KIR PAPATYASI | Yarı Texting

46.BÖLÜM

Balkonda oturmuş sigara içiyordum.Güneşin karanlığı nasıl yok ettiğini izliyordum saatlerdir.Kafeden eve gelince ne kadar çalışsam da uyuyamamıştım.Belki yerimi yadırgadım belki de kafamdakiler uyutmamıştı.

-Cemre

Diye bir ses duyunca kapıya çevirdim bakışlarımı.Babam bir bana bir elimdeki sigaraya bakıyordu.

-Baba

Deyip hemen telaşla yanıma döndüm ve küllüğe sigaramı söndürdüm.

-Napıyorsun burada

Deyip yanıma oturdu.

-Oturuyorum
-Neden.Hem soğuk burası üzerine de bir şey almamışsın
-Uyku tutmadı
-Git hırka giy

Deyincee omuz silktim

-İçimdekileri ısıtıyor beni baba merak etme
-Git hazırlan
-Nereye
-Dışarıya çıkalım sahile ineriz
-Olur

Deyip ayaklandım.Odama girdim.Tayt tişört cekrt giydim.Telefonumu kredi kartımı ve sigaramı cebime atıp odadan çıktım.Babamla kapıda karşılaştık sessizce ayakkabılarımızı giydik

Aynı sessizlikte evden çıkıp asansöre bindik.Sahile kadar sessizce yürüdük.Sahile gelince saate baktım.Saat yedi buçuktu.

-İleride starbucks olacaktı kapandı mı
-Hayır
-Kahve alalım mı peki
-Olur

Dediğinde babam sessizce ilerledik.Görevliler yeni açmışlardı.Kimse yoktu içeride.İki filtre kahve siparişi verdikten sonra parayı ödeyecekken

-Sok onu cebine geri.dedi babam

Kahveleri alıp çıkınca

-Teşekkür ederim.dedim
-Önemli değil

Dedi babam.Boş banklara ilerleyip oturduk.Deniz karşımızda duruyordu.Kahvemi içerken sigaramın eksikliğini öyle cok hissediyordum ki rahatça içemiyordum kahvemi.Alışmıştım bu rutine.Kalk koşuya çık bir kahveyi sigarayla iç koşturarak eve git hazırlan doğru şirkete.

-İç
-Anlamadım
-O lanet şeyi diyorum iç.Kahveye bile iğrenerek bakıyordun
-Gerek yok evde içerim
-Saygı sigarayla olmuyor kızım.İç diyorsam iç.Canın istemiyorsa zorlamam ama belli ki içmek istiyorsun ama çekiniyorsun.İç gitsin

Deyip omuz silkti babam da.Cebimden çıkarıp yaktım.Derin bir nefesi gözlerim kapalı çektim içime ve denize karşı üfledim dumanı.

-Neden başladın şu illete.dedi babam

Omuz silktim.

-Aksel aptalı yüzünden
-Ne alaka
-Sigara içiyordu bir gün yanımda.Ü...üniversite birdeyiz o zaman.Neden içiyorsun dedim.İçimdekiler beni yakarken ben de onu yakıyorum içimdekilerle.Ölmekten belki de böyle kurtuluyorum.O yangının hepsini yüklenemiyorum bazen demişti.Oraya gidince...Okul bitene kadar tabi buna harcayacak param yoktu.İşe başlayınca ilk paramla aldığım ilk şey olmuştu.İçimdekiler çok ağır geliyordu artık

Dediğimde sessizlik hakim oldu.

-Değdi mi gitmene.O adam için bizi bırakıp gitmene değdi mi
-Değdi biliyor musun baba

Dediğimde şaşkın bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum.Derin bir nefes daha cektim.

-Pişman değilsin yani
-Hayır degilim.Tek bir konuda pişman oldum ben
-Neyden
-Sizi bırakıp gitmek zorunda kalmamdan.Orada yalnız kalmayı tercih ettiğim,tercih ettirdiğiniz için çok pişman oldum
-Bu seçimi sen kendin yaptın biz değil
-Hayır baba.Ben size gitmek istediğimi söyledim sen ne dedin ölürüm de izin vermem.Evlenene kadar bu evden çıkamazsın benim kanatlarım altından çıkmana izin veremem dedin.Siz gitmeme razı olmadınız ama gözünüzün önünde her gün eriyişimi izlemeye razı geldiniz.Orası bana acı veriyordu.Her baktığım köşede hayal veya gerçek onu görmek bana acı veriyordu.Ve ben buna dayanamıyordum.Ama siz bencillik ettiniz.Gitmemi istemediniz.Evet o zaman inkar etsem de başta sırf onu unutmak icin gitmek istedim ikinci amacım hayallerimdi ama sonra roller değişti ve tek hedefim mesleğim oldu
-Evet bencillik ettim.Senelerce mesleğim yüzünden bir çok anınızı kaçırdığımdan dolayı yanımdan ayrılmanı istemedim.Sen ilk babayı ne zaman demiştin biliyor musun.Bir gün seninle oyun oynuyoruz telefon geldi gitmem gerekiyordu acil.Seni bırakınca ağlamaya başladın ve o zaman baba dedin.Ben hep bunların vicdan azabını çektim.Baranın ilk yürüyüsünü kaçırdım,senin evimizde ilk banyo yaptığın anı,Baranın ilk çıkan süt dişinin çıktığını nöbet sabahı eve gelince elinde dişiyle yanıma koştuğunda öğrendim.Sırf bana göstermek için sabaha kadar uyumamış.Kırk yılda bir de olsa dolu dolu geçirdiğimiz haftasonlarımız tatillerimiz vardı bizim.Onları sensiz geçirmek istemediğim için gidemezsin dedim çünkü o zamanlarda ben geçmişteki kayıplarımızı telafi etmeye çalışıyordum.İçten içe diyordum ki ben öldüğümde işinden dolayı çocuklarına zaman ayıramayan bir baba olarak hatırlamasınlar işi yoğun olsada bulduğu her vakitte bunu telafi eden bir babaları olduğunu söylesinler dedim.
-Sen benim için süper kahramandan farksızdın.İşin ne kadar yoğun olursa olsun eksikliğini hissetmedim baba ben.İçindeki o pişmanlıkları telafi etme çabasını her nöbet sabahı yanında uyandığımda görebiliyordum.