Owned by Grey (ASHLEY 2) ☑

Chapter 29

Chapter 29

"I want to tell you something..." panimula ko.

Napatigil naman sya sa pagbabasa ng libro at napatingin sa akin. Ilang saglit niya pa akong tiningnan bago umayos sa pagkaka-upo. Pinagsiklop niya ang mga daliri niya at tiningnan ako ng seryoso.

"Sure thing... what is it, babe?"  Nakangiting tanong niya.

Lumunok ako. "I'll be staying here like I wasn't abducted by you, for a week." Nanatili syang seryosong nakikinig sa  akin. "Then after one week, I want you to let me go. To bring me back home to my family." 

Tumango lang sya at hinintay ang mga susunod ko pang sasabihin. I licked my lower dry lip and took a deep breath as I look away. Siniguro kong May sapat akong lakas na loob na tingnan sya sa mata bago ko ginawa.

He is still calm and serious. Aren't he going to react? To disapprove ? To stop me? Am I expecting too much?

"How's your heart?" Shit! This is not my question! I must ask him if is he a part of a syndicate! Why am I asking about his heart?!

Nangunot ang noo niya at tiningnan ako na parang Bang may sinabi akong pinagbabawal na salita para sa kaniya. Mas kinabahan ako.

"Payag ako sa gusto mo. In one condition. " he clear his throat. "No Personal Questions."

--

Hindi na ako umangal ng sabihan niya akong pupunta kaming davao. Kahit pa, inaamin kong kinakabahan ako. Davao is where i left him, and davao is the place where we first did it.

Ayaw ko man sa kondisyon ngunit wala akong magagawa. Naniniwala akong malalaman ko parin ang totoo, na kahit di ako magtanong ay sasabihin na niya sa akin. One week, and everything will end. One week, at kung wala parin akong sagot sa mga katanungan ko ay wala na rin akong magagawa kundi gawin ang plano ko.

"We're here." Pag-anunsyo ni grey at lumabas na sa sasakyan, umikot sya patungo sa akin para pagbuksan ako.

Hindi ko sya kinibo, panay tango lang ako sa tuwing mag sasabihin sya, Lagi lang akong nasa likuran niya, nakasunod sa kaniya.

"We'll be in the same room."

Tumango ulit ako. At nilibot ang paningin sa kabuuan ng silid. If im not mistaken, only the color of this room changed. Ang noon na kulay indigo ay kulay grey na ngayon, ang for the others, nothing has changed at all, ganoon parin naman ang ayos. Ganon na ganon.

Naglakad ako palapit sa kinaroroonan ng maleta ko--- nasa giliran niya. Wala akong dalang damit, pero may pinadala sya sa aking maleta. Dinala ko ito sa inabaw ng kama at binuksan ito. Clothes, tiningnan ko ito isa-isa, all of them were loose-shirts and pajamas, para itong kay grey. Palihim akong ngumiwi at hinila nalang ang maleta ulit papasok sa walk in closet at inilagay sa loob ang laman ng maleta.

Naramdaman ko naman ang pagsunod niya sa akin.

"Ang sinabi ko bawal kang magtanong ng nga personal na mga tanong, di ko sinabing wag mo akong kausapin." Usal niya na batid kong di ma nakatiiis sa pananahimik ko.

Bumuntong hininga ako at nagpatuloy nalang sa ginagawa. Ipapasok ko na sana ang hawak hawak kong pajama ng hawakan niya din ito. Sinalubong ko ang masama niyang titig ng isang kalmadong titig.

"Nag-iisip pa ako ng pwede kong sabihin sayo." Kalamado kong saad at inagaw ang pajama at nilagay ito sa loob.

Iniwas ko ang tingin ko sa kaniya at nagpokus nalang sa paglalagay ng nga gamit  kahit na ramdam na ramdam ko ang paninitig niya. Ng matapos ako ay agad niya akong binuhat papuntang kama, he made me lie on the bed. Mabilis syang kumaibabaw sa akin, ginamit niya ang kaniyang mga palad bilang suporta ng kaniyanh timbang, tiningnan niya ako gamit ang mga nagliliyab na mga mata. Bumaba ang tingin niya sa akinh mga labi.