EFSUNKAR| Siyahın Kızı

•5•

Seelllam!🐸

Yazım hatası varsa affedin çok az olan okur çiçeklerim :)

İyi okumalaaar...

Bölüm şarkısı; Yüzyüzeyken Konuşuruz- Kazılı kuyum

_______

Yumruk yaptığım ellerimi yüzüme siper edip karşımda dikilen Shrek kılıklı adama baktım. "Yanlış ata oynuyorsun." Alaycı gülüşünü yüzüne yerleştirip gözlerini dal kadar ince kollarımda gezdirdi. "Bence doğru ayıya oynuyorum."diyerek sırıttım. Tabii antrenmandan dolayı ağrıyan yaralarım ve sırtım hareketlerime fazlasıyla engel oluyordu.

"Karşında ben değil, Yargı olmalı."dediğinde gözlerimi kenarda durmuş, üzerinde moda katliamına sebep olacak kıyafetleriyle bizi izleyen Yargı'ya çevirdim. Ardından Karan'a dönüp "Seni seçtim pikaçu."deyip sırıtarak kaşlarımı aşağı yukarı oynattım. Gülerek kafasını iki yana sallamış ardından Yargı'dan uzak durmaya çalışan Kuzey'e çevirmişti kafasını. "Kuzey sen gel bari oğlum şuraya. Yanlışlıkla kadın katili olmak istemiyorum ben."derken sesindeki alay ortadaydı.

"Olmaz!"diyerek araya atladım. Kesinlikle şu an sadece onu yumruklamak istiyordum. "Kuzey yumruklamak istemeyeceğim kadar yakışıklı. Sen önemli değilsin." Kafamı Kuzey'e çevirdiğimde göz kırpıp gülümsemişti. Karşımda Kuzey ya da Yargı olsa işim daha kolay olurdu ama ben onu seçmiştim bir kere. Üflese uçacak olmamı dahi umursamadan hemde. Birikmiş günlerin intikamını onu yumruklayarak almak istiyordum sadece o kadar. Sırf onun suratını dağıtmak için sakat kalmayı bile göze almıştım ben.

Ringde parmaklarımın ucunda bir kaç kere yükselip, ellerini cebine koymuş beni umursamayan adama baktım. "Son kararın mı?"dediğinde heyecanla kafamı onaylar anlamda salladım. "Pekala." Gözlerim üzerindeki yer yer ıslak sporcu atletinde dolandı. Üç saat boyunca kum torbası yumruklatmıştı bana. Bende inatlaşıp onun da yumruklamasını, sadece benim yorulmamam gerektiği hakkında kısa(!) bir konuşma yapmıştım.

İlk hamleyi benden bekliyordu fakat olduğumuz yerde birbirimizin etrafında dönüyorduk. "Bak karnıma yumruk ya da tekme atarsan iki bacağının arasındaki teröriste veda edersin haberin olsun."diyerek uyardım. Sonra niye vurdun, çocuğum olmayacak demesin.

Vücudum gereksiz bir adrenalin patlaması yaşıyordu ve ben bunu Karan'ın üzerinde atmaya kesinlikle kararlıydım. Sabahın köründe beni uyandırıp evin etrafında yirmi tur söylene söylene koşturmuş, ardından merdivenin altındaki küçük kapıdan sürükleyerek içeri çekmiş ve beni bu çakma spor salonuna mahkum etmişti. Açtım ama enerji doluydum.

Boynunu iki yanına çevirip çıtlattı. Sıkıca yumruk yaptığı sağ elini suratıma savurduğunda hızlıca eğilip karnına yumruğumu geçirdim. Hareket etmeyen vücudu ile ağrıyan eklemlerim bir olmuştu. "Ama bu baklavalarını sıkıyor, hile bana ne."derken suratıma attığı diğer yumruktan kaçmıştım. "Bana ne kızım, sende baklava yapsaydın."dediğinde bacaklarına sert bir tekme geçirdim, sarsılan dengesiyle diğer bacağına da aynısını yaptım. "Aha böyle döverler seni."dedim karnına tekrar bir yumruk atarken. Suratına yetişmem biraz zordu da.

   İki büklüm olan bedeniyle birlikte kafası öne eğilmişti. Fırsat bildiğim bu anı hemen değerlendirip, sağ bileğime topladığım güçle yumruğumu suratına geçirdim. "Sikeyim!"diye tısladığında "Ne oldu?"dedim alayla. Yargı kenarda "Eflal spor olley!"deyip duruyordu.

   Karan az da olsa hasar almış bedenini dikleştirip sağ elini birden kafama atıp aşağı doğru ittirmeye başlamıştı. Atmaya çalıştığım yumruklar öncesinde havada süzülmüş ardından kafamı tutan kollarına inmişti. Çivilendiğim yerde ringinin dibine inecekmişim gibi hissediyordum. Ve canım acıyordu da. Dönek Yargı anında takım değiştirmiş "Karan başkan olley!"diye yırtınıyordu.