"Uh!anak bakit nakasimangot ka?kaninang umaga ang saya saya mo, may nangyari bah?"tanong ni mama sa akin. Nakauwi na kasi ako sa bahay, hindi nlng din ako pumasok sa klase doon lng ako nakatambay sa starbucks. Pinag-iisipan ko kas kung elilibre ko siya. Ngitian ko lng si mama para hindi na siya magtanong "At huwag mong kalimutan yung pagshoshoping natin bukas" masiyang sabi niya sa akin, tumango nlng ako at pumunta ng kwarto para magbihis. Muntik ko nang makalimutan yun pagshoshoping namin bukas.
"Ayesha!lumabas kana diyan at magdinner na tayo"malakas na sigaw sa akin ni mama kaya agad akng pumunta doon.
"Ma?Bakit ang tagal ni papa?"tanong ko sa kanya.
"Baka busy pa siya sa trabaho"--mama
Kaya tumango nlng din ako
"Kumain kana diyan, Ayesha para hindi ka magmukhang skeleton" pagbibiro ni mama sa akin.
Nang matapos na kaming kumain ay dumiritso na ako ng kwarto para matulog si mama nlng daw kasi ang maghuhugas ng pinggan at antayan pa niya si papa.
Humiga ako ng kama at pumikit pero nagring yung telepono ko dito sa kwarto. Bumangon ako at sinagot yung tawag.
"Hello sino po ito?mag order po ba kayo ng pagkain?"sabi ko
Narinig ko nmng may tumawa sa kabilang linya. "Is this Ayesha?"pagtatanong nung caller, bakit pamilyar yung boses niya.
"Oo"maikli kung sagot
"This is Ethan and I would like you to inform na isuli mo na yang panyo ko. Importante kasi sa akin ayan ibinigay yan sa taong importante ko" sabi niya. Nalungkot nmn ako sa sinabi niya siguro kang Sydney yun.
"Ahh ganun bah? Segi isusuli ko nalng to sa Monday" sabi ko
"Naahh! Monday? Ang tagal pa nun siguro sa Sunday nalng don sa starbucks, wala ka nman sigurong gagawin?"tanong niya sa akin. Naku lagot hindi ako puwede.
"Ethan hin--" pinutol niya yung sasabihan ko
"Okay nasayo diba so, segi see you nlng bye" at binabaan ako ng telepeno.
Naku! Paniguradong hindi ako makakatulog ng maayos nito sa kakaisip. Ang hirap nmn nito.
Pumikit nlng tuloy ako pero hindi parin ako makatulog kaya lumabas ako ng kwarto at may kinuha sa reef na marshmallow, kakainin ko nlng to. Pumunta ako sa sala para duon kumain pero naabutan ko si papa na mayginagawa kay pinuntahan ko siya.
"Pa!bakit hindi pa po kayu natulog"tanong ko sa kanya at tumabi sa inuupuan niya.
"Eh!!bakit ikaw hindi pa nakatulog"balik na tanong niya sa akin. Ngumiti nlng ako sa kanya pero parang may problema siya.
"May problema po ba kayo"--ako
"Wala to anak, may kunting problema lng don sa trabaho ko"sabi niya sa akin at ngumiti. "Mabuti kung matulog kana dun, iwan mo nlng ako dito."pagtataboy niya sa akin.
Alam kung malaki ang problema niga pero hindi niya lng ipahalata sa amin baka kasi mag alala lang kami pero pamilya niya kami dapat sinasabihan niya kami ng problema. Ang galing talaga niyang magtago ng nararamdaman niya kahit nahihirapan na siya, naawa tuloy ako sa kanya kaya niyakap ko siya.
"Uhh bakit ka umiiyak?"nag alalang tanong niya sa akin.
"Eh kayo kasi, hindi kaya nagsasabi sa amin ni mama kung anong nang nangyari sa tinatrabahuan niyo"malungkot kung sabi sa kanya.
"Anu kaba, wala lng to kakayin to ni papa. Wala ka bang tiwala sa akin?"--papa
"Siyempre meron nmn po"sabi ko sa kanya.
"Kaya wag ka namg mag-alala diyan at matulog kana dun"sabi niya sakin at hinalikan ako sa noo. Tumango nmn ako bilang sagot. Humiga na ako sa kama ko. Siguro masolusyunan yan ni papa kung ano mang nangyari. Maytiwala ako sa kanya, matalino yan kagaya ko hehhehee. Pumikit nlng ako at natulog.
