KIR PAPATYASI | Yarı Texting

43.BÖLÜM

-Gelmen beni çok mutlu etti.dedi Ayda
-Tunanın payı büyük.dedim gülümseyerek
-Kendimi güzel acındırdım.dedi gülümseyerek Tuna da
-İyi ki yapmışsın yoksa arkadaşımı daha bir kaç sene göremeyecektim.dedi Buse bana sarılarak
-Tamam yeter bu kadar duygusallık buradayım işte.dedim
-Ne kadar.dedi Aksel
-Alabildiğim en fazla izni aldım.3 hafta kullanabiliyorum tek seferde
-3 hafta kulağa ne kadar harika geliyor şu anda biliyor musun.dedi Buse
-Beraber şu son 10 yılda en fazla 5 gün geçirdim seninle.dedi Ayda da
-Ben onu bile yapamadım.Şu salak bilmezken gizlice en fazla 2 günlüğüne kaçabiliyordum.dedi Buse
-Sonra resti çekip gitmedin sanki 1 haftalığına.dedi Baran göz devirerek
-Ben onunla çocukluğumu geçirdim be hayvan herif.1 hafta yeter mi sanıyorsun o benim her şeyim

Dedi Buse.Gülümseyerek baktım.O kadar özlemiştim ki onları.

-Gidelim mi.dedi Aksel
-Nereye.dedi hepsi bir
-Babamla konuşmam gerek.dedim
-Ben geleceğim seninle.dedi Baran
-Bak bence de ikiniz olmanız daha iyi ama kızı üzmeye devam edeceksen hicbir yere yollamam o beynini dağitırım.dedi Aksel
-Siktir lan.Kardeşim o benim senden daha çok düşünürüm
-Senin kardeşinse benim de se-

Deyip durdu bir anda Aksel

-Benim de sevdiğim arkadaşım.diyerek tamamladı cümlesini
-Hadi gidelim.dedi Baran
-Akşama geliyorsun değil mi.dedi Tuna
-Şu anlık evet gibi duruyor
-Tamam o zaman akşama görüşürüz

Dediğinde Tuna hepsiyle vedalaştım ve Baranla evden çıktık.

-Ben arabayla geldim benimkiyle gidelim istersen
-Olur

Dediğinde arabama ilerleyip bindim.

-Ne zaman aldın.dedi Baran binince
-Kiraladım benim değil
-Nerede kalıyorsun dün gece geldiysen
-Neslihan da

Dediğimde başını salladı.Bir şey demeden eve sürmeye başladım.Trafik durunca arkaya uzanıp çantamı kucağıma aldım.İçinden sigaramı çıkarttım ve yaktım.

-Sigara mı içiyorsun.dedi büyüttüğü gözleriyle
-Öyle oldu

Dedim ve çantayı arkaya attım.

-Camı açabilirim rahatsız olduysan
-İyi olur

Dediğinde camı indirdim.

-Babam sence yine beni kovar mı

Dedim alayla gülerek.Bir kaç saniye Barana baktım.

-Sanmıyorum.dedi
-Nasıl yani
-Babam pişman oldu Cemre
-Babam mı hiç sanmam
-Gerçekten öyle.Hiç itiraf etmese de ağzıyla söylemese de o günden sonra onu defalarca senin odanda yakaladım.Hem de ilk 2 sene asla girmemişken.Annem bir kere hastanedeki odasının masasında senin röportaj verdiğin bir dergiyi bulmuş
-Neden peki...Neden bir adım atmadı
-Babamı bilirsin ne kadar yumuşak da olsa gururlu adamdır.Bilmiyorum belki de pişman oldu.Onu affetmezsin sandı
-Ben ona küsmedim ki.O beni affetse ben ona koşarak gelmeye hazırdım

Deyip gözyaşımı tek elimle sildim.

-Şşhhh

Deyip elini bacağıma koyup bacağımı sıktı Baran

-Ben yanındayım artık.Biliyorum bende eşeklik ettim geç fark ettim.Belki çırpınışlarını görmedim o zaman.Seni bu yola biz sürükledik ama ben yanındayım.İzin verdiğin sürece de olmaya devam edeceğim
-Bir daha sakın bana öyle bakma nolur

Dedim titreyen sesimle

-Dayanamıyorum çünkü.Kardeşimin iğrenç bir yaratıkmışım gibi bana bakması kalbimi acıtıyor
-Kendimden nefret ediyorum sana öyle davrandığım için
-Kendinden nefret etme.Sadece benimle eskisi gibi ol
-Merak etme