Owned by Grey (ASHLEY 2) ☑

Chapter 15

Chapter 15

Nakangiting sinalubong ako ni grey ng makalabas ako sa classroom ko habang ako naman ay matindi ang pagpipigil sa sarili kong ngiti.

He groan when i just walk pass him. Hindi na ako nagulat ng bigla niyang agawin sa akin ang bag ko at isinabit ito sa kaniyang balikat habang naglalakad na sa gilid ko. Lahat ng madadaanan namin ay napapatingin sa amin. Well i cant blame them. Grey's charismatic adonis figure is something who can attract you and never wish to lost him in your sight. Maging ako man ay namamangha sa kaniya.

"Why arent you talking to me?" Bigla niyang tanong ng makalabas na kami sa gate.

Hindi ako nagsalita, bagkus ay nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Pigil ngisi ko syang hinarap ng hawakan niya ang braso ko para pigilan ako sa paglalakad at pumunta sya sa harapan ko. Nakakunot noo ito na para bang nasa kaniya na ang lahat ng problema ng mga tao sa mundo.

"Babe, talk to me." Malambing niyang sabi.

Nagising ako dahil sa malamig na tubig na ibinuhos sa akin. Habol ang hiningang minulat ko ang mga mata ko. The very Familiar Place sends me shivers down my spine. Im here... Im here again. 

Lumunok ako at sinubukang igalaw ang mga kamay ko pero nakatali ako gaya ng kung paano ako tinali noon. Sinubukan kong sumigaw pero may tela ang bibig ko. Nagsimulang mangilid ang luha ko habang tinatanaw ang isang pamilyar na mukha.

His deep green eyes bore into me. May kung anong emosyon at kislap ito na di ko maintindihan. His face is still the same, at kung may nagbago man, mas naging maganda pa lalo ang mukha niya. I know i shouldn't give him compliments pero yun ang totoo. Kaso nga lang para sa akin, his handsome face gives me fear, nakatakot.

"Hi, pasensya na kung kinakailangan kitang buhusan ng tubig. Are you too cold? Gusto mo bihisan kita?" Tanong niya na may nakakakilabot na ngisi.

Marahas akong umiling habang nag-uumpisa na akong maluha.

Someone please help me. Ayaw ko dito! Wag lang ikaw grey. Wag na wag.

Akmang hahawakan na sana niya ang pisnge ko ng may marinig kaming putok ng baril mula sa labas. Mas lalo pang ngumisi ang binata at hinarap ako.

"He is here. Nag improve sya ah, its been twenty one minutes since nakadating ka dito. Mas mapapadali ko ang pagpatay sa kaniya. "

No. No. No. I hope its not grey. Not Grey. Please. Lahat ng pag-asa sa katawan ko na hindi sana si grey ang nasa labas ay agad nawala ng padabog na bumukas ang pinto at iniluwa neto si Grey na walang dalang kahit ano. He is still wearing the same clothes earlier.

Umiling iling ako ng magtama ang mga mata namin. But he didnt get what i meant. Nanlilinsik na mga mata niyang tiningnan ang lalaking nasa harapan ko. His jaw clenched and so his fist. He immediately starts walking towards the man thats standing right in front of me. Huminto lang sya ng mapagtantong nanonood ako.

"What now Grey? Wanna make your woman saw you killing me?" Natatawang saad neto.

Napasigaw ako ng bigla niyang suntukin ang lalaki sa pisnge at sipain Ito ng malakas sa binti, tinadyakan niya din ang tyan neto. Lumapit sya sa akin, his sad eyes is now observing me. Napapikit ako ng pahiran niya ang mukha kong luhaan and before i could even open my eyes, he covered my eyes with a cloth.

"It'll be over very soon. Hang in here for one minute."  Bulong niya at hinalikan ako sa noo.

May narinig akong mga sigaw at kung ano-ano pang ingay na nagpapakaba sa akin. I wish i dont have this blindfold, mas gusto kong makita kung ano na ang mga nangyayari. And before I could do a move again, someone hugged me. Hugged me so tight.

"Im sorry..."bulong niya.

Naramdaman ko ang pagtanggal niya sa pagkakatali ng mga kamay ko, kasunod neto ay ang takip sa bibig ko. Akala ko ay kukunin niya ang takip sa mga mata ko pero nagkakamali ako.

He pressed his lips against mine, mahigpit niya akong hinawakan sa beywang habang dahan dahang tinatanggal ang blindfold ko. Nakabukas ang mga mata ko kaya kitang kita ko ang nakapikit na grey habang hinahalikan ako. The he kiss me is something new. Kahit wala syang sinasabi ay ramdam na ramdam ko ang pangungulila niya. Ang lungkot. Ang saya.

Ang before I could even close my eyes and respond to his kisses, I pushed him away. Hindi na sya nagulat sa ginawa, he even look at me like he expected me to do it. Napatingin ako sa sahig kung saan nakahandusay ang walang malay na lalaki. Did he kill him?

"He is not yet dead."

Agad akong napatingin Sa kaniya. Naiiyak ako. Hindi dahil sa tuwa kundi dahil sa takot. Kung hindi pa ito patay, nararapat lang na layuan ako ni grey dahil baka sa susunod ay matuluyan na talaga sya. I need to push him away. I dont want to. But I need to.

"Anong ginagawa mo dito?"

Halatang nagulat sya sa tanong ko. Napaawang pa ng bahagya ang bibig niya. I gave him a disappointed look.

"Bakit ikaw?" Halos pabulong kong sambit. "Bakit ikaw ang nandito?"

Agad nagdilim ang mukha niya. "Your expecting someone?"

"Oo." Lie. "Patay ka na diba? So why would I expect you? Hindi ikaw ang gusto kong magligtas sa akin. I want Pitter!"

I saw how hurt flashes to his eyes. Im sorry. He wryly smile while looking down, napa-iling iling sya at mapaklang natawa.

"Pitter? Its still him till now ,huh?" Galit niya akong tiningnan. "Kung ganoon. Im just a rebound before?"

Hindi.

"Yes." Pigil emosyon kong sabi. "Ikaw lang kasi ang nandyan, pero ngayon na bumalik na ulit si Pitter, I guess I dont need to deal with you anymore. I dont need a rebound anymore." Mapait kong sabi.

He gritted his teeth, and clenched his jaw as he look away. Kitang kita kong galit na galit sya. Nasasaktan sya. And god knows how i wanted to tell him I'm lying. Pero buhay niya ang nakasalalay dito. If I keep close to him just like what I've beem always dreaming,  I'll just get him killed. And I dont want that thing to happen. Hindi pwede.

"Kaya ngayon na alam mo na, leave me alone. Leave me and Pitter alone! Hindi ako nakokonsensya na ginawa kitang rebound dahil ikaw naman ang may kasalanan kung bakit umalis si Pitter-"

"Did you never .." putol niya sa akin at tiningnan ako sa mga mata. "Did you never ever meant to say I Love You to me?"

Nangungusap ang mga mata niya. Na para bang nasa akin ang huling pasya. Nakadepende sa sagot ko ang magiging emosyon ng mga ito.

"I never loved you."

Im sorry ...

Avisala, This is lady_assasin2004 and thank you for reading this chapter ,i hope you didnt get bored at sana hintayin niyo pa ang iba pang chapters hanggang sa matapos ang series na tu .

Dont forget to :
✔Vote
✔Share
✔Comment and;
✔Follow

Itutuloy pa ba?