Şansın Melodisi

-15-

"Arkadaşız. Tabii." deyip gülümsedi ve arabadan indi. "Hadi gel."

Normal zamanda sakin olan bu küçük kıyı gecenin bu saati bomboştu. "Tamam." dedim ve peşinden sahile doğru ilerlemeye başladım.

—

Denize yakın bir yer seçtik ve tam oturacakken eliyle beni durdurdu. Sonra üstündeki kapüşonluyu çıkarıp yere serdi ve "Şimdi oturabilirsin." dedi.

"Çok tatlısın ama kuma oturabilirim ve sen de üşümemiş olursun." deyip göz kırptım ve kapüşonluyu alıp omuzlarına geri koydum. Gülümsedi.

Yaklaşık bir dakika orada durup denizi izledik. Dinledik desem daha doğru olurdu çünkü etrafı aydınlatan hiçbir şey yoktu. Gus'a döndüğümde gözlerini kapalıydı.

"Sormadın." dedim. Gözlerini açtı.

"Neyi sormadım?"

"Aklını kurcalayan şeyleri işte."

"Aklımı bir şey kurcalamıyor, Melodi."

"Hmm, mesela Noah'nın ıslak ti-"

Sözümü yarıda kesip "Cidden. O da neyin nesiydi öyle?" diye sorunca kıkırdadım. Gerçekten kurcalamıyormuş(!)

"Five Feet Apart'ı izledin mi?"

Konuyla alakasını sorar gibi kaşlarını çatıp "İzledim." dedi.

"Ağladın mı?"

"Şu an ne yapmaya çalıştığını anlamadım ama birazcık ağlamış olabilirim, evet."

"Heh, işte sen birazcık ağlamışsın. Ama ben şelale gibiydim." deyip güldüm.

"Yani?" deyip kafasını iki yana salladı.

Göz devirdim. Anlamamıştı hala.

"Yani Gus, aşağıda Five Feet Apart izlediğimiz için yüzüm kızarmıştı."

Gözleri büyürken ağzı da açılmıştı. Jeton yeni düştü. Köşeliymiş bayağı.

"Haa siz o yüzden..."

"Aynen canım."

"Tişört peki?"

"Peçete."

Bu dediğime kahkaha attı. Ne oldu bir sinir boşalması falan mı yaşıyordu?

Onun gülmesine kendimi tutamayıp ben de gülmeye başladım. Bomboş sahilde ikimizin kahkahaları duyuluyordu sadece. Ve bir de dalga sesleri tabii.

Sonra birden durup bana döndü ve "Gözyaşları hakkında ne düşünüyorsun?" diye sordu.

"Bugünkileri soruyorsan film yüzündendi."

"Hayır. Genel olarak ne düşündüğünü soruyorum."

"Bilmem. Hiç düşünmedim ki."

Yani durup gözyaşlarını düşünen biri var mıdır ki?

"Sorduğuna göre aklında bir şeyler var. Sen ne düşünüyorsun?" diye sordum.

"Bence çok özeller. Aynı zamanda da anlamlı. İnsanın kendine ait en anlamlı şeylerinden biri hatta."

"İlginç." dedim sessizce. Duydu mu bilmiyordum. Biraz çekinerek konuşmaya başladım.

"Neden peki? Hepsinin bir hikayesi olduğu için mi?"

"Aynen öyle. Her damlanın farklı bir hikayesi var. Hepsi ayrı duygulardan dolayı süzülüyor yanaklarından insanın. Bence bu çok anlamlı."