Sabah odama giren ışıklarla sabah olduğunu anlamıştım.Uykusuz geçen bir gece daha.Kalbimdeki geçmeyen acıyla bir gün daha.Sahi ne zaman geçecekti bu ağrı.Ne zaman eski ben olabilecektim.Ne zaman tekrar gülebilecektim.Her şey bitti mi yani.O beni bıraktı diyr benim hayatımda mı bitecekti.Bunların farkında olmama rağmen yapamıyordum işte.Onu kalbimden de aklımdan da atıp eski bene dönemiyordum.Yeni bir ben de yaratamıyordum.Aslında yarattım yaratmadım değil ama yeni ben sürekli ağlayan sürekli onu düşünen her gün can çekişen boğazına kadar acıya batmış bir bendi.Ve ben bu beni sevmiyorum.Sevmememe rağmen kurtulamıyorum.Dünkü vedadan sonra tahmin ederersiniz ki saatlerce ağlayıp içtim.Bitmişti işte her şey.Tam anlamıyla bitmişti.
Saate baktığımda 6 olmuştu neredeyse.Yerimden kalkıp duşa girdim.Çıkınca saate baktığımda 15 dakika geçtiğini gördüm.Saçlarımı kuruttum.Dolaptan siyah bir pantolon ve gri salaş bir tişört alıp giydim.Gözlerim kan çanağına dönmüştü.Elim fondötene gitti fakat sonra geri bıraktım.Hiç makyaj yapmak istemiyordu canım.Ama sonra sesi kulağımda doldu 'çillerini seviyorum dedikçe inat edip kapatıyorsun şunları' bir hırsla elime fondöteni alıp yüzüme sürmeye başladım.Gözlerim dolmuştu ama ağlamayacaktım.Bu kadar ağladıktan sonra hala nasıl yaş vardı gözlerimde şaşırtıcıydı cidden.Rimel sürdüm bir de.Kolyelerimi ve küpemi taktım.Çantama eşyalarımı attım ve çizim çantamla beraber onu da alıp odamdan çıktım.
Mutfaktan sesler geliyordu.Mutfağa girdim.
-Günaydın birtanem.dedi annem -Günaydın anne
Deyip kahve makinesinden kahve doldurdum kendime.Mutfağa babamla Baran da girdi.
-Günaydın güzelim
Deyip saçımdan öptü babam.Baş sallamakla yetindim.Onlar kahvaltı yaparken ben kahve kupamı tezgaha bıraktım.
-Ben gidiyorum.dedim -Ben de çıkıyorum
Diyerek masadan kalktı Baran.Babamların bir şey demesine fırsat vermeden kapıya gidip spor ayakkabılarımı giydim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kolyeler ve giydikleri aynı karede)
Çantamı omzuma proje çantamı elime aldım asansörün kapısını açmıştım ki
-Bekle.dedi Baran
Hemen ayakkabılarını giydi
-Çıktık biz
Deyip kapıyı çekti ve asansöre bindik.Gözlerimi yere sabitledim
-Bana bak.dedi -Ne oldu.dedim bakmadan -Cemre bana bak
Dediğinde ona baktım.Asansör durunca hemen kapıyı açıp çıktım.Apartmandan çıkınca hızla merdivenleri indim ve otoparka ilerlemeye başladım.Kolumdan tutup durduruldum tabi en sonunda.
-Yine mi Cemre.Yine mi güzelim ne zaman düzeleceksin.Aylardır 3-5 kelimeden fazla konuşmuyorsun bizimle aylardır o odadan çıkmıyorsun.Yeter artık benden gitmene dayanamıyorum -Baran
