Owned by Grey (ASHLEY 2) ☑

Chapter 21

Chapter 21

Nagising akong tanging ang comforter lang ang nasa katawan. Ng buksan ko ang mga mata ko ay tumambas sa akin ang pamilyar na imahe ng silid. Nilingon ko ang lalaking nakayakap sa akin. Ang mga ilong at pisnge namin ah magkadikit kaya ramdam na ramdam ko ang bawat paghinga niya. Sinubukan kong gumalaw pero halos wala akong magalaw sa katawan ko dahil sa pagkakayakap at paa ni grey na nakapatong sa akin. At dahil sa wala akong magawa, tinitigan ko nalang ang natutulog na grey,  bumaba ang tingin ko sa nakaawang niyang bibig.

Agad kong naalala ang mga nangyari kagabi. That night was wonderful. I'll never forget it. Never.

Napalunok ako ng pag-angat ko ng tingin sa mga mata niya ay nakatingin na ito sa akin. Ilang beses ang napakurap kurap at agad na nakaramdam ng hiya. Pero bago pa man ako makapagsalita ay sinakop na niya ang mga labi ko.

He gave me a soft and slow kiss. "Goodmorning, babe." He whispered and give me peck on the lips before burying his face on my neck.

I stiffened, at nanindig ang mga balahibo ko ng maramdaman ko ang hininga niya doon. May kung anong nabuhay sa sistema ko. Napapikit nalang ako ng maramdaman ang maliliit ng halik niya doon.

"Are you hungry?" He asked between his kisses.

"Mmhh..."

"What do you want to eat?"  He whispered sexily.

"Grey... " i moan.

I felt him smile, he chuckled as he lick my jaw. "Oh, babe, i want you too..."

Halos mabaliw ako ng halikan na niya ako sa labi at pumatong sya sa akin. His kisses were slow and gentle this time. Parang kagabi. His hands is now exploring my body as well as mine too. My hand rested on his nape, i pulled him closer to me to deepened the kiss, he is now using the magic of his tongue. 

Halos matunaw ako sa paraan ng pagtitig ni grey ngayon habang kumakain kami dito dining table. Sobrang awkward dahil kaming dalawa lang ang nandito sa bahay. At sa bawat pagsulyap ko kay grey ay nakatingin na sya sa akin, mali, malagkit na nakatingin sya sa akin habang sumusubo! 

I cleared my throat bago ko sinubo ang hotdog, pinagsisihan kong tumingin ako sa kaniya! Now he is grinning like an idiot while looking at me and  bitting his lower lip, halos sumabog ako sa pamumula ng ibaba niya ang tingin sa jambo hotdog na nasa bibig ko at ilang segundo lang ang lumipas ay inangat niya ulit ang mata at tingnan ako ng diretso sa aking mga mata.

Pabagsak kong nilagay ang tinidor na may hotdog at mabilis na tinabunan ang mukha at sinimulan na ang pagnguya ko sa hotdog. Bat ba kasi eh! Bat ba ang hotdog niya ang naalala ko?!

"Hey, babe.." natatawa niyang tawag sa akin. I just shyly shook my head while covering my face.

He chuckled sexily, damn it. Naramdaman ko ang paglapit niya sa akin pero di ko tinanggal ang pagkakatabon ko sa mukha ko, dahil sobrang nakakahiya! Hinawakan niya ako sa ulo at ang isa ay nasa beywang ko as he pulled me closer to his chest. Natatawa pa din sya! Pero natigilan ako ng maramdaman ang lakas at bilis ng tibok ng puso niya.

Bahagya kong binaba ang kamay ko, ngayon ay mga mata ko lang ang hindi natatabunan ng mga kamay ko. Inangat ko ang tingin ko kay grey, I didn't expect to see him with his eyes closed, he caressed my hair. Nakatayo sya habang ako ay nakaupo, nakahawak sya sa ulo at beywang ko habang nakapikit. Totoo ba ang lalaking tu? How can he make me feel flutter in his every actions?

Huminga ako ng malalim at nilagay ang kamay ko sa dibdib niya. I smile at how his heartbeat reacts in my touch. Mas bumilis ang tibok ng puso niya. At batid kong ganoon din ang akin.

"Ang bilis..." bulong ko habang nakatingin lang sa kamah kong nasa dibdib niya.

