-Cemre çık şu odadan artık hadi.dedi Buse -Gidin başımdan Buse.dedim -2 ay oldu 2.dedi Baran -Olduysa oldu bir siktirin gidin yeter artık ya.diye bağırdım -Eeeh bu ne ya.Nereye kadar kendini parçalayacaksın.Olan oldu biten bitti.Olmuşla ölmüşe çare yok.Ayrıldıysanız ayrıldınız.Yarın okulun başlıyor yataktan çıkmayacak mısın.dedi Tuna -Kuzum bak anlıyoruz seni ama kendini çok üzdün yapma daha fazla.dedi Ayda -Çıkıyor musun yataktan ben mi çıkartayım.dedi Aksel
Yatakta oturur pozisyona geldim gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım.
-Anlamıyorsunuz.Hiçbiriniz bir boktan anlamıyorsunuz.3 sene.3 senemi verdim ben o adama.Neler yaşadık siz biliyorsunuz.Şimdi benden 2 ayda toparlanmamı bekleyemezsiniz.Hiçbir şey yaşanmamış gibi davranmamı da isteyemezsiniz.Bugün eve gideceğim...eşyalarımı almaya.Şimdi hepiniz gidin...lütfen -Yalnız kalırsan daha mı iyi hissedeceksin.dedi Aksel -Evet.dedim -Peki...Tek aramanla yanına geri geleceğimizi de biliyorsun -Biliyorum -O zaman herkes evine.dedi Aksel -İyi de ben zaten bu evde yaşiyorum ya
Dedi Baran.Herkes oflarken ben göz devirip kendimi yatağa sırt üstü attım.Buse gelip yanağımdan öptü
-Seni seviyorum -Ben de seni -Ben de seviyorum.diyerek Ayda geldi -Ben de
Dedim.Hepsi gidince derin bir nefes aldım.
2 ay geçip gitmişti.Şu odaya kendimi kapatalı koskoca 2 ay olmuştu.Bir gün bile dışarıya çıkmadım.Onu görmeye cesaretik yoktu.Ama buradayken de ne uyuyabiliyorum ne de ayık kalmak istiyorum.Uyusam rüyalarımda uyumasam her saniye aklımda ve kalbimde.Geçmiyor acısı.Hiç aramadı.Telefonlarımı da açmadı.Ben de 1 haftadan sonra vazgeçtim zaten.Yaşayan bir ölüden farkım yok artık.
Saatlerce tavanla bakıştıktan sonra duşa girdim.Odama girip giyinmeye başadım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odamdan çıkıp salona girdim.
-Ben çıkıyorum çok geç kalmam.dedim -Kızım.dedi babam -Efendim baba -Sonunda eskiye dönecek olmana sevindim.dedi babam
Alaylı bir gülüş attım ve iki elimle bedenimi gösterdim
-Sence eskiye dönüyor gibi bir halim mi var baba.Sadece...sadece evden eşyalarımı almaya gidiyorum.Yarın okula giderken gerekli olacaklar -İstersen oraya gitme.Ben veya kızlar senin için toplarız eşyalarını.dedi annem -Teşekkür ederim ama ben halledebilirim
Deyip ilk annemi sonra babamı öptüm.Ayakkabılarımı giyip anahtarlıktan arabamın anahtarını alıp cebime koydum ve boş valizleri de alarak evden çıktım.Arabaya binip eve sürmeye başladım.Sürekli sevinçle geldiğim bu yollar şimdi neden beni ürkütüyor.O evde artık beraber yaşamayacağımız gerçeğinden mi.Yoksa artık onun bir daha asla hayatımda olmayacak olmasından mı.
Arabayı durdurunca inmeden etrafıma bakındım.Çantamı ve bagajdan valizleri alarak arabadan indim ve kapıya ilerledim.Titreyen ellerimle kapıyı açıp içeriye girdim.Kapıdan salona inmek için 8-10 basamaklik bir merdiven vardı.Oradan salonu ve mutfağı görebiliyordum.Evi inceledim.En son tatile giderken nasıl bıraktıysak öyleydi.Evi inceledikçe gözümde anılarımız canlanıyordu.Bu duvarlar bizim kahkahalarımıza şahit olmuştu.Bu 2 senede bir kez bile şu evin içinde kavga etmemiştik.Evli gibiydik.Beraber akşam yemekleri yedik.Filmler izledik.Oyunlar oynadık.Bu ev bizim her anımıza şahit oldu.Şimdi biz onunla iki yabancıydık.Birbirimizi görsek ne yaparız selam verebilir miyiz onu bile bilmiyorum.
Gözümden akan yaşı sildim.Aşağı inecekken kapıdan gelen anahtar sesiyle kapıya döndüm ve o anda kapı açıldı.Karşımdaydı işte.Aylar sonra ilk kez karşımdaydı.
-Se...selam
Dedi o da.
-Selam.dedim güçlükle
Kafasını valizlere çevirdi.
-Eşyalarını mı topladın -Toplamaya geldim -Ben artık burada kalmayacağım.Eğer istersen evde kalmaya devam edebilirsin
Dediğinde acı bir gülüş oluştu dudaklarımda
-Ev senin.Burada kalmam sağol
Dediğinde valizleri aşağıya indirmek için eliime almıştım ki
-Ankaraya gidiyorum
Dedi.Olduğum yerde kaldım.
