act

hoofdstuk 37

P.o.v. Lilian

'waarom rent ze nou naar de moordenaar toe!?' Zeg ik gefrustreerd, 'hij gaat haar vermoorden' je hoort een harde gil uit de boxen komen, 'eeeen ze is dood'

Niall wrijft met zijn hand over mijn arm, 'je bent echt grappig als je een horrorfilm kijkt' fluister grinnikt hij, 'maar die mensen zijn allemaal zo dom'

'sssst' 'maar het is zo! Kijk die gast met die kerst lampjes? Die zal zich zo waarschijnlijk prongelijk ophangen ofzo, het meisje dat zich verstopt in de kast zit in de val en drekt komt zo'n voorspelbare scene over een meisje die beneden een geluid hoort, naar beneden loopt en drie keer vraagt, ''mam... Ben jij dat? Maaam?''

'heb je deze film al een keer eerder gezien?' Vraagt louis als de jongen zichzelf inderdaad prongelijk ophangt aan de kerslichtjes, 'nee maar ik zei toch dat het voorspelbaar was!'

'laten we maar een andere film kijken' zegt harry als de moordenaar met een kettingzaag in de deur begint te zagen en zodra hij open is messen begint te gooien, 'welke dan?' 'wat is jou lievelings film?' Fluister ik naar niall en draai me om zodat ik hem aan kan kijken, 'taken' 'wil je die niet kijken?' 'toy story!' Gilt liam 'ik geloof dat het toy story word' zucht hij.

'we kunnen ook boven kijken' 'als je dat wil?' Ik knik, ga op de bank staan en spring over iedereen heen, loop naar niall toe en pak zijn hand waarna we naar de trap lopen, 'they gonna ha-' 'nee louis!'

Ik rol mijn ogen en loop achter niall aan naar boven, 'wie zijn kamer?' 'die van jou, die is groter' ik ga op mijn bed zitten waarna niall er oom naast komt zitten.

'niall, dit is eem beetje kr-' boem, en toen zat ik op de grond 'sorry' lacht niall terwijl hij zijn lippen op elkaar klemt om niet te lachen, ik schud lachend mijn hoofd en neem dankbaar zijn hand aan

ik kijk even bedenkelijk naar het bed 'wacht, ik heb een beter idee' ik loop naar nialls kamer toe en begin het bed naar de deur te schuiven, niall komt snel aangelopen en tilt de ene kant van het bed op.

Zodra het bed naast die van mij staat loop ik naar een logeerkamer toe, ik kruip onder een bed en haal de klem er af, schuif mezelf er weer onder weg en ga er voor staan.

Het ziet er echt raar uit zonder een matras, ik haal mijn schouders op en loop weer naar mijn kamer, ik kruip daar onder het bed en zet de klem op de twee bedden.

'waarom deed je dat?' 'zo schuiven de bedden niet van elkaar weg' zeg ik terwijl we weer op het, nu tweepersoons bed gaan zitten. Hij slaat zijn arm om me heen en ik kruip dichter naar hem toe, 'hoe gaan we die film nou kijken?'

'hoe bedoel je?' We hebben de dvd er niet in gestopt' 'nog een briljant plan!' Zeg ik terwijl ik de afstandsbediening van het nachtkastje pak, 'we kunnen hem ook.online kijken' 'je kunt wel zien wie hier de slimme is' 'hoe kan ik een film op zoeken?' 'oke laat maar' 'nee grapje' zeg ik en zet taken op.

'maar ik meen het, je bent echt slim' fluisterd hij en drukt een kusje op de zijkant van mijn hoofd waarna hij zich op de tv richt, ik kijk vanuit mijn ooghoeken naar niall.

Opeens klopt alles gewoon, als hij lacht, mijn hand vastpakt of me alleen al aanraakt vliegen de vlinders rond in mijn buik. Die vlinders die ik een tijd heb verstopt, niall draait zijn hoofd naar me om en geeft me nog een kusje op mijn voorhoofd en pakt mijn hand.

'weet je dat ik eigenlijk niet kan beschrijven hoe blij ik ben' zegt hij en ik zie een licht roze kleur op zijn wangen ontstaan, 'ik ook' zeg ik, hij laat mijn hand los en legt hem op mijn wang.

Hij zet zijn perfecte lippen op de mijne en zoent me teder, de vlinders vliegen vrolijk rond. Hoe heb ik dit ooit voor mezelf kunnen verstoppen?