"That's what you do to me... " bulong niya din at tinaggal ang pagkakayakap sa akin.

He crouched to level his eyes on me. Pumikit ako ng maramdaman ang paghalik niya sa labi ko. But before we could any further again. Tumigil sya at sinulyapan ang hotdog na nakagatan ko. Pigil ngisi niya itong kinuha at tinapat sa bibig ko.

"Grey. "Pagbabanta ko.

He chuckled. "Babe, alam kong gutom ka. Now, eat."

Sinamangutan ko sya. At sinubukang agawin ang tinidor sa kaniya pero di sya pumayag, kaya ang ending? Sinubuan niya ako hanggang sa maubos ang lahat ng pagkaing nasa mesa!

Nagising ako dahil sa isang tawag. Its Pitter. Alas dos na ngayon ng hapon at kung di ako nagkakamali ay natulog ako ng alas nuwebe, habang si grey naman ay may pinuntahan, nagpaalam siya sa akin kanina bago ako natulog na may aasikasuhin sya, business related. Ayaw ko namang magtanong kung sino sino ang makakasama niya, kung anong oras sya uuwi, at kung sasabay ba syang kumain sa akin. Baka kasi isipin niyang clingy ako.

"Yes?"

"Tumawag ako sa office mo, pero wala ka daw, nasan ka ba?"

Nagdalawang isip pa ako kung sasabihin ko ba. But Pitter is a friend so.. "Ahm nandito ako.. sa davao. "

"Davao? For what?"

"Ahm.. binibisita ko ang resort namin dito sa davao.." tama naman diba?

"Oh well, i just got worried, anyway, are you fine?"

"Yeah. Ikaw? Kamusta ka na dyan?"

"Nah, boring, exhausting, and i miss you."

Mahina akong natawa. "Well, just do your best, matatapos ka din dyan."

"Kaya nga di na ako makapaghintay na matapos ang na ako dito. At ng makakain na ulit ako ng pagkain mo." Natatawa niyang sabi.

We continued to chat for more things. Ng matapos ang tawag ay bumaba na ako para magluto ng makakain ko. Well grey just ordered food para kaninang breakfast at hindi din ako nakapaglunch kaya di ako sigurado kung may pagkain ba sa bahay na tu.

I was about to open the refrigerator when a telephone rang. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko bago hinanap ang pinaggagalingan ng tunog. Its the telephone near the sofa.

Di naman siguro ako mapapagalitan kapag sinagot ko tu?

"Lord shades,  napatay na namin ang sinasabi mo, at gaya ng napagkasunduan, walang gasgas, malinis ang pagkakaligpit ng basura na iyon."

The telephone slid in my hand. Hindi ko alam kung ilang segundo, minuto o oras akong nakatanga. My jaw dropped, and my eyes widened. A tear escape my eye.

Alam kong si grey ang lord shades na tinutukoy nila. Kaya panigurado akong si grey ang nag-utos sa lalaking tumawag. Is he a... a killer? O baka higit pa doon.

The door flew open, Paul entered the house he looks so ready to fight, at ng makita ako ay agad niya akong nilapitan.

"Maam ok ka lang ba-"

Umatras ako sa kaniya. Halatang nagulat sya sa naging reaksyon ko. Pero Di ko maitago ang takot sa mga mata ko. Is paul also a killer?

Humakbang sya palapit sa akin. "May nangyari ba maam-" 

"Wag! Wag kang lalapit! "Pagbabanta ko habang patuloy na umaatras sa kaniya palayo. Nanlalabo ang mga mata ko dahil sa luhang di pa nahuhulog mula sa mga mata ko.

Naguguluhan man ang mukha ni Paul pero alam kong may hint na sya kung bakit ganito ang naging reaksyon ko. Lumunok ako ng dalawang beses bago ulit nagsalita.

"Wag na wag mo akong lalapitan kundi tatawag ako ng pulis!"

Avisala, thank you for Reading again! Sana nag enjoy kayo, at sana hindi kayo na bored sa chapter natu. Sana  hindi kayo magsawang hintayin ang bawat updates ko. Salamat ulit, sana suportahan  niyo ang story/ies ko hanggang sa matapos.

Dont forget to:
✔vote
✔share
✔comment and ;
✔follow

@lady_assasin2004

Itutuloy pa ba?