-Ne...neden.dedim -Abim orada çalışıyor biliyorsun.Onunla olmamızı istedi.Annem restoranı devretti.İkisi beraber geçen hafta gittiler.Okul açılınca evrak işlerimi halledip ben de gidecegim -Ö...öyle mi.Umarım senin için iyi olur
Dedim ve daha fazla beklemeden hızlı adımlarla merdivenden inip yatak odasına geçtim.Şu anda ayaklarına kapanıp yalvarmak istiyorum gitme diye ama yapamıyorum.Kendimi o kadar küçük düşüremem.Beni istemediğini söyleyen ayrılan bir adamın ayaklarına kapanamam.Gitme diye yalvaramam.Ben ona o gece beni bırakma diye yalvarmama rağmen o beni orada öylece bırakıp gitti arkasına bile bakmadan.Ne kadar üzülürsem üzüleyim daha fazla küçülemezdim
Adım sesleri gelmeye başlayınca hemen gözyaşlarımı sildim.
-Cemre
Dediğinde adımın onun ağzından kulağa ne kadar güzel geldiğini anladım bir kez daha.
-E...efendim
Dedim ama yüzümü hala ona dönmemiştim
-Eğer istersen ben daha sonra gelebilirim.Rahatsız olacaksan yani -Hayır olmam
Dedim ve dolaba dönüp eşyalarımı almaya başladım.O da gelip dolaptan valizlerini aldı ve yerleştirmeye başladı.İkimizde konuşmuyorduk.O kadar zor geliyordu ki şu anda bana.Ona bakmamak için inanılmaz büyük bir çaba harcıyordum.Çünkü biliyorum bakarsam ağlarım.
Ne kadar sürdü bilmiyorum ama elimden geldiğince yavaş toparlanmaya çalıştım.Biliyorum ki asla kokusunu bu kadar yakından içime çekemeyecektim.Bu eve bir daha giremeyecektim.En güzel zamanlarımı geçirmiştim burada şimdi bu evle vedalaşacaktım.Valizleri kapıya çıkarttım.Arda da getirdi.Yan yana durup evi inceledik
-Güzel zamanlarımız geçti bu evde.dedi -Öyle...Belki de bir daha asla bu evde geçirdiğim kadar güzel zamanlar geçiremeyeceğim -Ben de.Her şey için teşekkür ederim -Veda? -Veda -Ben de her şey için teşekkür ederim.Ne olursa olsun hiçbir zaman keşkem olmayacaksın hep iyikim olarak kalacaksın -Sen de benim için.Ne zaman istersen bir telefon uzağında olacağım -Senin için de aynısı geçerli
Dediğimde ikimizde bir süre sessiz kaldık.Evi izledikçe kulağıma kahkahalarımız doluyordu.Kanepeye bakınca Ardanın film izlerken göğsüme yatması,birbirimize mısır atarak savaşmamız,onun dizimde uyuması,benim saçlarını okşamam geliyordu gözümün önüne.Seni seviyorum fısıldamalarımızı duyuyorum.Bunları bir daha asla yaşayamayacak olduğumuzu bilmem koyuyor en çok.İki yabancı olacak olmamız.Belki bir daha karşılaşmayacağız bile.
-Gitme demeyecek misin.dedi Arda -Gitme dememi istiyor musun -İstemek hakkımsa istiyorum -Sen o hakkı o gece ayaklarına kapanarak gitme dediğimde ama gittiğinde kaybettin...Özür dilerim
Dedim titreyen sesimle ve akan gözyaşımı hemen sildim.
-Ağlamana dayanamazken artık her akan gözyaşının nedeni olduğumu bilmek canımı yakıyor.Hiç üzülme olur mu.Hiçbir şey için de benden özür dileme.Sen hep mutlu ol.Sen hep gül Cemre.Sevmekten korkma.Mutsuzluğa kapılıp mutluluğu unutma.Beni iyi hatırlamanı istemek bencillik mi bilmiyorum ama beni unutma olur mu ve hep iyi hatırlı.Belki bir dost belki bir tanıdık de ama unutma beni -Unutamam ki seni
Dediğimde beni kendine çekip sıkıca sarıldı.O anda gözyaşlarımı serbest bırakıp hıçkırarak ağlamaya başladım.Kolları belimi daha sıkı sardı.Yüzünü boynuma gömmüş kokumu içine çekiyordu.Geri çekildi.Gözyaşlarımı sildi ve dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.Tadını özlediğim dudaklarına kaptırdım kendimi.Biliyordum bu sondu.Bu bizim elveda öpücüğümüzdü.Son sarılmamızdı.Beraber sadece ikimizin olduğu son anımızdı.Geri çekilip alnını alnıma yasladı.Gözlerim kapalıydı muhtemelen onun da öyle
-Seni hep sevdim hep de seveceğim -Seni seviyorum
Dedim ve tekrar sarılıp kokusunu içime çektikten sonra geri çekildim.Valizlerimi alıp kapıyı açtım ve evden çıktım.
