KIR PAPATYASI | Yarı Texting

17.BÖLÜM

1 Hafta Sonra
Şu anda soyunma odasının kapısının önündeydim ve kalbim deli gibi atıyordu çünkü bugün ilk maçımız vardı ve rakip takım da hafife alınacak tarzda değildi ama senelerdir o okulla oynadığımız için ve hocaları değişmediği için artık tarzlarını biliyorduk.Elimdeki telefon titreyince baktım

Acar:Bugün büyük gün...1 haftadır ne kadar çalıştığınıza ben şahidim güzelim...Elinden gelenin en iyisini yapacagını da biliyorum ve sana güveniyorum...Aramızdaki sorunu bir kenara koy olur mu şimdilik...Bunu maçtan sonra konuşuruz...Şimdi çık ve kendini göster bebeğim
Acar:Seni çok seviyorum her ne kadar sen inanmasanda
Acar:Aptal bir kıskançlığa yenik düştüm.İstediğin gibi burnumdan getirebilirsin ama ilk önce soyunma odasında 3.yedek dolaptaki kahveni iç istersen

Deyince soyunma odasına girdim.Kahveyi görünce sırıtıp aldım ve soyunma odasından geri çıktım

Ben:Burnundan getireceğime emin olabilirsiniz Acar bey
Ben:Ama kahve için teşekkürler

Deyip ekrana bakıp sırıtmaya başladım

Acar:Gülüşünden öpeyim seni

Yazdığında etrafa baktım ama hem koridordan geçen çok kişi vardı hem de hemen önümde sahaya açılan geniş kapı vardı.Tribünden beni görüyor olması yüksek olasılıkdı

Acar:Boşuna bakma göremezsin beni
Acar:Hadi ısınmaya başla güzellik

Dediğinde kahvemden iki yudum daha alıp attım.Soyunma odasına girince

-Kızlar hadi

Deyip el çırptım.Ortada ellerimizi topladık ve birbirimize çaktık

-Bu maç bizimdir hadi bakalım

Deyip sahaya çıktım ben önde onlar arkamdaydı.Bizim taraf deli gibi alkışlayıp tezahürat yapıyordu.Bizimkilere baktığımda hepsi bana bakıyordu destek verircesine.Gözlerim Ardaya kaydığında dudaklarını kıpırdatıp sana güveniyorum deyip göz kırpınca gülümsedim ben de.Sahanın bir köşesine geçip ısınırken rakip takım da gelmişti...

-Kazanan Ziya Yavuzer Anadolu Lisesi

Anonsunu duyunca koşarak spor salonundan çıkıp arka bahçeye geçtim ve yere çöküp deli gibi ağlamaya başladım

Ben:Acar sana ihtiyacım var nolur gel

Yazmıştım.Maçı kaybetmiştik hem de hak etmeden.Hakem sürekli bizi hatalı buldu ve sayılarımızı iptal etti ama itirazlarının hepsi geçersizdi fakat kamera olmadığı için kanıtlayamıyorduk bir türlü.Ferit hoca ne kadar itiraz etsede söz hakemindi ve karşı takıma apaçık taraf çektiği belliydi.

Acar:Geliyorum güzelim ama gözlerini kapatacağım bir şeyle korkma tamam mı.Sesi duyunca arkana dönme Cemre lütfen
Ben:Söz veriyorum dönmeyeceğim sadece gel gözlerimi kapatıyorum

Deyip telefonu yanıma bırakıp gözlerimi kapattım adım sesleri gittikçe yaklaştı ve gözlerimi fular gibi bir şeyle bağladı.Saçımın üstünden öptü.

-Acar sarıl bana

Dedim hıçkırıklarımın arasından.Bedenime dolanan kollara karsılık verdim ben de sıkıca sarıldım.Başımı boynuna gömdüm ve ağlamaya devam ettim o da bir eliyle belimi tutup bir eliyle saçımı okşuyordu.Kokusu çok güzeldi ve huzur veriyordu ama çok tanıdık geliyordu bu koku fakat çıkartamıyorum kime ait olduğunu

-A...Acar tüm e...emeklerim boşa gitti
-Hayır gitmedi

Dedi çok kısık bir sesle.Sesini biliyor olsam bile tanıma ihtimalim yoktu.