakbo palayo, gusto kong lisanin ang lugar o ako na lang ang lumisan. Gusto kong bigla na lang akong maglaho sa harapan niya.
Then i feel his hand caressing mine at sa pagkakataong ito ay hindi ko man lang magawang ilayo ang mga kamay ko, nag-iinit ang sulok ng mga mata ko.
"Why?" mahinang sambit ko sapat na para marinig niya.
Pero hindi ko pa lang naririnig ang sagot niya ay tumakbo ako palabas ng pinto, narinig ko ang pagmura niya ng napaka-lakas.
Hindi ko alam kung saan pupunta at takbo lang ako ng takbo nang may makita akong mga pinto, binuksan ko ang isa pero naka-lock ito. Nag-unahan ang mga luha ko at anytime ay magbre-break down ako pero ayaw kong pansinin ang nararamdaman. Ang importante ay hindi ko siya makita at makalayo sa kaniya.
"GIANNE! WHERE ARE GOING?" galit na sigaw niya "DON'T YOU DARE TRY TO ESCAPE ME WOMAN!"
Biglang nagbukas ang isang pinto at agad akong pumasok doon at inilock ito. Hindi ko na kinaya ay sumalampak ako sa sahig at unti-unting nawawasak ako sa pakiramdam na ito, i brushed my hair at ibinuhos lahat...LAHAT!
WHY ON EARTH I SHOULD HAVE TO FEEL THIS SHIT!
Bakit kailangan ko pa siyang makita?!
It's hurt me a lot.
Especially when he call me that name 'Gee'.
Ngumiti ako ng mapakla "Fuck I'm not Gee!" and i will never be her!
Kalabog ng kalabog ang pinto, hinayaan ko lang siya.
"OPEN THIS FUCKING DOOR!"
Hindi ba siya nakakaramdam?! HINDI NIYA BA ALAM NA MASAKIT?!
"GIANNE! OPEN! LOVE FUCK!"
Umiling ako at tinakpan ang tenga.
"PLEASE! SPEAK UP!"
Naalala ko ang kwarto na 'yon kanina, yung mga larawan ko. Hindi ko alam kung bakit nandoon at kung ano ang ginagawa niya sa mga iyon. Y-yung d-dugo! alam kong dugo 'yon. But why? hindi ko siya maintindihan, why is he doing this?
Since that amusement park, hindi ko alam na iyon pala ang makakapag-hiwalay sa amin ng anak ko. Matagal na niya ba kaming mina-manmanan?
"Love, open this door" naging malambot ang tono ng boses niya.
"No! give me ganna!" sigaw ko, kahit anong gawin niya ay hindi ko siya susundin!
Biglang tumahimik naman siya, hindi ko alam kung anong ginagawa niya. Puwes kung ayaw niya akong pakawalan dito ay kailangan kong maka-isip ng paraan ngayon 'din!
Tumayo ako at nilibot ang kuwarto, madilim ito pero hindi tulad ng kwarto na ipinaglagyan niya sa akin. Nakita ko ang malaking kurtina at sumisilip dito ang liwanag ng buwan.
Nilibot ko ang kabuoan at mas maluwang ito pero walang ka-gamit gamit, hinawi ko ang kurtina at tumambad sa akin ang open na balcony. Nabuhayan ako at kita ko ang paligid pati ang kalangitan na makulimlim. Nag isip ako ng paraan.
I need to go downstairs. Kailan ko ng tali!
Hinalughog ko ang bawat sulok pero wala ni isang gamit na pupwedeng maging pangtali akong nakita.
No choice, I'm just going to jump.
Tinignan ko ang ibaba at medyo nalula ako kahit hindi naman kataasan. Hinakbang ko ang paa pero napatigil ako.
Naalala ko yung kurtina!
Bakit ngayon ko lang naisip? sobrang natataranta ako nang hindi ko malaman. Bumalik ako at inabot ang kurtina tsaka tinanggal, makapal ito.
Pero isang tunog ng susi ang narinig ko, kinabahan ako at nagmadali. Pero sa sobrang taranta ko ay hindi ko maitali ang kurtina sa railings.
Biglang bumukas ang pinto kasabay ng pagtalon ko.
"AAAAAAAAHHHH!!!!" sigaw ko at dumausdos kasama ang kurtina.
"GIANNE!!!!" sigaw niya.
Hindi agad ako nakatayo at pakiramdam ko ay nabali pa ata ang kaliwang paa ko. Pinilit ko ang tumayo at tinignan siya bago tumakbo palayo kahit paika-ika.
Sobrang galit na galit siya, iyong galit niya ay ayaw kong makita dahil kapag nahuli niya ako ay parang gagawa siya ng masama. Pero hindi ako papayag.
Hindi ko alam kung saan pupunta, napadpad na lang ako sa isang.....
"Wh-what the hell?" at umangat ang paningin ko.
Puro puno or .... should i say nasa gubat ako?
Isang halakhak ang umibabaw at nagulat ako ng nasa likod ko na siya.
"Papaanong...."
**************
Mga ka-GG! Huwag ninyo kalilimutang mag-Vote, Comment, Support and share this story to others! ❤️
Please support my story 'til the end and stay tune of my updates, Thank You! ❤️
BINABASA MO ANG
Escaping The Erotic Billionaire
Romantizm(R-18) "Kung kailan malapit nang maayos at bumabalik sa dati ang lahat, kung kailan masaya na ako, kung kailan gusto ko nang maging tahimik ang dating magulo kong mundo at kung kailan makakamit ko na ang kapayapaan sa buhay ko at maibabaon ang sakit...
