Owned by Grey (ASHLEY 2) ☑

Chapter 11

Chapter 11

Its been 8 years since i last saw him. Its been years of regrets. Its been years of sadness and pain.

"Miss Romblon?" Pukaw sa akin ng isa sa mga board member.

"Y-yes. Mr.Martinez?"

"You seems not fine. Ok ka lang ba?" Were not close but his tone is somehow telling me his concern.

"Yeah. Im fine." Sagot ko at nginitian sya. Nginitian niya din ako pabalik.

Ibinalik ko ang mga mata ko sa taong nagsasalita ngayon sa harapan. He explained to us that our finacial report this time is lower than what we expect. Some of them suggested to get another investor and some of them believe that it'll be fixed within this month. Sa lahat ay ako ang mas lalong namomobrelma, I am the acting CEO of SR companies, dahil sa nangyari sa kay dad 8 years ago.

Hinilot ko ang sentido ko habang tinititigan ang mga papeless na nasa harapan ko. Were failing. We cant fail. This is my dad's. Pinaghirapan niya ito. I cant just let this company drown without trying everything to save it.

Napabuntong hininga ako saka pinulot ang tumutunog na telepono.
"Yes?"

"Miss, may tao pong naghahanap sa inyo. Pinaghintay ko nalang po sa baba, ayaw pong ibigay ang pangalan eh."aniya ng aking sekretarya.

"I'll be down there within minutes, Gui, can you describe that person?"

"Oh..." excited sya? "He is handsome, miss. Matangkad, di naman ganoon kaputi pero maputi, may pagkachinito. At ito pa miss, may tatoo sya sa may pulsuhan, ang nakalagay ay m-e-s-s-"

Agad kong binaba ang telepono at nagmadaling lumabas sa office. Halos takbuhin ko ang daan papuntang elevator. Binati naman ako ng nga empleyadong nadadaanan ko, ill just smile at them, dahil nagmamadali ako.

He is here!

Napangiti ako habang nakatingin sa numerong nagdidikta kung aling floor na kami. Masikip sa loob ng elevator pero di ko na ito pinansin. Its been 8 years, and he's finally here!

Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili saka dahan dahang naglakad palapit sa kaniya. Nakatalikod sya yet i know its him. Inayos ko ang buhok ko bago sya kinalabit. I almost got out of breath when he faced me.

"H-Hi ..."na-iilang kong bati at lumunok muna bago sya tuluyang tingnan sa mga mata. "Nice to see you again, Pitter."

Kinabahan ako ng di sya nagsalita. Di ko maiwasang tingnan ang kabuuan niya. Not the same Pitter I know. He looks more matured now. He got muscles and everything, he looks like a god now.

Well for me. Ive changed too. Namayat din ako, dahil siguro sa stress? Basta namalayan ko nalang na hindi na ako ang dating mes, im not the fat mes anymore. I cant call myslef sexy but i cant call myself fat either. Natuto nadin akong maglagay ng mga kolerete sa mukha. Nag iba nadin ang pananamit ko.

"L-long time no see..." sabi ko ng di sya umimik at nanatiling gukat habang nakatingin sa kabuuan ko.

"Mes?" Di makapaniwalang sabi niya.

Nginitian ko sya at pinigilan ang sarili na yakapin sya. "Y-yes. Its me. Messytias Jamet Romblon, its been eight years Pitter."

Di ko mapaliwanag ang nararamdaman ko. Masaya pero may malungkot. Kompleto pero parang may kulang?

I am now here at my room, struggling on my walk in closet, ano naman kasi ang susuotin ko? Pitter invited me to attend at his welcome party, he is going to celebrate it at one of his friends bar. Kadarating lang daw niya galing Spain kanina ng puntahan niya. I am flattered, kasi ako ang unang taong gusto niyang makita. He said he was force to push me away, pinagbantaan sya ni grey, at alam ko naman iyon. Sinabi ko sa kaniyang medyo nagalit ako sa kaniya, dahil kung ayaw niya talaga dapat ay di niya ginawa but in the end we just both laugh at each others story for these past 8 years. He is running a business now, but unlike me, he is the real CEO, He came home here in the Philippines cause he want to settle here.